Overzicht
Hoewel de meeste melanomen in de huid verschijnen, doen mucosale melanomen dat niet. In plaats daarvan komen ze voor in de slijmvliezen of vochtige oppervlakken van gebieden in uw lichaam.
Melanoom treedt op wanneer er abnormale of ongecontroleerde groei is van de cellen die pigmentatie veroorzaken. Mucosale melanomen zijn echter niet altijd gepigmenteerd. Mucosale melanomen kunnen in de volgende gebieden voorkomen:
- ogen
- mond
- hoofd
- nek
- luchtwegen
- maagdarmkanaal
- vagina en vulva
- anus
Mucosale melanomen zijn zeldzaam. Ongeveer 1 op de 100 gevallen van melanoom is van de mucosale variëteit.
Mucosaal melanoom enscenering
De enscenering voor de progressie van mucosaal melanoom is vaag vanwege de zeldzaamheid van dit type melanoom. De stadia en overlevingspercentages variëren op basis van de locatie van het mucosale melanoom. De locaties voor ziektestadia en overlevingspercentages zijn onderverdeeld in drie hoofdtypen: hoofd en nek, vulvair en vaginaal en anorectaal mucosaal melanoom.
Staging voor mucosaal melanoom van het hoofd en de nek evenals vulval melanomen gebruiken de classificatie AJCC-TNM (The American Joint Committee on Cancer - Tumor, Node, and Metastasis).
De AJCC-TNM-stadia voor mucosaal melanoom van hoofd en nek en vulva zijn als volgt:
- T3: Mucosale ziekte
- T4A: matig gevorderde ziekte; tumor betreft het kraakbeen, diep zacht weefsel of overliggende huid
-
T4B: zeer gevorderde ziekte; tumor omvat een of meer van de volgende:
- hersenen
- dura
- schedelbasis
- onderste hersenzenuwen (IX, X, XI, XII)
- kauwruimte
- halsslagader
- prevertebrale ruimte
- mediastinale structuren
Vaginaal melanoom en anorectaal mucosaal melanoom hebben geen specifiek stadiëringssysteem. Daarom wordt voor dit type mucosaal melanoom een basaal classificatiesysteem voor klinische stadia gebruikt. Dit klinische stadiëringssysteem is als volgt:
- Stadium 1: de ziekte blijft gelokaliseerd.
- Stadium 2: knooppunten in de regio of het gebied rond de ziekte raken erbij betrokken.
- Stadium 3: de ziekte wordt uitgezaaid en heeft betrekking op verre gebieden en organen.
Overlevingskans
Het overlevingspercentage van mucosaal melanoom is gebaseerd op degenen die minimaal 5 jaar na de diagnose overleven. Het overlevingspercentage varieert ook door de locatie van het slijmvliesmelanoom.
De geschatte 5-jaars overlevingspercentages worden als volgt onderverdeeld per locatie:
- hoofd en nek: 12-30 procent
- vulval: 24-77 procent
- vaginaal: 5-25 procent
- anorectaal: 20 procent
Wat zijn de symptomen?
De symptomen van mucosaal melanoom variëren afhankelijk van waar ze zich bevinden. Sommige symptomen worden vaak verkeerd gediagnosticeerd als andere aandoeningen. Mucosaal melanoom van de anus kan bijvoorbeeld verkeerd worden gediagnosticeerd als aambeien omdat de symptomen hetzelfde zijn of erg op elkaar lijken.
Enkele symptomen van mucosaal melanoom kunnen zijn:
- hoofd- en nekgebieden - bloedneus, bloeding, zweren, verlies van reukvermogen, verstopte neus, een verkleurd gebied in de mond, kunstgebit dat niet goed past
- anus of rectale gebieden - bloeding, pijn in de regio, diarree, obstipatie, een aanwezige massa
- vaginale gebieden - vulvaire verkleuring, bloeding, jeuk, pijn bij geslachtsgemeenschap of kort daarna, afscheiding, een merkbare massa
Wat zijn de oorzaken?
Mucosaal melanoom wordt niet veroorzaakt door blootstelling aan UV-stralen zoals andere melanomen. De meeste mensen met mucosaal melanoom zijn ouder dan 65 jaar en het risico neemt toe naarmate de leeftijd toeneemt. De specifieke oorzaak is nog onbekend, aangezien dit type melanoom zeldzaam is. Er zijn echter risicofactoren die kunnen leiden tot mucosaal melanoom, maar zelfs die zijn niet zeker. Net als de symptomen variëren de mogelijke risicofactoren per gebied waar het mucosale melanoom aanwezig is. Enkele mogelijke risicofactoren voor mucosaal melanoom kunnen zijn:
In de gebieden in of bij de mond:
- kunstgebitten die niet goed passen
- roken
- kankerverwekkende stoffen in het milieu die zijn ingeademd of ingeslikt
In het gebied van de vulva of vagina:
- genetica
- virussen
- chemische irriterende stoffen
- chronische ontstekingsziekte
In het gebied van het rectum of de anus:
HIV of humaan immunodeficiëntievirus
Zoals eerder vermeld, zijn dit mogelijke risicofactoren en wetenschappers proberen nog steeds de specifieke oorzaak van mucosaal melanoom te vinden.
Behandelingsopties
De primaire behandelingsoptie is een operatie. De operatie zou het abnormale gebied of de cellen met het melanoom verwijderen. Om ervoor te zorgen dat het melanoom niet terugkeert, kan uw medisch team bestraling of chemotherapie aanbevelen. Ze kunnen ook een combinatie van beide aanbevelen na de operatie.
Er zijn situaties waarin het melanoom zich in een gebied of op een vitaal orgaan bevindt waar het niet operatief kan worden verwijderd. In deze gevallen kan uw melanoom mogelijk worden behandeld met bestraling, chemotherapie of beide zonder operatie.
Complicaties
De primaire complicatie van mucosaal melanoom treedt op wanneer het zich verplaatst naar het verre metastase stadium. In dit stadium zijn er zeer weinig behandelingsopties beschikbaar. Het overlevingspercentage wordt ook erg laag. Andere complicaties zijn te wijten aan het ontbreken van vroege detectie en diagnose. Deze factoren maken het een agressieve vorm van melanoom.
Er zijn ook complicaties bij de behandelingsopties. Deze omvatten de veelvoorkomende mogelijke complicaties die u heeft door een chirurgische ingreep, chemotherapie of bestralingstherapie. Zorg ervoor dat u de complicaties en bijwerkingen met uw arts bespreekt voordat u een behandelplan ondergaat.
Afhalen en vooruitzichten
Mucosaal melanoom wordt beschouwd als een agressieve vorm van melanoom. Het wordt als agressief beschouwd omdat het meestal pas wordt ontdekt als het al in een vergevorderd stadium is. Tegen de tijd dat het de gevorderde stadia binnengaat, zijn de behandelingsopties beperkt. Het gaat meestal ook snel na de diagnose over in metastase. Daarom zijn de vooruitzichten voor een diagnose van mucosaal melanoom slecht. Hoe eerder het wordt gediagnosticeerd, hoe beter de uitkomst en het overlevingspercentage kunnen zijn.
Zorg ervoor dat u regelmatig medische controles uitvoert. Breng uw arts ook op de hoogte van eventuele veranderingen of zorgen die u heeft, zodra deze zich voordoen. Regelmatig worden onderzoeken en experimentele behandelingen ontwikkeld. Dit betekent dat eerdere detectie mogelijk wordt. Er kunnen ook nieuwe behandelingsopties beschikbaar komen.
