Mijn geschiedenis met eetstoornissen begon toen ik net 12 was. Ik was cheerleader op de middelbare school. Ik was altijd kleiner geweest dan mijn klasgenoten - korter, magerder en kleiner. In de zevende klas begon ik me echter te ontwikkelen. Ik werd steeds zwaarder in mijn nieuwe lichaam. En ik had het niet bepaald gemakkelijk om met deze veranderingen om te gaan terwijl ik een korte rok droeg voor de hele school tijdens pep-rallies.
Mijn stoornis begon met het beperken van mijn voedselinname. Ik zou proberen het ontbijt over te slaan en amper te lunchen. Mijn maag rolde en gromde de hele dag. Ik herinner me dat ik me schaamde als de klas stil genoeg was zodat anderen het gerommel konden horen. Het was onvermijdelijk dat ik 's middags naar huis zou terugkeren na een absoluut vraatzuchtige praktijk. Ik binge op alles wat ik kon vinden. Koekjes, snoep, chips en alle andere soorten junkfood.
Boulimia binnengaan
Deze episodes van binging raakten steeds meer uit de hand. Ik bleef overdag minder eten en daarna meer dan het goedmaken 's avonds. Er gingen verschillende jaren voorbij en mijn eetgewoonten schommelden. Ik had zelfs nooit overwogen om over te geven tot ik een Lifetime-film zag over een meisje met boulimia. Het proces leek zo makkelijk. Ik kon eten wat ik wilde en hoeveel ik maar wilde, en het dan gewoon wegdoen met een simpele spoeling van het toilet.
De eerste keer dat ik zuiverde, was toen ik in de 10e klas zat na het eten van een halve bak chocoladeroomijs. Dat is niet verrassend, aangezien de meeste gevallen van boulimie beginnen bij vrouwen in hun late tienerjaren tot begin twintig. Het was niet eens moeilijk. Nadat ik van de aanstootgevende calorieën af was, voelde ik me lichter. Dat bedoel ik niet alleen in de fysieke zin van het woord.
Zie je, boulimia werd een soort coping-mechanisme voor mij. Het ging uiteindelijk niet zozeer om voedsel als wel om controle. Ik kreeg later op de middelbare school veel stress. Ik was begonnen met het reizen van hogescholen, ik nam de SAT's en ik had een vriend die me bedroog. Er waren veel dingen in mijn leven die ik gewoon niet aankon. Ik zou binge krijgen en haast krijgen door zoveel voedsel te eten. Dan zou ik een nog grotere, betere rush krijgen nadat ik alles kwijt was.
Behalve gewichtsbeheersing
Niemand leek mijn boulimie op te merken. Of als ze dat deden, zeiden ze niets. Op een bepaald moment tijdens mijn laatste jaar van de middelbare school, kwam ik op mijn bijna 5'7-frame tot slechts 102 pond. Tegen de tijd dat ik de universiteit bereikte, was ik dagelijks aan het bingelen en zuiveren. Er waren zoveel veranderingen die gepaard gingen met het weggaan van huis, het volgen van colleges en het voor het eerst alleen behandelen van het leven.
Soms voltooide ik de binge-purge-cyclus meerdere keren per dag. Ik herinner me dat ik met een paar vrienden op reis was naar New York City en wanhopig op zoek was naar een badkamer na het eten van te veel pizza. Ik herinner me dat ik in mijn slaapzaal was nadat ik een doos koekjes had gegeten en wachtte tot de meisjes in de gang ophielden met primen in de badkamer, zodat ik kon spoelen. Het kwam op het punt dat ik ook niet echt zou binge. Ik zou zuiveren na het eten van normale maaltijden en zelfs snacks.
Ik zou goede en slechte periodes doormaken. Soms gingen er weken of zelfs enkele maanden voorbij als ik amper zou spoelen. En dan zouden er andere momenten zijn - meestal wanneer ik stress had toegevoegd, zoals tijdens de finale - wanneer boulimia zijn lelijke kop opsteeg. Ik herinner me dat ik na het ontbijt was gezuiverd voordat ik afstudeerde. Ik herinner me dat ik een heel slechte periode van zuivering had terwijl ik op zoek was naar mijn eerste professionele baan.
Nogmaals, het ging vaak om controle. Omgaan. Ik kon niet alles in mijn leven beheersen, maar ik kon dit ene aspect wel beheersen.
Een decennium voorbij
Hoewel de langetermijneffecten van boulimie niet volledig bekend zijn, kunnen complicaties alles omvatten, van uitdroging en onregelmatige menstruatie tot depressie en tandbederf. U kunt hartproblemen krijgen, zoals een onregelmatige hartslag of zelfs hartfalen. Ik herinner me dat ik tijdens mijn slechte perioden van boulimia vaak flauwviel bij het staan. Terugkijkend lijkt het ongelooflijk gevaarlijk. Destijds was ik niet in staat mezelf tegen te houden, ondanks dat ik bang was voor wat het met mijn lichaam deed.
Uiteindelijk vertrouwde ik mijn nu-man toe over mijn eetproblemen. Hij moedigde me aan om met een arts te praten, wat ik maar kort deed. Mijn eigen weg naar herstel was lang omdat ik veel zelf probeerde te doen. Het werd uiteindelijk twee stappen vooruit, een stap terug.
Het was een langzaam proces voor mij, maar de laatste keer dat ik heb gezuiverd, was toen ik 25 was. Ja. Dat is 10 jaar van mijn leven letterlijk in de put. De afleveringen waren toen zeldzaam en ik had wat vaardigheden geleerd om me te helpen beter met stress om te gaan. Ik loop nu bijvoorbeeld regelmatig. Ik merk dat het mijn humeur verbetert en me helpt om door dingen te werken waar ik last van heb. Ik doe ook aan yoga en heb een voorliefde ontwikkeld voor het koken van gezond voedsel.
Het punt is dat de complicaties van boulimie verder gaan dan het fysieke. Ik kan het decennium niet terugkrijgen, of zo bracht ik door in de greep van boulimia. Gedurende die tijd werden mijn gedachten verteerd door zuipen en zuiveren. Zoveel belangrijke momenten in mijn leven, zoals mijn bal, mijn eerste schooldag en mijn trouwdag, zijn besmet met herinneringen aan zuivering.
Afhalen: maak mijn fout niet
Als je te maken hebt met een eetstoornis, raad ik je aan om hulp te zoeken. Je hoeft niet te wachten. Je kunt het vandaag doen. Laat jezelf niet nog een week, maand of jaar met een eetstoornis leven. Eetstoornissen zoals boulimia gaan vaak niet alleen over afvallen. Ze draaien ook rond kwesties van controle of negatieve gedachten, zoals het hebben van een slecht zelfbeeld. Het leren van gezonde coping-mechanismen kan helpen.
De eerste stap is aan jezelf toegeven dat je een probleem hebt en dat je de cyclus wilt doorbreken. Van daaruit kan een vertrouwde vriend of arts u helpen op weg naar herstel. Het is niet makkelijk. Misschien schaam je je. U bent er misschien van overtuigd dat u het alleen kunt doen. Blijf sterk en zoek hulp. Maak mijn fout niet en vul je geheugenboek met herinneringen aan je eetstoornis in plaats van de echt belangrijke momenten in je leven.
Zoek hulp
Hier zijn enkele bronnen om hulp te krijgen bij een eetstoornis:
- De National Eating Disorders Association
- Academie voor eetstoornissen
