Wat heb ik?
Gonorroe is een seksueel overdraagbare aandoening (SOA) die algemeen bekend staat als 'de klap'. Het wordt gecontracteerd door vaginale, orale of anale seks met een persoon die is geïnfecteerd met de Neisseria gonorrhoeae-bacterie. Niet elke blootstelling leidt echter tot infectie.
Gonorroe-bacteriën hebben eiwitten op hun oppervlak die zich hechten aan cellen in de baarmoederhals of urethra. Nadat de bacteriën zich hebben gehecht, vallen ze de cellen binnen en verspreiden ze zich. Deze reactie maakt het voor uw lichaam moeilijk om zichzelf te verdedigen tegen de bacteriën, en uw cellen en weefsels kunnen beschadigd raken.
Bij de bevalling kan gonorroe ernstige problemen veroorzaken voor uw baby. Gonorroe kan tijdens de bevalling van moeder op baby worden overgedragen, dus het is belangrijk om gonorroe te diagnosticeren en te behandelen voordat u uw baby krijgt.
Hoe vaak komt gonorroe voor?
Gonorroe komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen, volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC). Bij vrouwen komt gonorroe-infectie meestal voor in de baarmoederhals, maar de bacteriën zijn ook te vinden in de urethra, de opening van de vagina, het rectum en de keel.
Gonorroe is de op één na meest gemelde ziekte in de Verenigde Staten. In 2014 waren er ongeveer 350.000 gevallen van gonorroe gemeld. Dit betekent dat er ongeveer 110 gevallen per 100.000 mensen waren. Deze statistiek was lager in 2009 toen er ongeveer 98 gevallen per 100.000 mensen werden gemeld.
Werkelijke statistieken voor gonorroe kunnen moeilijk te lokaliseren zijn omdat sommige gevallen niet gerapporteerd worden. Er zijn mensen die besmet zijn maar geen symptomen vertonen. Sommige mensen die wel symptomen hebben, zien mogelijk ook geen arts.
Over het algemeen is de incidentie van gonorroe in de Verenigde Staten sinds 1975 dramatisch afgenomen. Dit komt vooral doordat mensen hun gedrag veranderen uit angst voor het oplopen van hiv. Tegenwoordig is er ook een betere screening en test voor gonorroe.
Lopen sommige mensen meer risico dan andere?
Risicofactoren voor gonorroe zijn onder meer:
- tussen 15-24 jaar oud zijn
- een nieuwe sekspartner hebben
- meerdere sekspartners hebben
- eerder gediagnosticeerd met gonorroe of andere seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA's)
Veel infecties bij vrouwen veroorzaken pas symptomen als er problemen optreden. Om deze reden beveelt de CDC aan om regelmatig risicovolle vrouwen te testen, zelfs als ze geen symptomen hebben.
Wat zijn de symptomen en complicaties van gonorroe?
Symptomen die sommige vrouwen kunnen ervaren, zijn onder meer:
- afscheiding van geel slijm en etter uit de vagina
- pijnlijk urineren
- abnormale menstruatiebloeding
Rectale pijn en zwelling kunnen optreden als de infectie zich naar dat gebied verspreidt.
Omdat zoveel vrouwen geen symptomen vertonen, blijven infecties vaak onbehandeld. Als dat gebeurt, kan de infectie zich vanuit de baarmoederhals naar de bovenste geslachtsorganen verspreiden en de baarmoeder infecteren. De infectie kan zich ook verspreiden naar de eileiders, die bekend staat als salpingitis of bekkenontstekingsziekte (PID).
Vrouwen met PID als gevolg van gonorroe krijgen doorgaans koorts en hebben buik- en bekkenpijn. Bacteriën die PID veroorzaken, kunnen de eileiders beschadigen, wat onvruchtbaarheid, buitenbaarmoederlijke zwangerschap en chronische bekkenpijn kan veroorzaken.
Als gonorroe niet wordt behandeld, kan het zich ook naar het bloed verspreiden en een verspreide gonokokkeninfectie (DGI) veroorzaken. Deze infectie gebeurt meestal zeven tot tien dagen na het begin van de menstruatie.
DGI kan koorts, koude rillingen en andere symptomen veroorzaken. Levende gonokokkenorganismen kunnen ook gewrichten binnendringen en artritis veroorzaken in de knieën, enkels, voeten, polsen en handen.
Gonorroe kan ook de huid aantasten en huiduitslag veroorzaken op handen, polsen, ellebogen en enkels. De uitslag begint als kleine, platte, rode vlekken die overgaan in met pus gevulde blaren.
In zeldzame gevallen kan een ontsteking van de weefsels in de hersenen of het ruggenmerg, infectie van de hartkleppen of ontsteking van de leverwand optreden.
Bovendien kan een gonorroe-infectie het gemakkelijker maken om HIV op te lopen. Dit gebeurt omdat gonorroe je weefsels doet ontvlammen en je immuunsysteem verzwakt.
Welke zorgen zijn er voor zwangere vrouwen?
De meeste zwangere vrouwen met gonorroe vertonen geen symptomen, dus u weet mogelijk niet of u besmet bent. Zwangere vrouwen hebben eigenlijk enige bescherming tegen mogelijke problemen. Zo kunnen foetale weefsels de baarmoeder en eileiders helpen beschermen tegen infectie.
Zwangere vrouwen met gonorroe kunnen de infectie echter tijdens vaginale bevalling op hun baby's overdragen. Dit gebeurt omdat de baby in contact komt met de genitale afscheidingen van de moeder. Symptomen bij geïnfecteerde zuigelingen verschijnen meestal twee tot vijf dagen na de bevalling.
Geïnfecteerde zuigelingen kunnen hoofdhuidinfecties, infecties van de bovenste luchtwegen, urethritis of vaginitis ontwikkelen. Ze kunnen ook een ernstige ooginfectie krijgen.
De infectie kan ook in het bloed van een baby terechtkomen, waardoor een algemene ziekte ontstaat. Net als bij volwassenen, wanneer de bacterie zich door het lichaam verspreidt, kan deze zich in een of meer gewrichten nestelen, waardoor artritis of ontsteking van de weefsels in de hersenen of het ruggenmerg ontstaat.
Ooginfecties bij een pasgeborene worden zelden veroorzaakt door gonorroe. Als dit toch gebeurt, kan dit leiden tot blijvende blindheid.
Blindheid veroorzaakt door een ooginfectie door gonorroe kan echter worden voorkomen. Pasgeborenen krijgen routinematig erytromycine oftalmische zalf om ooginfecties te voorkomen. De beste manier om infectie bij zuigelingen jonger dan 28 dagen oud te voorkomen, is door de moeder vóór de bevalling te screenen en te behandelen.
Behandeling, preventie en vooruitzichten
Vroege diagnose en behandeling van gonorroe is erg belangrijk om te voorkomen dat de ziekte zich verspreidt. Als uw seksuele partner (s) besmet is, moet u getest en behandeld worden.
Door veilige seks te beoefenen en een condoom te gebruiken, verkleint u de kans op gonorroe of een SOA. U kunt uw partner vragen om getest te worden en ervoor te zorgen dat u seks met iemand met ongebruikelijke symptomen vermijdt.
Het doorgeven van gonorroe aan uw pasgeboren baby kan ernstige infecties veroorzaken. Het is belangrijk om te onthouden dat er vaak pas symptomen zijn als de problemen zich hebben ontwikkeld. Gelukkig kunnen antibiotica de meeste gevallen van gonorroe genezen.
Regelmatige screening wanneer u ontdekt dat u zwanger bent, kan het risico op complicaties tijdens uw zwangerschap verminderen. Praat met uw arts over screenings en vertel ze over eventuele infecties die u heeft.
