De interne halsader is een groot bloedvat dat bloed afvoert uit belangrijke organen en delen van het lichaam, zoals de hersenen, het gezicht en de nek.
Anatomisch zijn er twee van deze aderen die aan elke kant van de nek liggen. Ze rusten elk naast de schildklier in het midden van de nek, net boven het sleutelbeen en nabij de luchtpijp of luchtpijp. Deze aderen werken om zuurstofarm bloed uit de hersenen, het gezicht en de nek te transporteren en naar het hart te transporteren via de superieure vena cava.
Over het algemeen is de linker ader iets kleiner en dunner dan de rechter, maar beide bevatten kleppen die helpen bij het bloedtransport. De ader lijkt op twee punten verwijd (breder) en deze afzonderlijke delen worden de superieure bol en de inferieure bol genoemd.
De ader speelt een belangrijke rol bij het beoordelen van de druk op de halsader, vooral bij mensen met hartaandoeningen. Metingen van de halsaderdruk worden gebruikt om de centrale veneuze druk te evalueren, wat aangeeft hoeveel bloed terugkeert naar het hart en hoe goed het hart bloed terug in de bloedvaten pompt. Omdat deze ader ook groter is dan de meeste andere, wordt hij vaak gebruikt als toegangspunt om veneuze lijnen te plaatsen, dit zijn buizen (katheters) die worden gebruikt om medicijnen of voedingsstoffen in het lichaam te brengen.
Vanwege de oppervlakkige locatie (nabij de buitenkant van het lichaam) is de interne halsader behoorlijk vatbaar voor letsel, trauma of schade. Het mist ook bescherming tegen sterke structuren, zoals botten of kraakbeen. Wanneer de bloedtoevoer naar de ader wordt belemmerd of aangetast, zal uiteindelijk shock of overlijden optreden.
