Ik kan eerlijk zeggen dat niets dat ik tijdens de behandeling heb geleerd me echt op een pandemie heeft voorbereid.
En toch sta ik hier, starend door lege schappen in de supermarkt en zelfisolerende bestellingen, me afvragend hoe ik mezelf gevoed ga houden als - naar de waarheid - mijn anorexia maar al te graag het stuur lijkt over te nemen en te rijden.
Ik weet echter waar die weg ons heen brengt. (Spoiler alert: totale ellende.) Het is niet bepaald een plek waar ik graag naar terug wil keren.
Een eetstoornis hebben is op zichzelf al moeilijk genoeg. En nu we in een wereldwijde crisis verkeren? Het kan een hele uitdaging zijn om te proberen door het herstel te navigeren.
Als je het op dit moment moeilijk hebt met eten of lichaamsbeeld, wil ik dat je weet dat je niet de enige bent. Hier zijn enkele belangrijke herinneringen om vast te houden in de komende weken.
1. Het is begrijpelijk als je het nu moeilijk hebt
Toen mijn eetstoornis tijdens zelfquarantaine nogal hard terugkwam, had ik het zinkende gevoel dat ik faalde in mijn herstel. En ik voelde me ook schuldig. Zou ik in zo'n tijd echt geobsedeerd zijn door eten?
Eetstoornissen zijn echter psychische aandoeningen. Wat betekent dat wanneer onze routines worden verstoord, we minder slapen, meer stress ervaren en meer geïsoleerd zijn dan voorheen.
Het is volkomen logisch dat we meer moeite zouden hebben dan normaal.
Er zijn ook veel nieuwe obstakels voor ons om te navigeren. Voedsel is nu minder toegankelijk dan voorheen (en minder gevarieerd), en de meesten van ons hebben minder persoonlijke maaltijdondersteuning om ons heen. Dit is echt het equivalent van het bestrijden van onze eetstoornissen in "harde modus".
Dus ja, als je het nu moeilijk hebt, is dat volledig geldig. U faalt niet bij herstel en uw herstel is ook niet gedoemd omdat het een uitdaging is.
In plaats daarvan hoeven we alleen maar onze verwachtingen bij te stellen en het grote geheel in het oog te houden.
2. Sluit jezelf alsjeblieft niet af van ondersteuning
Over verwachtingen gesproken, verwacht dat u nu meer ondersteuning nodig heeft, niet minder. Hoewel het verleidelijk kan zijn om je terug te trekken tijdens een periode van zelfisolatie, kan een quarantaine ongelooflijk schadelijk zijn voor je mentale gezondheid en herstel.
Met apps zoals FaceTime en Marco Polo kunt u via video verbonden blijven en geweldige opties zijn voor verantwoording en maaltijdondersteuning.
Maar als je geen mensen in je leven hebt die ED-geïnformeerd zijn, heb je nog steeds opties:
- Zowel het Eating Recovery Center als de Eating Disorder Foundation hebben virtuele steungroepen! De National Eating Disorder Association (NEDA) heeft ook een lijst met goedkope virtuele groepen samengesteld.
- NEDA heeft ook een videoserie samengesteld voor COVID-specifieke coping-tools, waaronder deze video met Jennifer Rollins, MSW, LCSW, over herstel tijdens een pandemie.
- Er zijn ook veel geweldige smartphone-apps die voor u nuttige hulpmiddelen kunnen zijn bij het herstellen. Ik heb ook enkele van mijn favorieten in deze verzameling opgenomen.
- Veel professionals in de eetstoornis bieden virtuele sessies aan. U kunt er een zoeken in deze database.
- Er is een Instagram, @ covid19eatingsupport, die om de paar uur live maaltijdondersteuning biedt!
3. Streef naar werk op C-niveau
Perfectionisme bij herstel helpt nooit, zeker niet nu. Mijn diëtiste Aaron Flores herinnert me er vaak aan om te streven naar 'C-level work'. Ik heb gemerkt dat de analogie voor mij echt fundamenteel is.
Niet elke maaltijd zal perfect "uitgebalanceerd" zijn. Soms zijn je snacks gewoon alles wat je in de kast kunt vinden of wat je ook kunt verdragen. Soms zien onze maaltijden er een beetje raar uit, want dat is wat we konden vinden in het vriesgedeelte van de slijterij.
Dat is oke. Dat is normaal.
Werk op C-niveau betekent, ja, het inslaan van voedingsshakes als die nuttig zijn om jezelf nu in leven te houden. Het kan betekenen dat we anderen moeten oproepen om voor ons boodschappen te doen als we vastlopen. Het betekent genoegen nemen met 'goed genoeg' als onze ED-hersenen ons vertellen dat dit niet het geval is.
En het betekent absoluut flexibel zijn in onze voedselkeuzes. We leven in een heel andere wereld dan die we een paar weken geleden deden.
Het belangrijkste op dit moment is overleven en zo goed mogelijk gevoed blijven (we streven naar drie maaltijden per dag plus twee tot drie snacks - spoelen, herhalen). De rest kunnen we op een plank zetten om ons later zorgen over te maken, aan de andere kant hiervan.
4. Je lichaam weet wat het moet doen in een crisis
Er zijn veel 'grappen' op sociale media over het gewicht dat mensen in quarantaine kunnen krijgen. Naast dat het fatfobisch is, mist het ook volledig het punt.
De enige echte taak van je lichaam is om je door elke dag heen te helpen en je te laten weten wat je nodig hebt om er zo gemakkelijk mogelijk doorheen te gaan.
Er gebeurt een pandemie. De stress is letterlijk voelbaar en onvermijdelijk.
Dus als je merkt dat je nu naar bepaalde voedingsmiddelen hunkert? Dat is uw lichaam dat op zoek is naar rijkere energiebronnen om zijn werk te doen.
Als je uiteindelijk aankomt? Dat is uw lichaam dat zich aanpast om u te beschermen, mocht u ziek worden en u later niet meer goed kunnen voeden.
En als je 'stress eet' of comfortvoedsel zoekt? Dat is uw lichaam dat voedsel gebruikt als een manier om zichzelf te kalmeren - wat een belangrijk doel kan dienen.
Uw eetstoornis (en helaas onze cultuur in het algemeen) wil deze ervaringen misschien demoniseren. Maar vooral gezien de omstandigheden? Het zijn allemaal heel, heel normale ervaringen met eten.
Dankzij onze veerkrachtige, aanpasbare lichamen heeft de mensheid door de geschiedenis heen plagen en pandemieën overleefd. Het laatste wat we moeten doen, is hen straffen omdat ze ons beschermen.
Verder lezen: Caroline Dooner's "The F * ck It Diet." Het is een zeer bevrijdende benadering van intuïtief eten dat je gerust kan stellen.
5. Herstel is nog steeds belangrijk
Ik weet dat velen van ons in wanhoop vervallen. 'Als de wereld toch uit elkaar valt', vraag je je misschien af, 'waarom zou ik me dan nog druk maken?'
(Hé, voor de zekerheid, dat heet depressie, mijn vriend. Als je een zorgverlener hebt in je zorgteam, is het een goed moment om contact met ze op te nemen.)
Ja, de toekomst is op dit moment diep onzeker. Wat we ervaren is op veel manieren ongekend. Angstig en zelfs hopeloos voelen in het licht van een letterlijke pandemie is heel logisch.
Omdat ik uw ervaring niet ken, kan ik u niet vertellen hoe u deze uitbraak kunt voelen of erop kunt reageren. Maar voor mij, hoe gruwelijk het ook is geweest, heeft dit moment mijn prioriteiten zo snel verlegd.
Als ik denk aan al die tijd die mij is gestolen door mijn eetstoornis, en ik denk aan alles wat er de komende weken kan gebeuren? Ik word eraan herinnerd dat er geen tijd meer te verliezen is.
Er zijn zoveel dingen die ik als vanzelfsprekend beschouwde die belangrijker zijn dan ooit tevoren: contact maken met dierbaren, mijn ochtendwandeling naar het treinstation, de zon op mijn gezicht voelen, stoppen bij de plaatselijke donutwinkel en echt mijn eten proeven.
Dit alles is kostbaar. En het kan in een oogwenk van ons worden afgenomen.
Herstel is een sleutel geweest die deze deuren heeft geopend, waardoor ik toegang heb gekregen tot de mooiste delen van wat het betekent om te leven
En dat is natuurlijk belangrijk. Vooral nu.
Dit moment zal niet voor altijd zijn. Ik kan je niet zeggen hoe lang het zal duren, maar zoals bij al het andere, kunnen we er zeker van zijn dat aan alle dingen een einde komt.
En ik geloof dat er een Future You is die je veerkracht op dit moment dankbaar zal zijn.
Omdat er mensen zijn van wie we houden en die ons nodig hebben, sommigen die we nog niet eens hebben ontmoet. En er is een toekomst waarin we allemaal moeten herbouwen. Ik wil dat we allemaal een hand hebben om er een betere van te maken.
Ik weet dat het nu moeilijk is. Maar voor wat het waard is, geloof ik in jou. Ik geloof in ons allemaal.
We nemen dit ding één hap tegelijk. En gelukkig? We krijgen zoveel 'doe-overs' als nodig zijn.
Ondersteuning nodig? Sms "NEDA" naar 741741 om een crisisvrijwilliger te bereiken, of bel de hulplijn van de National Eating Disorder Association op 800-931-2237.
Sam Dylan Finch is redacteur, schrijver en strateeg voor digitale media in de San Francisco Bay Area. Hij is de hoofdredacteur van geestelijke gezondheid en chronische aandoeningen bij Healthline. Vind hem op Twitter en Instagram en leer meer op SamDylanFinch.com.
