Dit is Crazy Talk: een adviesrubriek voor eerlijke, onbeschaamde gesprekken over geestelijke gezondheid met advocaat Sam Dylan Finch. Hoewel hij geen gecertificeerde therapeut is, heeft hij een levenslange ervaring met het leven met een obsessief-compulsieve stoornis (OCS). Hij heeft dingen op de harde manier geleerd, zodat u (hopelijk) dat niet hoeft te doen.
Heb je een vraag die Sam moet beantwoorden? Neem contact op en je wordt mogelijk vermeld in de volgende Crazy Talk-kolom: [email protected]
Sam
Ik heb eindelijk geaccepteerd dat ik anorexia heb. Dus deed ik wat iedereen van me vroeg en probeerde ik hulp te krijgen. Maar niemand lijkt naar me te luisteren. Het is alsof ze er helemaal niets om geven
Mijn arts zei dat ik met een psychiater moest praten, de psychiater zei dat ik met een specialist moest praten, de specialist stuurde me terug naar mijn arts en nu belt niemand meer terug. Ik wil opgeven. Waarom helpt niemand mij?
Hou vol.
Kunnen we, voordat ik op een advies inga, even pauzeren en u even vieren?
Je hebt geaccepteerd dat je een eetstoornis hebt, die moeilijk genoeg is om te doen. En toen vroeg je om hulp, wat een moedige en belangrijke stap is!
Ik weet dat je je ontmoedigd voelt - en dat is volkomen geldig - maar ik wil ervoor zorgen dat je even de tijd neemt om dit geweldige werk dat je doet te eren.
Ik wou dat ik kon zeggen dat ik verrast ben door waar je mee te maken hebt, maar eerlijk gezegd ben ik dat niet. Toen ik voor het eerst de diagnose eetstoornis kreeg, had ik een soortgelijke demoraliserende ervaring.
Elke keer dat ik probeerde een bericht achter te laten, kreeg ik een volledige voicemail-inbox. Elke keer dat ik probeerde vragen te stellen, werd ik overgeplaatst naar een ander kantoor dat niet beter geïnformeerd was dan het vorige.
Het bureaucratische doolhof was zo frustrerend en omdat ik niet aan het eten was, was ik al behoorlijk hangend, dus … het was overbodig om te zeggen dat het geen prettige ervaring was.
Ik weet dat dit niet gemakkelijk te horen is - en geloof me, als ik dit zelf voor je zou kunnen oplossen, zou ik dat doen - maar ik wil dat je diep graaft, oké?
Eetstoornissen zijn een van de dodelijkste soorten psychische aandoeningen die er zijn, en dat bedoel ik letterlijk. Ik zeg dit niet om je bang te maken, maar om te bevestigen dat dit een ernstige situatie is. Het is absoluut cruciaal dat u uw providers blijft zeuren totdat u de hulp krijgt die u nodig heeft.
Maar ik ga je niet vertellen "blijf het proberen" en dan hang je op om te drogen, oké? Laten we enkele stappen bespreken die u kunt nemen om dit zo beheersbaar mogelijk te maken.
Om te beginnen is het zo belangrijk om een script voor te bereiden, wat het telefoneren een stuk makkelijker maakt
Ik heb hiervoor een acroniem bedacht - HUNGRY - om je een beetje structuur te geven terwijl je dat script opstelt:
- H: Geschiedenis. U wilt een snel overzicht met uw geschiedenis over ongeordend eten en welke stappen u tot dusver hebt genomen om hulp te krijgen.
- U: Urgentie. Voeg een verklaring toe die de ernst van de situatie benadrukt. Ik raad mensen vaak aan om te 'overdrijven', omdat de meesten van ons de neiging hebben om onze strijd in het begin te bagatelliseren. Een overdrijving voor jou is waarschijnlijk een nauwkeurigere weergave van wat er gebeurt.
- N: Moet. Wat heb je nodig van de persoon met wie je spreekt? Bedenk drie directe actiepunten.
- G: Geef krediet. Erken dat de persoon met wie je spreekt een mens is en vermoedelijk zijn best doet om je te helpen. Dit kan een lange weg gaan.
- R: Herhaal. Ga terug naar de urgentie en bezorgdheid om ervoor te zorgen dat het niet wordt gemist.
- Y: Opbrengst. Sluit af door de persoon te vragen wat de volgende stappen zijn en geef dan het woord. Geef ze de ruimte om te absorberen wat je hebt gezegd en bedenk een spelplan!
Hier is een voorbeeld van een HUNGRY-verklaring in actie:
Hallo daar [NAAM]. Ik hoop dat je me vandaag met iets kunt helpen.
Ik geloof dat ik anorexia heb, maar tot nu toe heeft niemand me kunnen helpen. Ik beperk het in- en uitschakelen voor [TIJDPERIODE] en mijn gezondheid gaat achteruit. Ik heb [SYMPTOMEN: hartkloppingen opgemerkt? duizeligheid? vermoeidheid?]. Ik weet dat anorexia een ernstige en levensbedreigende ziekte is, maar geen van mijn clinici gaat hier snel op in. Zowel ikzelf als mijn dierbaren zijn erg bezorgd.
Op dit moment heb ik drie dingen nodig: een volledig bloedpanel om te bepalen of ik ondervoed ben, een ECG om te controleren of mijn hart in orde is en een verwijzing naar een specialist in eetstoornissen of een kliniek om ondersteuning te krijgen.
Ik weet dat je misschien niet kunt helpen, maar misschien kun je me in contact brengen met iemand die dat wel kan? Mijn ondersteuningsteam is van mening dat ik zo snel mogelijk een specialist moet zien. Kunnen we iets doen om dit proces te versnellen?
Zodra je je script hebt voorbereid, is het tijd om wat te bellen
Als het mogelijk is, neem dan een halve dag of verlaat het werk vroeg om ervoor te zorgen dat u de ruimte en tijd heeft die u nodig heeft om deze gesprekken te voeren. Eetstoornissen kunnen zeer snel medische noodsituaties worden (ervan uitgaande dat dit nog niet het geval is), en het is het soort gezondheidsprobleem dat rechtvaardigt dat u afstand neemt van uw werk, dus voel u niet slecht als u de tijd neemt.
Creëer een rustgevende omgeving om je heen
Wikkel jezelf in een zachte deken, steek een kaars aan, houd wat trailmix bij de hand, heb een item om mee te friemelen en neem ook een glas water in de buurt. Wat je ook comfortabel maakt, houd het in de buurt!
Overweeg dan de logistieke dingen die je nodig hebt
Een notitieblok en pen, uw medisch dossiernummer, de namen van de providers waarmee u heeft gesproken en al het andere waar iemand om zou kunnen vragen. En dat script dat je eerder schreef? Houd dat ook voor je.
Ga ten slotte in de juiste headspace
Als een vriend zich in deze positie bevond, wat zou je hem dan zeggen om hem op te pompen voor zo'n telefoontje?
Waarschijnlijk zoiets als: "Verhoog de hel en vecht voor wat je verdient." Vandaag ben je die vriend. Vergeet niet dat u het recht heeft om voor uzelf op te komen en dat u zich niet hoeft te verontschuldigen voor wat u ook doet om uw gezondheid te beschermen.
Wie bel je? Het zorgteam van iedereen ziet er een beetje anders uit, maar dit zijn de stappen die ik nam toen ik voor het eerst om hulp vroeg. U kunt beslissen welke van toepassing zijn op uw specifieke situatie:
- Huisarts. Ik heb mijn gebruikelijke dokter online een bericht gestuurd om te zien hoe ze me kon steunen. Ik heb huisartsen horen omschrijven als de "coach" van uw zorgteam, dus als ze niet fluiten en mensen in beweging krijgen, kunt u misschien een andere huisarts overwegen.
- Psychiater of afdeling psychiatrie. Ik had al een psychiater, dus ik probeerde in contact te komen met de mijne. Toen hij niet beschikbaar was, belde ik ook de afdeling psychiatrie en vroeg of ik met een manager wilde spreken om de zaken te versnellen.
- Eetstoornis kliniek of voedingsdeskundige. Sommige providers hebben specifieke klinieken of providers voor ED-patiënten. Ze hebben meestal een verwijzing van uw huisarts nodig, maar u kunt mogelijk via de telefoon verbinding maken. Een Google-zoekopdracht kan u helpen sommige van deze mensen op te sporen!
- Therapeut. Als u een therapeut of psycholoog heeft als onderdeel van uw zorgteam, kunnen zij u mogelijk wat begeleiding of verwijzingen geven.
Er zijn nog enkele andere stappen die u moet overwegen als u geen resultaten ziet
Dus je hebt iedereen gebeld die je maar kunt bedenken en het werkt nog steeds niet. Ik ben daar ook geweest. Geef het nog niet op.
Er zijn nog een paar dingen die u kunt doen:
- Dien een klacht in. Bij de meeste zorgverleners kunt u een klacht indienen en veel van die systemen zijn eenvoudig online toegankelijk. Nu ben je niet alleen je team aan het zeuren, ook een casemanager is verantwoordelijk voor het zeuren. Uw klacht kan net als uw script zijn, behalve dat u opmerkt welke stappen u al onder uw hoede hebt genomen.
- Maak contact met een externe provider. Als je het kunt betalen, zijn er voedingsdeskundigen die je uit eigen zak kunt betalen. Ik heb een diëtist gevonden die gespecialiseerd is in gezondheid bij elke grootte, en we hebben wekelijks videosessies. Velen bieden een glijdende schaal en zijn veel eerder beschikbaar dan een voedingsdeskundige die u via uw verzekeringsmaatschappij zou kunnen vinden (en velen zullen samenwerken met de rest van uw zorgteam wanneer ze hun daad bij elkaar krijgen!).
- Zoek naar communitybronnen. Spoor enkele lokale bronnen op, zoals steungroepen en herstelprogramma's, via betrouwbare organisaties zoals de National Eating Disorder Association (NEDA).
- Kom persoonlijk langs. Maak een afspraak met uw huisarts, of als de afdeling psychiatrie waar u bij aangesloten bent een inloopkliniek heeft, wees dan niet bang om te komen opdagen en gebruik te maken van die diensten.
Luister: ik weet hoe het voelt als je eindelijk de moedige beslissing neemt om hulp te zoeken, en niemand lijkt zo bezorgd te zijn over je welzijn
Als je al het gevoel hebt dat je verdrinkt, kan het ronduit pijnlijk zijn om te zien dat clinici de bok passeren in plaats van op te staan. Ik zal niet doen alsof het geen pijn doet of niet uitputtend is.
Het doet pijn. Het is vermoeiend.
Maar je verdient die hulp. En eerlijk gezegd? Je hebt het nodig. Eetstoornissen zijn stiekem, bedrieglijk en gevaarlijk, ook al voelt het niet helemaal zo aan
Als het op mentale gezondheid aankomt, is het beter om overdreven te reageren op een potentiële crisis dan niet - vooral omdat vroege interventie zo'n belangrijke factor is bij het bepalen hoe snel we herstellen.
Dus mijn advies? Wees zo opdringerig, stevig en vasthoudend als je moet zijn.
En vergeet niet dat u zich niet hoeft te verontschuldigen voor uw gezondheid. Als je zou verdrinken, zou je je het laatste zorgen maken over je toon of hoeveel berichten je op iemands telefoon hebt achtergelaten.
Geloof me, als je je zorgen maakt dat je 'te gemeen' bent, zal je dat waarschijnlijk niet zijn. Mensen die onbeleefd zijn tegen mensen in klantenservice, maken zich er in het begin meestal geen zorgen over. Het feit dat je bent, betekent dat het onwaarschijnlijk is dat je die persoon bent!
Als het overweldigend begint te worden, bedenk dan dat je maar één missie en één missie hebt: Krijg hulp - nu
Ik weet dat je misschien bang bent (ik was doodsbang), maar dit is wat ik zeker kan zeggen over elke vorm van herstel van de geestelijke gezondheid: het is de moedigste, hevigste strijd die je ooit zult aangaan, en het is elke ounce aan inspanning en energie waard je stopt erin.
Uit ervaring gesproken, de kans is groot dat er in de toekomst een gelukkiger, gezonder jij zal zijn die zo gek zal zijn dat je niet opgeeft.
En tot dan? Ik ben hier voor jou aan het rooten. We weten allebei dat je beter verdient - dus laat niemand je vertragen. Je leven is het waard om voor te vechten.
Sam
Sam Dylan Finch is een vooraanstaand pleitbezorger in LGBTQ + geestelijke gezondheid en heeft internationale erkenning gekregen voor zijn blog Let's Queer Things Up!, Die in 2014 voor het eerst viraal ging. Als journalist en mediastrateeg heeft Sam uitgebreid gepubliceerd over onderwerpen als geestelijke gezondheid, transgender identiteit, handicap, politiek en recht, en nog veel meer. Sam brengt zijn gecombineerde expertise op het gebied van volksgezondheid en digitale media samen en werkt momenteel als sociaal redacteur bij Healthline.
