Toen ze haar eerste kind borstvoeding gaf, vond Rebecca Bain een bijzonder moeilijk punt: het gebrek aan steun van haar man. Zo hard dat zijn negativiteit een van de belangrijkste redenen was waarom ze haar baby slechts de eerste acht weken verzorgde.
"Ik had veel problemen met het vaststellen van voeding, maar hij was niet ondersteunend en meer bezorgd om te weten hoeveel de baby at en of iemand een borstflits zou krijgen dan wat het beste zou zijn voor de baby (of mij)", Rebecca, die woont in Suffolk in het VK, vertelt Healthline.
'Ik voelde me helemaal alleen en ik voelde dat ik niet over de problemen kon praten omdat hij er niet graag mee bezig was. De onvrede van mijn man heeft zeker invloed gehad op hoe lang ik borstvoeding heb gegeven. '
Ik had zelf het geluk dat ik een echtgenoot had die me ondersteunde toen ik worstelde om mijn beide baby's de borst te geven - hij kwam met me mee om een consulent te zien en zijn aanmoediging was een van de redenen waarom ik kon doorgaan met eten totdat ik klaar was om te stoppen, wat vijf maanden was.
Maar verhalen zoals die van Rebecca komen helaas maar al te vaak voor, volgens Dr. Nigel Sherriff van de University of Brighton, die onderzoek heeft gedaan naar de impact van vaders en andere partners op het helpen van vrouwen om borstvoeding te geven.
Een partner maakt een aanzienlijk verschil voor borstvoeding
"Het bewijs groeit dat zelfs een minimale hoeveelheid interventie met vaders een significant verschil kan maken in de mate van borstvoeding na zes weken", zegt hij, onder verwijzing naar proeven zoals die in Australië zijn uitgevoerd.
Deze proef uit 2013 toonde een significante toename (6,4 procent) van de verpleegcijfers in een groep waar de vaders borstvoedingssessies hadden bijgewoond.
Volgens Dr. Sherriff is het belangrijk om partners aan te moedigen om borstvoeding beter te begrijpen.
'Als je met vaders werkt, kan dit een reële impact hebben op de continuïteit, wat beter is voor de baby en beter voor de moeder.'
Dit besef kan hen helpen te voorkomen dat ze moeders onder druk zetten om over te stappen op de formule als ze dachten dat het niet goed ging of als de vader het gevoel had dat ze geen band met de baby konden krijgen.
Maar Dr. Sherriff zegt dat het ook belangrijk is om hen te laten zien hoe ze hun partners op praktische manieren kunnen ondersteunen. Dit omvat zaken als het bijwonen van lessen, zodat ze kunnen helpen met positioneren, huishoudelijk werk kunnen doen en hun partners kunnen helpen om plekken te vinden om te eten wanneer ze in het openbaar waren.
"Borstvoeding is verdomd moeilijk en soms gaat het er gewoon om dat je er bent", erkent hij. "Om drie uur 's nachts kan verpleging een behoorlijk ellendige [en] eenzame plek zijn - het kan fijn zijn om gewoon iemand te hebben om mee te praten."
Zijn advies aan partners van moeders die borstvoeding geven is als volgt: leer meer over het proces voordat de baby wordt geboren en krijg vervolgens meer ondersteuning in de eerste paar maanden na de geboorte. En later nog eens, als de moeder langdurig borstvoeding wil blijven geven.
Idealiter, zegt hij, zou deze ondersteuning afkomstig zijn van opgeleide professionals, maar zelfs het lezen over het proces kan al helpen.
Een andere rol die vaders of partners hebben, voegt hij eraan toe, is om te pleiten voor moeders wanneer anderen haar onder druk zetten om te stoppen met borstvoeding geven. Dit omvat mensen van wie ze denkt dat ze erop kunnen vertrouwen voor ondersteuning, zoals haar eigen moeder en gezondheidswerkers.
Deel op Pinterest
Een vrouw die op haar partner vertrouwde, is Kristen Morenos, die samen met haar vrouw Stacia in Augusta, Georgia, woont. Stacia kwam op voor Kristen toen haar moeder haar aanmoedigde om over te stappen op formule.
'Zonder haar steun zou ik het waarschijnlijk hebben opgegeven', zei ze. 'Niemand anders leek aan mijn kant te staan. Mijn moeder vertelde me steeds dat 'iedereen op een bepaald moment formule moet gebruiken' en de kinderartsen gaven alleen om cijfers, niet dat ze op haar eigen terrein kwam en veel vervuilde en natte luiers had. '
Kristen, wiens dochter Sawyer een jaar geleden werd geboren, zei dat ze borstvoeding veel moeilijker had gevonden dan ze had verwacht.
"Lactatiekundigen vertelden me steeds dat ik een luie baby had, wat ontmoedigend was."
Ze worstelde verder met de steun van Stacia die, zei ze, zeer betrokken was bij het borstvoedingsproces. Dit omvatte het inhuren van een nieuwe borstvoedingsadviseur om naar huis te komen en bij haar te blijven tijdens het consult, zodat ze later kon helpen met positioneren.
"De steun van Stacia was geweldig en hield me op de been."
De borstvoedingscijfers dalen in zes maanden met meer dan de helft
Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) zijn de aanvangscijfers voor borstvoeding in de Verenigde Staten eigenlijk vrij hoog: in 2013 begonnen vier van de vijf baby's borstvoeding te geven.
Dit cijfer was echter gedaald tot iets meer dan de helft met zes maanden, wat aangeeft dat veel moeders niet doorgingen met eten zoals aanbevolen en niet noodzakelijkerwijs de steun kregen die ze nodig hadden.
Tina Castellanos, voorzitter van de La Leche League USA Council, vertelt ons dat de meeste moeders slechts een paar dagen na de geboorte van de baby in het ziekenhuis blijven - en in die tijd zien ze misschien niemand voor lactatieondersteuning. Het is dan onwaarschijnlijk dat ze hulp van zorgprofessionals zullen krijgen als ze eenmaal thuis zijn, tenzij ze ervoor hebben betaald.
In plaats daarvan vertrouwt de ouder die borstvoeding geeft sterk op zijn partner of familie voor ondersteuning.
Om deze reden zegt Castellanos: "We raden aan dat de partner een borstvoedingsles volgt bij de geboorteouder en dat de partner tijdens de eerste dagen aanwezig is om te helpen bij het aanleggen en positioneren."
Er zijn veel praktische manieren waarop partners een zogende moeder kunnen helpen, voegt ze eraan toe. Het kan zo simpel zijn als ervoor zorgen dat ze water en een tussendoortje beschikbaar heeft tijdens het geven van borstvoeding, het opzetten van kussens en een ruimte om haar comfortabeler te maken.
Ze waarschuwt echter: 'We raden de moeder die borstvoeding geeft niet aan om de partner vroegtijdig een flesje te geven, maar in plaats daarvan dat de partner' s nachts met de moeder wakker wordt om de luier te verschonen, [de] baby vast te houden, enz., terwijl de moeder wordt voorbereid om te voeden. '
Ondersteuning vinden kan moeilijk zijn als je alleen bent
Natuurlijk heeft niet iedereen een partner om hen door die moeilijke eerste maanden heen te helpen.
Deel op Pinterest
Suzanne Locke is een alleenstaande moeder uit Londen, wiens zoon 10 weken te vroeg is geboren. Ze zei dat verloskundigen zeer behulpzaam waren op de neonatale intensive care-afdeling (NICU), maar dat ze er alleen voor stond toen ze hem thuis had.
Gelukkig ontdekte ze een borstvoedingscafé in een kindercentrum in de buurt van waar ze woonde, waar ze hoorde over 'ontspannen' borstvoeding. "Het hielp bij het terugvloeien van mijn kleintje omdat het ze rechtop hield - en gaf me mijn handen terug", vertelt ze aan Healthline.
“[In staat zijn om achterover te leunen en te voeden zonder mijn armen te hoeven gebruiken om mijn baby vast te houden] was een enorm voordeel als solo-moeder zonder partner om te helpen. Ik kon een kopje thee eten of drinken tijdens het voeden - enorm belangrijk als mijn baby clustervoeding gaf, soms bijna elk uur!”
Het lijdt geen twijfel dat borstvoeding - als dit de manier is om uw baby te voeden - een van de moeilijkste onderdelen is van vroeg ouderschap.
Wacht niet tot na de geboorte om meer te leren over borstvoeding
Tijdens de zwangerschap concentreren veel moeders zich uitsluitend op de geboorte zelf en denken ze er niet over na of ze zichzelf of hun partners moeten voorbereiden op de borstvoeding van hun pasgeborene.
Zoals dr. Sherriff het uitlegt: een beetje 'huiswerk' voor de geboorte voor zowel de moeder als haar partner kan echt een verschil maken. Net als weten wat u kunt verwachten als u uw tweede of volgende baby krijgt.
Rebecca besefte dit en tegen de tijd dat ze haar tweede kind kreeg, was haar man van mening veranderd en voedde ze zes maanden.
Ze verhoogde dit met haar derde tot een heel jaar. Maar met haar vierde baby, een paar maanden geleden geboren, is ze vastbesloten om nog een stap verder te gaan. Deze keer stopt ze pas als zij - en haar baby - klaar zijn.
Deel op Pinterest
Clara Wiggins is een Britse freelanceschrijver en opgeleide prenatale leraar. Ze schrijft over alles, van wetenschap tot royalty, en is gepubliceerd door de BBC, Washington Post, Independent, WSJ, Euronews en andere verkooppunten. Ze heeft gewoond, gewerkt en over de hele wereld gereisd, maar is voorlopig gevestigd in het westen van Engeland met haar man, twee dochters en hun miniatuurschnauzer Cooper.
