Wat is een schildklierstimulerende hormoontest?
Een schildklierstimulerend hormoon (TSH) -test meet de hoeveelheid TSH in het bloed. TSH wordt geproduceerd door de hypofyse, die zich aan de basis van je hersenen bevindt. Het is verantwoordelijk voor het reguleren van de hoeveelheid hormonen die door de schildklier worden vrijgegeven.
De schildklier is een kleine vlindervormige klier aan de voorkant van de nek. Het is een belangrijke klier die drie primaire hormonen aanmaakt:
- triiodothyronine (T3)
- thyroxine (T4)
- calcitonine
De schildklier regelt tal van verschillende lichaamsfuncties, waaronder metabolisme en groei, door de afgifte van deze drie hormonen.
Uw schildklier zal meer hormonen produceren als uw hypofyse meer TSH aanmaakt. Op deze manier werken de twee klieren samen om ervoor te zorgen dat de juiste hoeveelheid schildklierhormonen wordt geproduceerd. Als dit systeem echter wordt verstoord, kan uw schildklier te veel of te weinig hormonen produceren.
Een TSH-test wordt vaak uitgevoerd om de onderliggende oorzaak van abnormale schildklierhormoonspiegels te bepalen. Het wordt ook gebruikt om te screenen op een te trage of overactieve schildklier. Door het TSH-gehalte in het bloed te meten, kan uw arts bepalen hoe goed de schildklier werkt.
Waarom wordt een schildklierstimulerende hormoontest uitgevoerd?
Uw arts kan een TSH-test bestellen als u symptomen van een schildklieraandoening ervaart. Schildklieraandoeningen kunnen worden gecategoriseerd als hypothyreoïdie of hyperthyreoïdie.
Hypothyreoïdie
Hypothyreoïdie is een aandoening waarbij de schildklier te weinig hormonen aanmaakt, waardoor het metabolisme vertraagt. De symptomen van hypothyreoïdie zijn vermoeidheid, zwakte en concentratiestoornissen. Hieronder volgen enkele van de meest voorkomende oorzaken van hypothyreoïdie:
- De ziekte van Hashimoto is een auto-immuunziekte die ervoor zorgt dat het lichaam zijn eigen schildkliercellen aanvalt. Als gevolg hiervan kan de schildklier niet voldoende hormonen produceren. De aandoening veroorzaakt niet altijd symptomen, dus het kan gedurende meerdere jaren toenemen voordat het merkbare schade veroorzaakt.
- Thyroiditis is een ontsteking van de schildklier. Het wordt vaak veroorzaakt door een virale infectie of een auto-immuunziekte, zoals de ziekte van Hashimoto. Deze aandoening verstoort de productie van schildklierhormoon en leidt uiteindelijk tot hypothyreoïdie.
- Postpartum thyroiditis is een tijdelijke vorm van thyroiditis die zich bij sommige vrouwen kan ontwikkelen na de bevalling.
- De schildklier gebruikt jodium om hormonen te produceren. Een jodiumtekort kan leiden tot hypothyreoïdie. Jodiumtekort is uiterst zeldzaam in de Verenigde Staten vanwege het gebruik van gejodeerd zout. Het komt echter vaker voor in andere regio's van de wereld.
Hyperthyreoïdie
Hyperthyreoïdie is een aandoening waarbij de schildklier te veel hormonen aanmaakt, waardoor het metabolisme versnelt. Symptomen van hyperthyreoïdie zijn onder meer verhoogde eetlust, angst en slaapproblemen. Hieronder volgen enkele van de meest voorkomende oorzaken van hyperthyreoïdie:
- De ziekte van Graves is een veel voorkomende aandoening waarbij de schildklier groter wordt en een overmatige hoeveelheid hormonen produceert. De aandoening heeft veel van dezelfde symptomen als hyperthyreoïdie en draagt vaak bij aan de ontwikkeling van hyperthyreoïdie.
- Thyroiditis leidt uiteindelijk tot hypothyreoïdie, maar op korte termijn kan het ook hyperthyreoïdie veroorzaken. Dit kan optreden wanneer de ontsteking ervoor zorgt dat de schildklier te veel hormonen aanmaakt en ze allemaal tegelijk afgeeft.
- Te veel jodium in het lichaam kan ervoor zorgen dat de schildklier overactief wordt. Dit gebeurt meestal als gevolg van continu gebruik van medicijnen die jodium bevatten. Deze geneesmiddelen omvatten enkele hoestsiropen en amiodaron, dat wordt gebruikt om hartritmestoornissen te behandelen.
- Schildklierknobbeltjes zijn goedaardige knobbeltjes die zich soms op de schildklier vormen. Wanneer deze knobbeltjes in omvang beginnen toe te nemen, kunnen ze overactief worden en kan de schildklier te veel hormonen gaan produceren.
Hoe bereid ik me voor op een schildklierstimulerende hormoontest?
De TSH-test vereist geen speciale voorbereiding. Het is echter belangrijk om uw arts te vertellen of u medicijnen gebruikt die de nauwkeurigheid van de TSH-meting kunnen verstoren. Sommige medicijnen die een TSH-test kunnen verstoren, zijn:
- amiodaron
- dopamine
- lithium
- prednison
- kaliumjodide
Mogelijk moet u deze medicijnen vóór de test vermijden. Stop echter niet met het innemen van uw medicijnen, tenzij uw arts u dat zegt.
Hoe wordt een schildklierstimulerende hormoontest uitgevoerd?
Een TSH-test omvat het nemen van een bloedmonster. Het bloed wordt meestal getrokken uit een ader in de binnenste elleboog.
Een zorgverlener voert de volgende procedure uit:
- Eerst zullen ze het gebied schoonmaken met een antiseptisch of andere steriliserende oplossing.
- Vervolgens binden ze een elastische band om je arm om de aderen te laten opzwellen met bloed.
- Zodra ze een ader hebben gevonden, steken ze een naald in de ader om bloed te trekken. Het bloed wordt verzameld in een buisje of injectieflacon dat aan de naald is bevestigd.
- Nadat ze voldoende bloed hebben afgenomen, verwijderen ze de naald en bedekken ze de prikplaats met een verband om het bloeden te stoppen.
De hele procedure duurt slechts enkele minuten. Het bloedmonster wordt voor analyse naar een laboratorium gestuurd. Zodra uw arts de testresultaten heeft ontvangen, plannen ze een afspraak met u om de resultaten te bespreken en uit te leggen wat ze kunnen betekenen.
Wat betekenen de resultaten van een schildklierstimulerende hormoontest?
Het normale TSH-niveau is 0,4 tot 4,0 milli-internationale eenheden per liter. Als u al wordt behandeld voor een schildklieraandoening, is het normale bereik 0,5 tot 3,0 milli-internationale eenheden per liter.
Een waarde boven het normale bereik geeft meestal aan dat de schildklier traag is. Dit duidt op hypothyreoïdie. Wanneer de schildklier niet genoeg hormonen aanmaakt, geeft de hypofyse meer TSH af om het te stimuleren.
Een waarde onder het normale bereik betekent dat de schildklier overactief is. Dit duidt op hyperthyreoïdie. Wanneer de schildklier te veel hormonen aanmaakt, geeft de hypofyse minder TSH af.
Afhankelijk van de resultaten wil uw arts mogelijk aanvullende tests uitvoeren om de diagnose te bevestigen.
