Wat is een longtransplantatie?
Een longtransplantatie is een operatie waarbij een zieke of falende long wordt vervangen door een gezonde donorlong.
Volgens gegevens van het Organ Procurement and Transplantation Network zijn er sinds 1988 meer dan 36.100 longtransplantaties uitgevoerd in de Verenigde Staten. De meeste van deze operaties waren bij patiënten van 18 tot 64 jaar oud.
Het overlevingspercentage voor longtransplantatiepatiënten is de afgelopen jaren verbeterd. Volgens het National Heart, Lung and Blood Institute (NHLBI) is het overlevingspercentage na één jaar van transplantaties met één long bijna 80 procent. Het overlevingspercentage na vijf jaar is meer dan 50 procent. Die cijfers waren 20 jaar geleden veel lager.
Overlevingspercentages verschillen per faciliteit. Wanneer u onderzoekt waar u uw operatie moet ondergaan, is het belangrijk om te vragen naar de overlevingskansen van de instelling.
Waarom een longtransplantatie wordt gedaan
Een longtransplantatie wordt beschouwd als de laatste optie om longfalen te behandelen. Andere behandelingen en veranderingen in levensstijl zullen bijna altijd eerst worden geprobeerd.
Omstandigheden die uw longen voldoende kunnen beschadigen om een transplantatie te vereisen, zijn onder meer:
- chronische obstructieve longziekte (COPD)
- taaislijmziekte
- emfyseem
- longfibrose
- pulmonale hypertensie
- sarcoïdose
De risico's van een longtransplantatie
Een longtransplantatie is een grote operatie. Het brengt veel risico's met zich mee. Vóór de operatie moet uw arts met u bespreken of de risico's van de procedure opwegen tegen de voordelen. U moet ook praten over wat u kunt doen om uw risico's te verminderen.
Het grootste risico van een longtransplantatie is afstoting van organen. Dit gebeurt wanneer uw immuunsysteem uw donorlong aanvalt alsof het een ziekte is. Ernstige afstoting kan leiden tot falen van de donorlong.
Andere ernstige complicaties kunnen voortkomen uit de medicijnen die worden gebruikt om afstoting te voorkomen. Dit worden 'immunosuppressiva' genoemd. Ze werken door uw immuunrespons te verlagen, waardoor het minder waarschijnlijk is dat uw lichaam de nieuwe 'vreemde' long zal aanvallen.
Immunosuppressiva verhogen het risico op infecties, omdat de 'bewaker' van uw lichaam wordt verlaagd.
Andere risico's van een longtransplantatie en de medicijnen die u daarna moet nemen, zijn onder meer:
- bloeding en bloedstolsels
- kanker en maligniteiten als gevolg van immunosuppressiva
- diabetes
- nierschade
- maag problemen
- dunner worden van uw botten (osteoporose)
Het is belangrijk om de instructies van uw arts voor en na uw operatie op te volgen. Dit kan uw risico's helpen verminderen. Instructies omvatten het maken van gezonde levensstijlkeuzes, zoals het aannemen van een gezond dieet en niet roken. U moet ook voorkomen dat u doses medicatie mist.
Hoe u zich voorbereidt op een longtransplantatie
De emotionele tol van wachten op een donorlong kan moeilijk zijn.
Zodra u de nodige tests heeft ondergaan en aan de kwalificatiecriteria voldoet, wordt u op een wachtlijst voor een donorlong geplaatst. Uw wachttijd op de lijst hangt af van het volgende:
- beschikbaarheid van een bijpassende long
- bloedtype
- geografische afstand tussen donor en ontvanger
- de ernst van uw toestand
- de grootte van de donorlong
- uw algehele gezondheid
U zult tal van laboratorium- en beeldvormende tests ondergaan. U kunt ook emotionele en financiële begeleiding krijgen. Uw arts moet ervoor zorgen dat u volledig bent voorbereid op de nawerkingen van de procedure.
Uw arts zal u volledige instructies geven over hoe u zich het beste kunt voorbereiden op uw operatie.
Als u op een donorlong wacht, is het goed om uw tassen ruim van tevoren in te pakken. De melding dat er een orgel beschikbaar is, kan op elk moment komen.
Zorg er ook voor dat u al uw contactgegevens up-to-date houdt in het ziekenhuis. Ze moeten contact met u kunnen opnemen als er een donorlong beschikbaar is.
Wanneer u een melding krijgt dat er een donorlong beschikbaar is, krijgt u de instructie om u onmiddellijk te melden bij de transplantatie-instelling.
Hoe een longtransplantatie wordt uitgevoerd
Wanneer u en uw donorlong in het ziekenhuis aankomen, bent u voorbereid op een operatie. Dit omvat het veranderen in een ziekenhuisjas, het krijgen van een infuus en het ondergaan van algemene anesthesie. Dit zal je in een geïnduceerde slaap brengen. Je wordt wakker in een verkoeverkamer nadat je nieuwe long is geplaatst.
Uw chirurgisch team zal een buis in uw luchtpijp steken om u te helpen ademen. Er kan een andere buis in uw neus worden ingebracht. Het zal je maaginhoud afvoeren. Er wordt een katheter gebruikt om uw blaas leeg te houden.
U kunt ook op een hart-longmachine worden gezet. Dit apparaat pompt uw bloed en zorgt voor zuurstof tijdens de operatie.
Uw chirurg maakt een grote incisie in uw borst. Door deze incisie wordt uw oude long verwijderd. Uw nieuwe long wordt aangesloten op uw hoofdluchtweg en bloedvaten.
Als de nieuwe long goed werkt, wordt de incisie gesloten. Je wordt verplaatst naar een intensive care-afdeling (ICU) om te herstellen.
Volgens het National Hearts, Lung and Blood Institute (NHLBI) kan een typische procedure met een enkele long tussen de 4 en 8 uur duren. Een dubbele longoverdracht kan tot 12 uur duren.
Opvolgen na een longtransplantatie
U kunt verwachten dat u enkele dagen na de procedure op de IC blijft. Uw vitale functies moeten nauwlettend worden gevolgd. U bent waarschijnlijk aangesloten op een mechanische ventilator om u te helpen ademen. Buizen worden ook op uw borst aangesloten om eventuele vochtophoping af te voeren.
Uw hele verblijf in het ziekenhuis kan weken duren, maar het kan korter zijn. Hoe lang u blijft, hangt af van hoe goed u herstelt.
De komende drie maanden zult u regelmatig afspraken maken met uw longtransplantatieteam. Ze zullen eventuele tekenen van infectie, afwijzing of andere problemen volgen. U moet dicht bij het transplantatiecentrum wonen.
Voordat u het ziekenhuis verlaat, krijgt u instructies over hoe u voor uw chirurgische wond moet zorgen. U krijgt ook informatie over eventuele beperkingen die u moet volgen en krijgt medicatie.
Hoogstwaarschijnlijk bevatten uw medicijnen een of meer soorten immunosuppressiva, zoals:
- cyclosporine
- tacrolimus
- mycofenolaatmofetil
- prednison
- azathioprine
- sirolimus
- daclizumab
- basiliximab
- muromonab-CD3 (Orthoclone OKT3)
Immunosuppressiva zijn belangrijk na uw transplantatie. Ze helpen voorkomen dat uw lichaam uw nieuwe long aanvalt. U zult deze medicijnen waarschijnlijk de rest van uw leven gebruiken.
Ze laten u echter openstaan voor infectie en andere problemen. Zorg ervoor dat u met uw arts praat over alle mogelijke bijwerkingen.
Mogelijk krijgt u ook:
- antischimmelmedicatie
- antivirale medicatie
- antibiotica
- diuretica
- medicatie tegen maagzweren
De vooruitzichten
De Mayo Clinic meldt dat het eerste jaar na een transplantatie het meest kritiek is. Dit is wanneer de belangrijkste complicaties, infectie en afstoting, het meest voorkomen. U kunt deze risico's minimaliseren door de instructies van uw longtransplantatieteam op te volgen en eventuele complicaties onmiddellijk te melden.
Hoewel longtransplantaties riskant zijn, kunnen ze aanzienlijke voordelen opleveren. Afhankelijk van uw toestand kan een longtransplantatie u helpen langer te leven en uw levenskwaliteit te verbeteren.
