Het is het jaar 2018 en voor de allereerste keer is er echt lichaamshaar in een reclamespotje voor vrouwen. Wat is er gebeurd met alle haarloze benen, gladgestreken oksels en 'perfect' gefotoshopte bikinilijnen?
Welnu, deze advertenties bestaan nog steeds (net zoals advertenties met blauwe tampons nog steeds doen), maar het realistische lichaamsbeeld staat voor de deur en we zijn hier voor de tijd dat alle lichamen worden gewaardeerd.
Nadat we genoten hadden van de nieuwheid van Billie's scheermesadvertentie, vroegen we ons ook af: hoe heeft lichaamshaar ons gevormd en waarom veroorzaakt het zulke viscerale reacties van de massa?
Misschien is het antwoord, zoals veel culturele antwoorden, in de geschiedenis - het verwijderen van lichaamshaar is eeuwenlang terug te voeren.
De geschiedenis van het verwijderen van lichaamshaar
Volgens het Women's Museum of California werd ontharing in het oude Rome vaak gezien als een identificatie van de status. Rijkere vrouwen zouden verschillende manieren vinden om hun lichaamshaar te verwijderen, inclusief het gebruik van puimsteen.
Het eerste relatief veilige scheerinstrument werd in 1769 gemaakt door de Franse kapper Jean-Jacques Perret. Deze eerste ontharingshulpmiddel werd in de loop van de jaren stapsgewijs verfijnd in een poging om een veiliger instrument te creëren dat door de massa zou worden gebruikt. William Henson heeft zijn bijdrage toegevoegd door het schoffelvormige scheermes te maken, het ontwerp dat de meesten van ons tegenwoordig kennen.
Pas toen een reizende verkoper genaamd King Camp Gillette de vorm van het scheermes van Henson combineerde met zijn verlangen om het scheren te vergemakkelijken, werd in 1901 het eerste wegwerpmes met dubbele rand uitgevonden.
Dit elimineerde effectief de noodzaak om de scheermessen na elke scheerbeurt te slijpen en verminderde mogelijk de kans op huidirritatie.
Een paar jaar later creëerde Gillette een scheermes voor vrouwen genaamd Milady Décolleté
Deze nieuwe vrouwvriendelijke versie en de snelle verandering in damesmode - de mouwloze tops, kortere rokken en zomerjurken - beïnvloedden steeds meer vrouwen om het haar dat op hun benen en oksels groeide, te verwijderen.
In de jaren zestig stimuleerden sommige bewegingen - vaak hippie of feministisch van aard - een meer 'natuurlijke' look, maar de meeste vrouwen van die tijd kozen voor ontharing waar ze maar wilden.
In de loop der jaren hebben de popcultuur en de media deze haarloze trend aangewakkerd als de acceptabele standaard door constant perfect gladde lichamen af te beelden.
Deel op Pinterest
In een onderzoek uit 2013 voerde geleerde Breanne Fahs twee experimenten uit rond vrouwen en hun relatie met lichaamshaar, met name wat ze dachten over harigheid.
Uit de resultaten van Fahs bleek dat de meeste vrouwen walgden van het idee van lichaamshaar, zowel van zichzelf als van andere vrouwen die hun haar lieten groeien.
Het tweede deel van Fahs 'onderzoek daagde de deelnemers uit om hun lichaamshaar 10 weken te laten groeien en een dagboek bij te houden over de ervaring. De resultaten toonden aan dat de deelnemende vrouwen obsessief dachten over hun lichaamshaar en zelfs weigerden om tijdens het experiment met anderen om te gaan.
En net als Fahs waren we ook gefascineerd door de relatie tussen degenen die zich identificeren met de vrouwelijkheid en hun relatie met lichaamshaar, dus hebben we ons eigen onderzoek gedaan. Uiteindelijk is het tenslotte een persoonlijke voorkeur.
Wat 10 vrouwen te zeggen hadden over hun lichaamshaar, het verwijderen ervan, de stempels en zichzelf
Over hoe lichaamshaar hun acties en interacties met anderen beïnvloedt
Deel op Pinterest
“Wanneer ik voor het eerst met iemand uitgaat, maak ik er een punt van om mijn lichaamshaar zichtbaar te maken. Als ze negatief reageert, verbreek ik de relatie met haar. Als we voor het eerst seks hebben, meet ik op dezelfde manier haar reactie; nonchalance en ontzag zijn de enige acceptabele reacties. '
'Ik probeer mijn lichaam zo veel mogelijk te verbergen als ik harig ben. In de zomer is het zo moeilijk om constant te scheren en ik blijf veel achter sinds ik een baby heb, dus ik krijg veel meer T-shirts met lange mouwen of een lange broek dan ik zou moeten!”
“Ik was altijd wax / Nair als ik nieuwe partners had, maar nu kan het me echt niets schelen. Ik verwijder zeker nog steeds mijn okselhaar om mouwloos te worden, vooral in werk en formele omgevingen. Ik voel me onder druk gezet om dat te doen en ik ben te uitgeput om mensen ervan te overtuigen dat mijn lichaam inderdaad van mij is in deze ruimtes.”
'Dat is niet zo. Nu tenminste niet. Het is iets voor mij. '
Niet eens een klein beetje. Ik maak de vrouwen met wie ik date duidelijk dat ik van lichaamshaar hou. Op mij. Op hen. Het windt me echt op. '
'Ik mag mouwloze kleding vermijden als mijn okselhaar erg lang is. Al het andere is hetzelfde. '
Over het verwijderen van lichaamshaar
Deel op Pinterest
'Ik scheer mijn vagina niet - behalve om te trimmen voor gemakkelijke toegang tijdens seks - en ik scheer zelden mijn oksels. Ik doe deze dingen niet omdat ze 1. vervelend en tijdrovend zijn; 2. als mannen het niet hoeven te doen, waarom zou ik dan; en 3. Ik hou van de manier waarop mijn lichaam eruitziet en aanvoelt met haar.”
'Ja, maar' regelmatig 'is een losse term. Ik doe het wanneer ik eraan denk om het te doen of als het nodig is dat ik een bepaald deel van mijn lichaam laat zien. Ik heb echt fijn en dun beenhaar, dus ik vergeet het vaak te verwijderen totdat ik een beschamend lang haar zie. Ik verwijder vaker het haar onder mijn armen. '
'Ja, mijn god ja. Sinds de zwangerschap komt mijn haar op gang en snel! Ik kan de koppige en dikke haargroei niet aan. '
'Het is een gewoonte geworden en ik ben gewend aan mijn grotendeels haarloze lichaam.'
'Ik verwijder mijn haar niet regelmatig. Ik neem mijn toevlucht tot het scheren van mijn pubes als ik er maar mee kan blijven spelen. '
Op de voorkeursmethode voor het verwijderen van lichaamshaar
Deel op Pinterest
'Ik heb altijd een scheermes gebruikt. Ik denk dat ik alleen kennis heb gemaakt met deze methode en het leek voor mij te werken. Ik heb sindsdien geleerd welke mesjes het beste werken en hoe ik mijn huid beter kan verzorgen. Ik heb waxen overwogen, maar het lijkt invasiever en pijnlijker. Ik scheer meerdere keren per week. Zou er misschien obsessief over zijn. '
"Ik geef de voorkeur aan een chemische haarverwijderaar omdat scheren en harsen negatieve effecten hebben op mijn gevoelige huid."
'Ik hou van waxen en Nair gebruiken. Waxen omdat ik het niet zo vaak hoef te doen en ik gebruik Nair in geval van noodsituaties thuis. Ik verwijder haar veel minder vaak dan vroeger, omdat het me nu minder stoort.”
'Scheren. Het is de enige methode die ik tot nu toe heb geprobeerd. Elke drie tot vier weken voor oksels als ik het strand niet eerder bezoek. Ik heb niet echt gecontroleerd hoe lang ik meestal wacht tussen het doen van mijn bikinilijn en ik scheer mijn benen niet. '
Onderweg wordt lichaamshaar afgebeeld in de media en het stigma eromheen
Deel op Pinterest
'Het zijn stieren --- t. Mijn lichaam is letterlijk gemaakt met al dit haar erop, waarom zou ik er tijd aan besteden om het te verwijderen als het me niet in gevaar brengt? Ik klop of beschaam geen vrouw die dat doet, maar ik denk persoonlijk dat de sociale druk op vrouwen om haar te verwijderen een andere manier is om haar te infantiliseren en haar te laten voldoen aan een schoonheidsnorm die mannen niet hebben waar je je aan moet houden. '
'We hebben problemen, man. Ik zal zeggen dat ik een aantal van deze stigma's heb en dat is hinderlijk voor mij. Ik denk bijvoorbeeld dat vrouwen (en mannen) met borstelig okselhaar minder hygiënisch zijn (en feministen die bh branden). En hoewel ik weet dat dit helemaal niet klopt, komt mijn eerste gedachte daar terecht. '
'Niemand heeft lichaamshaar in de media. Je groeit op en denkt dat dat normaal en gemakkelijk te bereiken is. Ik heb ook het gevoel dat ik ben opgegroeid in een bloeitijd van vrouwelijke scheermesmarketing - ik denk dat het Venus-scheermes begin jaren 2000 uitkwam en plotseling had iedereen het nodig. Maar je had ook de nieuwste geur van scheerschuim nodig. Destijds dacht ik dat het een manier was om ontharing voor het nieuwe millennium te 'moderniseren' (het is niet het scheren van je moeder en zo), maar nu is het duidelijk dat ze gewoon wilden dat we meer producten zouden kopen.”
'Ze zijn vermoeiend en duur. Eerlijk gezegd moeten we vrouwen laten leven zoals ze willen. '
'We moeten niet meer controleren wat mensen met hun lichaam doen of hoeveel haar ze op een deel van hun lichaam houden. Ik denk dat de media enige vooruitgang hebben geboekt om het stigma van lichaamshaar te bestendigen. Er worden artikelen geschreven over de positiviteit van lichaamshaar en dat is geweldig.”
Over de relatie tussen lichaamshaar en hun feminisme
Deel op Pinterest
'Ik vind dat mensen moeten doen wat ze prettig vinden. Een feministe zijn hoeft niet synoniem te zijn met harig zijn. '
'Het is een integraal onderdeel van mijn feminisme, hoewel ik niet weet of ik dat eerder had gezegd. Feminisme is de vrijheid om zelf voor jezelf te kiezen en te definiëren. Ik denk dat sociale verwachting voor het verwijderen van lichaamshaar gewoon een andere manier is waarop het uiterlijk en lichaam van vrouwen wordt gecontroleerd, en daarom duw ik me ertegenin.”
'Mijn lichaamshaar speelt niet veel een rol in mijn persoonlijke feminisme, want hoewel het rechtstreeks verband houdt met de autonomie van het lichaam, maakt het niet een groot deel uit van wat zou bijdragen aan mijn persoonlijke bevrijding en vechten om het patriarchaat te beëindigen. Ik denk echter dat het erg cruciaal is voor feministen en ik steun elk werk om een einde te maken aan de negatieve ideeën die we hebben over het lichaam.”
'Persoonlijk leg ik dat verband niet. Ik denk niet dat ik dat ooit zal doen. Misschien omdat ik niet in de positie ben gebracht om zorgvuldig na te denken over de keuzes die ik met mijn lichaamshaar maak. '
"Ook al zou het geweldig zijn om je niet ongemakkelijk te voelen in een spaghettibandje met harige oksels, het is niet waar ik denk dat we ons moeten concentreren op de strijd voor gelijkheid."
'Ik weet niet of ik mijn lichaamshaar zou verbinden met mijn feminisme, maar ik denk wel aan de roze belasting en hoe producten op de markt worden gebracht. Omdat ik bijna uitsluitend Nair gebruik en een scheermes voor mannen gebruik (vier mesjes = dichterbij scheren) als ik me scheer, hoef ik niet vaak dat gangpad in de winkel af te gaan. Maar als ik dat doe, valt het me echt op hoe pastel het allemaal is. De producten leken meer ontworpen voor visuele aantrekkingskracht (op de plank en onder de douche) dan voor hoe goed ze werken.”
Of ze negatieve ervaringen hebben gehad veroorzaakt door lichaamshaar
Deel op Pinterest
"Ja. Als tiener word je constant voor de gek gehouden voor alles. Om een beetje (huid) duisternis belachelijk gemaakt te worden, was leven of dood. [Maar het] hangt ook af van waar je woont, waar het negatieve stigma van haar is voor vrouwen. Ik woonde in [Los Angeles] en iedereen is goed onderhouden. Nu ik in Seattle ben, is het geen probleem wie haar op hun lichaam heeft! '
Niet echt. Ik heb alleen leren ondergoed te dragen dat geen warmte of vocht vasthoudt, omdat dat, in combinatie met mijn 'Afro', mij folliculitis puistjes geeft. '
"Soms plaats ik geen foto op sociale media omdat er zichtbaar lichaamshaar in zit."
En daar heb je het, het zicht op lichaamshaar is even complex als eenvoudig
Zoals een van de vrouwen met wie we spraken heel elegant zei: 'Het doet me echt pijn als vrouwen hiervoor andere vrouwen beschamen. […] Ik geloof in de keuzevrijheid. En mijn keuze is om haar niet uit mijn lichaam te verwijderen omdat ik het mooi vind waar het is.”
Je lichaamshaar verwijderen of laten groeien hoeft geen verklaring te zijn, maar het bestaat wel - en net als de eerste positieve advertentie over lichaamshaar van 2018, moeten we dat openlijk erkennen.
Stephanie Barnes is schrijver, front-end / iOS-ingenieur en gekleurde vrouw. Als ze niet slaapt, kun je haar binge-kijken naar haar favoriete tv-programma's of proberen de perfecte huidverzorgingsroutine te vinden.
