Vraag: Ik ben niet-binair. Ik gebruik ze / die voornaamwoorden en beschouw mezelf als transmasculine, hoewel ik geen interesse heb in hormonen of operaties. Nou, ik heb geluk, misschien krijg ik toch een topoperatie, omdat ik ook borstkanker heb
De ervaring is erg vervreemdend. Alles eraan, van behandeling zelf tot steungroepen tot de cadeauwinkel in het ziekenhuis, is uiteraard bedoeld voor cis-vrouwen, vooral heteroseksuele en traditioneel vrouwelijke
Ik heb ondersteunende mensen in mijn leven, maar ik vraag me af of ik ook contact moet maken met andere overlevenden. Hoewel de steungroepen waar ik ben aangemoedigd om naar toe te gaan allemaal vol aardige mensen lijken te zijn, maak ik me zorgen dat het komt omdat ze mij ook als een vrouw zien. (Er is ook een steungroep voor mannen met borstkanker, maar ik ben ook geen man met borstkanker.)
Eerlijk gezegd zijn de mensen in mijn trans- en niet-binaire ondersteuningsgroepen op Facebook en de trans-folk die ik lokaal ken, veel nuttiger geweest toen ik dit doormaakte, hoewel geen van hen borstkanker heeft gehad. Kan ik iets doen om me meer ondersteund te voelen?
Iedereen blijft praten over hoe het enige positieve ding over het hebben van borstkanker de gemeenschap van overlevenden is, maar dat voelt gewoon niet als iets dat ik krijg
A: Hallo daar. Ik wil allereerst valideren hoe extra moeilijk en oneerlijk dit is. Voor jezelf pleiten als niet-binaire persoon is altijd hard werken. Het is vooral moeilijk (en oneerlijk) als je dit doet terwijl je door een kankerbehandeling gaat!
Ik zou een hele razernij kunnen houden over de seksualisering en het gender-essentialisme dat decennia lang de belangenbehartiging en ondersteuning van borstkanker heeft gevormd, maar dat helpt je nu niet. Ik wil alleen erkennen dat het er is, en er beginnen steeds meer overlevenden, mede-overlevenden, advocaten, onderzoekers en medische zorgverleners die zich hiervan bewust zijn en zich ertegen verzetten.
Ik denk dat uw vraag uit twee delen bestaat en dat ze enigszins van elkaar verschillen: één, hoe u als niet-binaire persoon door de behandeling kunt navigeren; en ten tweede hoe je ondersteuning kunt zoeken als een niet-binaire overlevende.
Laten we het hebben over de eerste vraag. Je noemde veel ondersteunende mensen in je leven. Dit is erg belangrijk en nuttig als het gaat om het navigeren door de behandeling. Gaat er iemand mee naar afspraken en behandelingen? Zo niet, zou u dan vrienden of partners kunnen werven om met u mee te gaan? Vraag hen om voor u te spreken en u te steunen terwijl u enkele grenzen stelt aan uw providers.
Maak een lijst met dingen die uw providers moeten weten om correct naar u te verwijzen. Dit kan de naam zijn die u gebruikt, uw voornaamwoorden, uw geslacht, de woorden die u gebruikt voor delen van uw lichaam die dysforie kunnen veroorzaken, hoe u naast uw naam en voornaamwoorden (dwz persoon, mens, patiënt) wilt worden genoemd, enz.) en al het andere dat u kan helpen om u bevestigd en gerespecteerd te voelen.
Er is geen reden waarom een arts, die je aan hun assistent voorstelt, niet zoiets kan zeggen als: 'Dit is [jouw naam], een 30-jarige persoon met een invasief ductaal carcinoom aan de linkerkant van hun borst.'
Zodra u uw lijst heeft, kunt u deze delen met receptionisten, verpleegkundigen, PCA's, artsen of ander personeel waarmee u contact hebt. Receptionisten en verpleegsters kunnen mogelijk zelfs aantekeningen toevoegen aan uw medische kaart om ervoor te zorgen dat andere providers uw juiste naam en voornaamwoorden zien en gebruiken.
Uw ondersteuningsmedewerkers kunnen iedereen opvolgen en corrigeren die u misleidt of anderszins de memo mist.
Natuurlijk is niet iedereen op zijn gemak bij het stellen van dit soort grenzen met zorgverleners, vooral als je een levensbedreigende ziekte vecht. Als je er geen zin in hebt, is dat volledig geldig. En het maakt het niet jouw schuld dat je verkeerd wordt behandeld of waarnaar wordt verwezen op manieren die niet voor jou werken.
Het is niet jouw taak om medische professionals op te leiden. Het is hun taak om te vragen. Als ze dat niet doen, en je hebt de emotionele capaciteit om ze te corrigeren, dan kan dat een heel nuttige en uiteindelijk krachtige stap voor je zijn. Maar als je dat niet doet, probeer jezelf dan niet de schuld te geven. Je probeert hier gewoon zo goed mogelijk doorheen te komen.
Dat brengt me bij het tweede deel van uw vraag: steun zoeken als niet-binaire overlevende.
U noemde de trans / niet-binaire mensen die u lokaal en online kent, echt ondersteunend zijn, maar het zijn geen overlevenden (of in ieder geval zijn ze geen overlevenden van dezelfde kanker die u heeft). Wat voor soort ondersteuning zoekt u die u specifiek nodig heeft van overlevenden van borstkanker?
Ik vraag het gewoon omdat, hoewel kankerondersteunende groepen echt nuttig kunnen zijn, ze niet voor iedereen geschikt of noodzakelijk zijn. Ik denk dat velen van ons uiteindelijk het gevoel hebben dat we tijdens de behandeling naar een steungroep moeten 'gaan', omdat het 'doen' is. Maar het is mogelijk dat uw vrienden, partners en trans- / niet-binaire groepen al voorzien in de sociale en emotionele ondersteuningsbehoeften die u heeft.
Gezien het feit dat je deze mensen nuttiger hebt gevonden dan de andere overlevenden van kanker die je hebt ontmoet, is er misschien niet echt een gat in de vorm van een kankerondersteunende groep in je leven.
En als dat het geval is, is het logisch. Terwijl ik in behandeling was, was ik vaak verbluft door hoeveel ik gemeen had met mensen die allerlei volledig niet-kankerachtige dingen hadden meegemaakt: hersenschudding, zwangerschap, verlies van een geliefde, onzichtbare ziekte, ADHD, autisme, de ziekte van Lyme, lupus, fibromyalgie, ernstige depressie, menopauze en zelfs genderdysforie en geslachtsbevestigende chirurgie.
Een van de dingen die je op dit moment de meeste pijn bezorgen, is cissexisme, en dat is een ervaring waar iedereen in elke transgroep mee zal resoneren. Geen wonder dat je je daar meer ondersteund voelt.
Als je echter wat meer specifieke bronnen wilt vinden voor overlevenden van trans- of niet-binaire kanker, raad ik aan om eens te kijken naar het National LGBT Cancer Network.
Ik wou dat er meer voor je was. Ik hoop dat je de ruimte kunt vrijmaken die je voor jezelf nodig hebt.
Wat er ook gebeurt, ik zie je.
Net zoals uw geslacht niet wordt bepaald door de lichaamsdelen waarmee u bent geboren, wordt het niet bepaald door welke van die lichaamsdelen kanker toevallig toeslaat.
Met vriendelijke groeten, Miri
Deel op Pinterest
Miri Mogilevsky is schrijver, leraar en praktiserend therapeut in Columbus, Ohio. Ze hebben een BA in psychologie van Northwestern University en een master in sociaal werk van Columbia University. Ze kregen in oktober 2017 de diagnose borstkanker stadium 2a en voltooiden de behandeling in het voorjaar van 2018. Miri bezit ongeveer 25 verschillende pruiken uit hun chemodagen en zet ze graag strategisch in. Naast kanker schrijven ze ook over mentale gezondheid, vreemde identiteit, veiligere seks en toestemming en tuinieren.
