Crazy Talk: Hoe Verschilt Ocs Van Gegeneraliseerde Angst?

2024 Auteur: Jesus Peterson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 11:22

Dit is Crazy Talk: een adviesrubriek voor eerlijke, onbeschaamde gesprekken over geestelijke gezondheid met advocaat Sam Dylan Finch. Hoewel hij geen gecertificeerde therapeut is, heeft hij een levenslange ervaring met het leven met een obsessief-compulsieve stoornis (OCS). Vragen? Neem contact op en mogelijk wordt u weergegeven: [email protected]

Hallo Sam, ik heb het grootste deel van mijn leven met een vorm van angst geworsteld. Op verschillende punten heb ik de diagnose obsessief-compulsieve stoornis (OCS) en gegeneraliseerde angststoornis (GAD) gekregen. Ik begrijp het verschil echter niet echt. Hoe verschillen ze en is het mogelijk om beide te hebben?

Deze vraag is (zoals de jongeren zeggen) "extreem mijn sh * t."

Als iemand die meerdere keren verkeerd gediagnosticeerd was voordat ik vol vertrouwen kon zeggen: "Ik leef met OCS", ben ik maar al te bekend met het proberen de nuances van een obsessief-compulsieve stoornis te ontleden.

Hoewel het beide angststoornissen zijn, zijn gegeneraliseerde angst (GAD) en OCD op een aantal behoorlijk belangrijke manieren verschillend. Ze verschillen namelijk op deze drie gebieden:

• de inhoud van je angst
• de "plakkerigheid" van uw gedachten
• of er rituelen en dwanghandelingen bij betrokken zijn

Laten we beginnen met het belangrijkste verschil: specifiek waar u zich zorgen over maakt

Bij OCS zijn onze angsten grotendeels irrationeel. De meeste angst is, maar bij OCS is het in vergelijking zeker een beetje meer "daarbuiten".

We zijn geobsedeerd door onwaarschijnlijke, vrij specifieke en zelfs bizarre dingen. Krijg ik een zeldzame ziekte door dit aan te raken? Wat als deze gewelddadige gedachte betekent dat ik iemand vermoord? Wat als ik verliefd word op mijn psychiater?

Ik sprak met Tom Corboy, een gediplomeerde psychotherapeut en uitvoerend directeur van het OCD Center van Los Angeles - dus eigenlijk de go-to-expert over dit onderwerp - die benadrukte dat voor iemand met OCS: “dit niet zomaar willekeurige gedachten zijn, maar eerder herhaalde gedachten die [grote] ellende veroorzaken, juist omdat de gedachten in tegenspraak zijn met het ware zelf van de lijder.”

En dat is een cruciaal stuk. Bij OCS zijn de angsten niet in overeenstemming met hoe een persoon over zichzelf denkt.

Zie OCD meer als een complottheoreticus: waar de uitkomst of conclusie die het biedt bijna onmogelijk of nogal bizar is. Als advocaat voor geestelijke gezondheid heb ik bijvoorbeeld obsessies gehad over het 'verzinnen' van mijn psychische aandoeningen, uit angst dat ik mijn carrière heb opgebouwd op een uitgebreide leugen waarvan ik niet wist dat ik ze zelfs vertelde.

Ik wist logisch dat dit nergens op sloeg. Maar mijn brein bleef eraan vastzitten, waardoor ik in paniek raakte die mijn leven verstoorde.

OCS grijpt vaak vast aan enkele van onze diepste angsten. In mijn geval loog ik tegen mensen waar ik om geef (mijn lezers) en manipuleerde ik ze zonder dat ze het wilden.

Deze dissonantie (veroorzaakt door opdringerige gedachten, die ik besprak in een eerdere Crazy Talk-column) is een groot deel van wat deze stoornis zo pijnlijk maakt. In veel opzichten is het echt een nachtmerrie.

Gegeneraliseerde angst daarentegen gaat meestal over zorgen uit de echte wereld. Slaag ik voor deze test? Krijg ik deze baan? Is mijn vriend boos op mij?

GAD neemt de dingen die in je leven gaande zijn en herinnert je er graag aan aan het ergst mogelijke scenario van hoe het zou kunnen uitpakken, wat buitensporige en slopende zorgen veroorzaakt.

Het is de originele smaak van angst, agressief opgewonden.

Anekdotisch merken veel mensen een ander verschil op tussen GAD en OCD is hoe 'plakkerig' hun angst is

Mensen met GAD springen de hele dag van de ene angst naar de andere (of hebben een algemeen gevoel van overweldigd te zijn), terwijl iemand met OCS eerder geobsedeerd is door een bepaalde angst (of een paar van hen) en buitensporige aandacht besteedt aan het.

Ik zou me nergens zorgen over maken - althans niet op een disfunctionele manier. Maar ik kan urenlang gefixeerd raken op een mentale fidget-spinner, geobsedeerd door het op een manier die willekeurig of belachelijk klinkt voor alle anderen.

Met andere woorden: GAD kan hectischer aanvoelen, terwijl OCS kan voelen als een spiraal en door de afvoer gezogen wordt.

Het grote verschil komt echter neer op het al dan niet aanwezig zijn van dwanghandelingen

Compulsies kunnen zichtbaar of mentaal zijn, maar het belangrijkste is dat ze aanwezig zijn in OCS - niet in GAD.

Er zijn net zoveel dwanghandelingen als er mensen zijn met OCS - het belangrijkste kenmerk is dat het gedrag is dat, hoewel bedoeld om zichzelf te kalmeren en twijfel te verlichten, de cyclus van obsessie verder voedt.

Dit roept de vraag op: als het aan het eind van de dag allebei angststoornissen zijn, doen deze verschillen er dan echt toe?

Wat de behandeling betreft, ja, dat doen ze. Omdat een behandeling die iemand met GAD helpt, mogelijk niet zo effectief is voor iemand met OCS, en dat maakt het erg belangrijk om een juiste diagnose te stellen.

Stel je bijvoorbeeld voor dat je twee mensen hebt - een met GAD en een met OCS - die beiden angst ervaren over hun relaties en of ze een goede partner zijn of niet.

Meestal wordt mensen met GAD verteld dat ze zich moeten concentreren op uitdagende, angstaanjagende gedachten (Corboy noemt dit cognitieve herstructurering, een vorm van CGT). Dat betekent dat ze zouden werken aan het uitdagen van hun gedachten om hopelijk te beseffen op welke manieren ze een goede partner zijn, en om te bespreken hoe ze op die sterke punten kunnen bouwen.

Maar als je deze benadering bij iemand met OCS hebt gebruikt, kunnen ze dwangmatig beginnen te vragen om herhaalde bevestiging dat ze een goede partner zijn. In dit geval kan een cliënt zich dwangmatig concentreren om minder reactief te worden op het idee dat hij misschien geen goede partner is en te leren leven met de twijfel.

In plaats daarvan hebben mensen met OCS een andere aanpak nodig om te helpen met hun dwanghandelingen.

Corboy legt uit dat de meest effectieve behandeling voor OCS blootstelling en responspreventie (ERP) wordt genoemd. Dit is herhaalde blootstelling aan angstige gedachten en situaties in een poging om de cliënt ongevoelig te maken, met als uiteindelijk resultaat verminderde angst en frequentie van de gedachten en dwanghandelingen (of anders gezegd, "verveling" van de obsessie zelf).

Daarom wordt het onderscheid een cruciaal onderdeel van beter worden. Deze aandoeningen lijken misschien op elkaar, maar genezing vereist een andere aanpak.

Uiteindelijk kan alleen een ervaren arts het onderscheid maken tussen deze aandoeningen

Zoek iemand die bij voorkeur gespecialiseerd is in OCS om te helpen.

In mijn ervaring weten veel clinici alleen over stereotiepe manifestaties van OCS, en als zodanig wordt het vrij vaak verkeerd gediagnosticeerd. (Ook vermeldenswaard dat sommige mensen BEIDE stoornissen hebben, of dat ze er één hebben, maar met enkele eigenschappen van de ander! In dit geval kan een arts die de ins en outs van OCS kent, helpen om uw behandelplan meer nuance te geven.)

Zes jaar lang werd ik zelfs verkeerd gediagnosticeerd met een bipolaire stoornis en zelfs een borderline persoonlijkheidsstoornis. De trieste waarheid is dat OCS nog steeds op grote schaal verkeerd wordt begrepen, zelfs in de medische gemeenschap.

Dit is ook de reden waarom ik mensen (voor het lezen van materiaal en hulp bij diagnose) zo vaak doorverwijs naar het OCS-centrum van Los Angeles. Een stoornis die zo lastig is, vereist doordachte middelen die de talloze manieren weerspiegelen waarop mensen deze aandoening ervaren. (Oh, en koop dit boek. Serieus. Het is de meest definitieve en uitgebreide bron die er is.)

Samenvattend, hier is mijn beste advies: doe je huiswerk en onderzoek zo grondig mogelijk. En als het voelt alsof OCS een waarschijnlijke diagnose is, zoek dan een professional (indien mogelijk) die goed begrijpt wat deze aandoening is.

Je hebt dit.

Sam

Sam Dylan Finch is een vooraanstaand pleitbezorger in LGBTQ + geestelijke gezondheid en heeft internationale erkenning gekregen voor zijn blog Let's Queer Things Up!, Die in 2014 voor het eerst viraal ging. Als journalist en mediastrateeg heeft Sam uitgebreid gepubliceerd over onderwerpen als geestelijke gezondheid, transgender identiteit, handicap, politiek en recht, en nog veel meer. Sam brengt zijn gecombineerde expertise op het gebied van volksgezondheid en digitale media samen en werkt momenteel als sociaal redacteur bij Healthline.