Boezemfibrilleren, ook bekend als AFib of AF, is een onregelmatige hartslag (aritmie) die kan leiden tot verschillende hartgerelateerde complicaties zoals bloedstolsels, beroertes en hartfalen.
AFib is een ernstige aandoening die kan optreden zonder tekenen of symptomen, maar die kan leiden tot levensbedreigende complicaties als deze niet wordt behandeld.
De normale samentrekking van de spiervezels van de bovenste kamers van het hart (de boezems) zorgt doorgaans voor de gecoördineerde en volledige lediging van bloed van de bovenste kamers van het hart naar de onderste (de ventrikels).
Bij AFib zorgen echter verstoorde of snelle elektrische signalen ervoor dat de atria te snel en chaotisch samentrekken (fibrilleren).
Bloed dat niet volledig uit de boezems is gepompt, kan achterblijven en kan zich daar verzamelen. Om de efficiëntie van het hart te maximaliseren en om verschillende ziekten te voorkomen, zouden de bovenste en onderste kamers van het hart als een team moeten werken. Dat gebeurt niet tijdens AFib.
AFib kan voorkomen in korte afleveringen of het kan een permanente aandoening zijn. Soms is medische noodhulp nodig. Dit moet je weten:
Prevalentie
AFib is de meest voorkomende aritmie die in de klinische praktijk wordt gediagnosticeerd.
Schattingen van de prevalentie van AFib in de Verenigde Staten variëren van ongeveer 2,7 miljoen tot 6,1 miljoen. Dat aantal wordt geschat op 12,1 miljoen in 2030.
Wereldwijd bedroeg het geschatte aantal personen met AFib in 2010 33,5 miljoen, volgens een onderzoek uit 2013. Dat is ongeveer 0,5 procent van de wereldbevolking.
Deel op Pinterest
Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) heeft ongeveer 2 procent van de mensen jonger dan 65 jaar AFib, terwijl ongeveer 9 procent van de mensen van 65 jaar en ouder het heeft.
Volgens een beoordeling uit 2013 hebben mensen die zich niet identificeren als wit een lagere prevalentie en incidentie van AFib.
Oorzaken en risicofactoren
Er zijn vier hoofdtypen AFib.
Paroxysmale atriale fibrillatie is wanneer AFib zonder waarschuwing begint en net zo plotseling stopt. Meestal verdwijnt dit type AFib vanzelf binnen 24 uur, maar het kan tot een week duren.
Wanneer AFib langer dan een week duurt, wordt dit persistente atriale fibrillatie genoemd.
AFib die langer dan een jaar aanhoudt zonder weg te gaan, is langdurige persistente atriale fibrillatie.
AFib die ondanks behandeling doorgaat, wordt permanente atriale fibrillatie genoemd.
Afwijkingen of schade aan de hartstructuur zijn de meest voorkomende oorzaak van atriumfibrilleren. U heeft meer kans AFib te ontwikkelen als u:
- hoge bloeddruk
- coronaire hartziekte, hartafwijkingen of hartfalen
- reumatische hartziekte of pericarditis
- hyperthyreoïdie
- zwaarlijvigheid
- diabetes of metabool syndroom
- longziekte of nierziekte
- slaapapneu
- een familiegeschiedenis van AFib
AFib wordt ook geassocieerd met verhoogde mortaliteit bij personen met andere cardiovasculaire aandoeningen en procedures, waaronder hartfalen en beroerte.
Gedrag kan ook het risico op AFib verhogen. Deze omvatten consumptie van cafeïne en misbruik van alcohol. Hoge stressniveaus of psychische aandoeningen kunnen ook een factor zijn bij AFib.
De kans op het ontwikkelen van AFib neemt toe met de leeftijd. Ongeveer 70 procent van de mensen met AFib is tussen de 65 en 85 jaar. De prevalentie van AFib is hoger bij mannen. Omdat vrouwen echter langer leven dan mannen, is het totale aantal mannen en vrouwen met AFib ongeveer gelijk.
Deel op Pinterest
Hoewel mensen van Europese afkomst atriale fibrillatie met hogere snelheden hebben, is uit onderzoek gebleken dat veel van de complicaties - waaronder beroerte, hartaandoeningen en hartfalen - vaker voorkomen bij Afro-Amerikanen.
Symptomen
U voelt niet altijd symptomen van AFib, maar enkele veel voorkomende symptomen zijn hartkloppingen en kortademigheid.
Andere symptomen kunnen zijn:
- onregelmatige hartslag
- duizeligheid of duizeligheid
- flauwte of verwarring
- extreme vermoeidheid
- ongemak of pijn op de borst
Complicaties
Het besef groeit dat atriale fibrillatie vaak niet wordt herkend, maar het is een ernstige aandoening.
Of u nu symptomen heeft of niet, AFib brengt u een groter risico op een beroerte. Volgens de American Heart Association heb je 5 keer meer kans op een beroerte als je AFib hebt dan iemand die het niet heeft.
Als uw hart te snel klopt, kan dit zelfs tot hartfalen leiden. AFib kan ervoor zorgen dat bloed in uw hart stolt. Deze stolsels kunnen in de bloedbaan terechtkomen en uiteindelijk een blokkade veroorzaken.
Onderzoek heeft aangetoond dat vrouwen met AFib een groter risico lopen op een beroerte en overlijden dan mannen met AFib.
Tests en diagnose
Screening kan deel uitmaken van uw reguliere zorg als u 65 jaar of ouder bent of als u andere risicofactoren heeft. Raadpleeg uw arts als u symptomen van AFib heeft.
Diagnostische tests kunnen een elektrocardiogram (ECG of ECG) omvatten om de elektrische activiteit van uw hart te controleren. Een andere test die kan helpen, is de Holter-monitor, een draagbaar ECG dat uw hartritme meerdere dagen kan volgen.
Een echocardiogram is een andere niet-invasieve test die afbeeldingen van uw hart kan produceren, zodat uw arts naar afwijkingen kan zoeken.
Uw arts kan ook bloedonderzoek laten doen om te zoeken naar onderliggende aandoeningen die uw symptomen kunnen veroorzaken, zoals problemen met de schildklier. Een röntgenfoto van de borstkas kan uw arts een betere kijk op uw hart en longen geven om te zien of er een voor de hand liggende oorzaak is voor uw symptomen.
Behandeling
AFib wordt behandeld met veranderingen in levensstijl, medicijnen, procedures en operaties om bloedstolsels te helpen voorkomen, de hartslag te vertragen of het normale ritme van het hart te herstellen.
Als u boezemfibrilleren heeft, zal uw arts ook kijken of er een ziekte is die deze veroorzaakt en zal hij uw risico op het ontwikkelen van gevaarlijke bloedstolsels beoordelen.
Behandeling voor AFib kan zijn:
- medicijnen om het hartritme en de hartslag te beheersen
- bloedverdunnende medicatie om de vorming van bloedstolsels te voorkomen en het risico op een beroerte te verminderen
- chirurgie
- gezonde levensstijlveranderingen om risicofactoren te beheersen
Andere medicijnen kunnen ook helpen om uw hartslag te normaliseren. Deze omvatten bètablokkers (metoprolol, atenolol), calciumkanaalblokkers (diltiazem, verapamil) en digitalis (digoxine).
Als die medicijnen niet succesvol zijn, kunnen andere medicijnen helpen het normale hartritme te behouden. Deze medicijnen vereisen zorgvuldige dosering en monitoring:
- amiodaron (Cordarone, Pacerone)
- dofetilide (Tikosyn)
- flecaïnide (Tambocor)
- ibutilide (Corvert)
- propafenon (Rythmol)
- sotalol (Betapace, Sorine)
- disopyramide (Norpace)
- procaïnamide (Procan, Procapan, Pronestyl)
Het normale hartritme kan ook worden hersteld met behulp van energiezuinige schokken in een procedure die elektrische cardioversie wordt genoemd. Als dat niet werkt, kan uw arts iets proberen dat ablatie wordt genoemd en dat werkt door weefsel in uw hart te litteken of te vernietigen om defecte elektrische signalen te verstoren die de aritmie veroorzaken.
Atrioventriculaire knoopablatie is een andere keuze. In deze procedure worden radiogolffrequenties gebruikt om een deel van het weefsel te vernietigen. Daarbij kunnen de boezems geen elektrische impulsen meer verzenden.
Een pacemaker zorgt ervoor dat de ventrikels normaal kloppen. Doolhofchirurgie is een optie die over het algemeen is gereserveerd voor mensen die al een soort hartoperatie nodig hebben. Er worden kleine sneden gemaakt in de boezems, zodat chaotische elektrische signalen er niet doorheen kunnen komen.
Als onderdeel van uw behandeling wordt u geadviseerd om een hartgezond dieet te volgen. Regelmatige lichaamsbeweging is een belangrijk onderdeel van de hartgezondheid, dus vraag uw arts hoeveel lichaamsbeweging goed voor u is.
Raadpleeg regelmatig uw arts voor nazorg. Je moet ook roken vermijden.
Preventie
Je kunt AFib niet helemaal voorkomen, maar er zijn wel dingen die je kunt doen om je hart gezond te houden.
Streef ernaar om uw bloeddruk, cholesterolwaarden, triglycerideniveaus en gewicht binnen het normale bereik te houden.
Gegevens suggereren dat personen met overgewicht en obesitas met symptomatische AFib die kozen voor gewichtsverlies en agressief risicofactorbeheer minder ziekenhuisopnames, cardioversies en ablatieprocedures hadden dan hun tegenhangers die de inschrijving weigerden.
Andere veranderingen in levensstijl die u kunt aanbrengen, zijn onder meer:
- het handhaven van een dieet met weinig cholesterol, verzadigde vetten en transvetten
- veel groenten, fruit en volle granen eten
- dagelijkse lichaamsbeweging krijgen
- stoppen met roken
- met mate alcohol drinken
- cafeïne vermijden als het je AFib activeert
- het nemen van al uw medicijnen volgens het etiket of de instructies van uw arts
- vraag het uw arts voordat u vrij verkrijgbare medicijnen of supplementen aan uw regime toevoegt
- regelmatige bezoeken aan uw arts plannen
- het onmiddellijk melden van pijn op de borst, ademhalingsmoeilijkheden of andere symptomen aan uw arts
- het monitoren en behandelen van andere gezondheidsproblemen
Kosten
AFib is een dure aandoening. De totale kosten voor AFib in de Verenigde Staten bedroegen ongeveer 26 miljard dollar per jaar.
Uitgesplitst was dit $ 6 miljard voor zorg die specifiek gericht was op de behandeling van AFib, $ 9,9 miljard voor de behandeling van andere hart- en vaatziekten en risicofactoren, en $ 10,1 miljard voor de behandeling van gerelateerde niet-cardiovasculaire gezondheidsproblemen.
Deel op Pinterest
Volgens de CDC vinden jaarlijks meer dan 750.000 ziekenhuisopnames plaats vanwege AFib. De aandoening draagt ook bij aan bijna 130.000 doden per jaar.
De CDC meldt dat het sterftecijfer van AFib als de primaire of een bijdragende doodsoorzaak al meer dan twee decennia stijgt.
Uit een recent onderzoek onder Medicare-patiënten tussen 1998 en 2014 bleek dat mensen met atriumfibrilleren veel vaker in het ziekenhuis werden opgenomen (37,5 procent vs. 17,5 procent) en veel vaker stierven tijdens ziekenhuisopname (2,1 procent vs. 0,1 procent) dan vergelijkbaar waren mensen zonder AFib.
