Gezondheid en welzijn raken ons allemaal anders. Dit is het verhaal van één persoon
Moeder Kim Walters * merkte dat ze op een dag worstelde met een pijnlijke, zeurende oorpijn die niet zou verdwijnen. Het lukte haar om twee onwillige peuters aan te kleden en in de auto te krijgen, zodat ze naar de dokter kon.
Als moeder die thuisblijft en parttime op afstand werkte, was jongleren met kinderen haar normaal - maar deze dag eiste een bijzondere tol van haar.
'Mijn hart bonkte uit mijn borst, ik voelde kortademig en mijn mond was als katoen. Hoewel ik dit kende als symptomen van angst die ik het grootste deel van mijn leven had gevochten - en verborgen -, kwam het bij me op dat ik 'ontdekt' zou worden als ik het niet bij elkaar kon krijgen tegen de tijd dat ik bij de dokter kwam en ze hebben mijn vitaliteit genomen, 'deelt Kim.
Wat haar bezorgdheid nog vergrootte, was het feit dat zij en haar man de volgende dag vanuit Chicago vlogen voor een kinderloze reis naar het wijnland van Californië.
'Het punt is dat als je je zorgen maakt over angst die eraan komt, die zal komen. En dat deed het”, zegt Kim. "Ik had mijn eerste paniekaanval in oktober 2011 bij die dokter. Ik kon het niet zien, moest naar de weegschaal lopen en mijn bloeddruk was door het dak."
Terwijl Kim met haar man op reis ging naar Napa Valley, zei ze dat het een keerpunt was voor haar geestelijke gezondheid.
'Toen ik thuiskwam, wist ik dat mijn angst een hoogtepunt had bereikt en niet afnam. Ik had geen eetlust en kon 's nachts niet slapen, soms in paniek wakker. Ik wilde niet eens voorlezen aan mijn kinderen (wat mijn favoriete bezigheid was), en dat was verlammend”, herinnert ze zich.
'Ik was bang om ergens heen te gaan waar ik was geweest en voelde me angstig, uit angst dat ik een paniekaanval zou krijgen.'
Haar bezorgdheid trof bijna overal waar ze kwam - de winkel, bibliotheek, kindermuseum, park en nog veel meer. Ze wist echter dat binnen blijven met twee jonge kinderen niet het antwoord was.
'Dus ik ging door, ongeacht hoe vreselijk ik de nacht ervoor had geslapen of hoe angstig ik me die dag voelde. Ik ben nooit gestopt. Elke dag was vermoeiend en vol angst ', herinnert Kim zich.
Dat was totdat ze besloot hulp te zoeken.
Een therapeut zoeken
Kim wilde ontdekken of haar angst werd verergerd door zowel fysiologische als psychologische redenen. Ze begon met het bezoeken van een huisarts die ontdekte dat haar schildklier niet goed werkte en schreef de juiste medicatie voor.
Ze bezocht ook een natuurgeneeskundige en diëtiste, die probeerde te evalueren of bepaalde voedingsmiddelen haar angst veroorzaakten.
'Ik had het gevoel dat ik ergens achteraan jaagde omdat dit niet hielp', zegt Kim.
Rond dezelfde tijd schreef een arts voor integratieve geneeskunde Xanax voor om naar behoefte te worden ingenomen toen Kim een paniekaanval voelde opkomen.
'Dat zou voor mij niet werken. Ik was altijd angstig en wist dat deze medicijnen verslavend waren en geen oplossingen op lange termijn”, legt Kim uit.
Uiteindelijk bleek het vinden van de juiste therapeut zeer nuttig.
“Terwijl angst altijd in mijn leven was geweest, heb ik het 32 jaar gemaakt zonder een therapeut te zien. Het was een hele uitdaging om er een te vinden, en ik heb er vier doorlopen voordat ik er een uitkoos die voor mij werkte”, zegt Kim.
Nadat ze haar had gediagnosticeerd met gegeneraliseerde angst, gebruikte haar therapeut cognitieve gedragstherapie (CBT), die je leert om nutteloze gedachten opnieuw te kaderen.
"Bijvoorbeeld, 'ik zal nooit meer angstig zijn' werd 'ik heb misschien een nieuwe normaal, maar ik kan met angst leven'," legt Kim uit.
De therapeut gebruikte ook blootstelling en responspreventie (ERP), die je blootstelt aan je angst en ervoor zorgt dat je die niet vermijdt.
'Dit was zeer nuttig. Het idee achter blootstellingstherapie is jezelf bloot te stellen aan de dingen waar je herhaaldelijk bang voor bent, in een geleidelijk tempo ', zegt ze. "Herhaalde blootstelling aan gevreesde stimuli stelt ons in staat om te 'wennen' aan de angst en te leren dat angst op zich niet zo eng is."
Haar therapeut heeft haar huiswerk toegewezen. Omdat het nemen van haar bloeddruk bijvoorbeeld angst veroorzaakte, kreeg Kim te horen dat ze bloeddrukvideo's op YouTube moest bekijken, haar bloeddruk in de supermarkt moest nemen en terug moest naar het kantoor van de dokter waar ze haar eerste paniekaanval kreeg en in de wachtkamer.
"Toen ik Jewel binnenliep om mijn bloeddruk te meten, leek het in eerste instantie dom, realiseerde ik me dat ik steeds vaker bang werd om bang te zijn", zegt Kim.
“Toen ik met mijn paniektriggers werd geconfronteerd, in plaats van ze te vermijden, werden andere situaties zoals het meenemen van de kinderen naar het museum of de bibliotheek ook gemakkelijker. Na ongeveer een jaar van constante angst zag ik wat licht. '
Kim bezocht haar therapeut een paar keer per maand gedurende drie jaar na haar eerste paniekaanval. Met alle vooruitgang die ze maakte, voelde ze de drang om anderen die angst ervaren te helpen hetzelfde te doen.
Vooruit betalen
In 2016 ging Kim terug naar school om een masterdiploma in sociaal werk te behalen. Ze zegt dat het geen gemakkelijke beslissing was, maar uiteindelijk de beste die ze ooit heeft gemaakt.
'Ik was 38 met twee kinderen en maakte me zorgen over geld en tijd. En ik was bang. Wat als ik faalde? Maar tegen die tijd wist ik wat ik moest doen als iets me bang maakte - onder ogen zien ', zegt Kim.
Met de steun van haar man, familie en vrienden studeerde Kim in 2018 af en werkt ze nu als therapeut in een poliklinisch programma in een ziekenhuis voor gedragsgezondheid in Illinois, waar ze blootstellingstherapie gebruikt om volwassenen met een obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis (OCPD) te helpen), posttraumatische stressstoornis (PTSS) en angst.
“Hoewel ik meer op de achtergrond ben dan ooit tevoren, komt mijn angst soms nog steeds naar voren. Terwijl ik leerde doen wanneer het me het meest plaagde, bleef ik ondanks dat gewoon doorgaan”, legt Kim uit.
“Het dagelijks zien van mensen die veel meer worstelen dan ik ooit met hun ergste angsten geconfronteerd worden, is een inspiratie voor mij om naast mijn angst te blijven leven. Ik vind het leuk om te denken dat ik ben opgekomen uit mijn omstandigheden dat ik werd geregeerd door angst en angst - door ze onder ogen te zien. '
Tips voor moeders met angststoornissen
Patricia Thornton, PhD, gediplomeerd psycholoog in New York City, zegt dat angst en obsessief-compulsieve stoornis (OCS) de neiging hebben om rond de 10 en 11 jaar oud te worden en dan weer op jonge leeftijd.
"Ook zijn er momenten in het leven van iemand als ze OCS of angst hebben die een nieuw begin van symptomen zullen veroorzaken," vertelt Thornton aan Healthline. "Soms zijn mensen in staat geweest om met ocs of angst om te gaan en zijn ze daar redelijk goed in geslaagd, maar wanneer bepaalde eisen buitensporiger worden, kunnen de ocs en angst escaleren en worden opgewekt."
Net als bij Kim kan het moederschap een van deze tijden zijn, voegt Thornton toe.
Om angst tijdens het moederschap te helpen beheersen, stelt ze het volgende voor:
Erken dat het jouw angst is, niet die van je kind
Als Thornton diep in de angst zit, probeer dan niet om je angst op je kinderen over te brengen.
'Angst is besmettelijk - niet als een kiem - maar in die zin dat als een ouder angstig is, zijn kind die angst zal oppikken', zegt ze. 'Het is belangrijk als je een veerkrachtig kind wilt hebben om je eigen angst niet over te brengen en te erkennen dat het je angst is.'
Voor moeders wiens angst wordt veroorzaakt door angst voor de veiligheid van hun kinderen, zegt ze: 'Je moet je eigen angst helpen verlichten, zodat je beter voor je kinderen kunt zorgen. Een betere ouder zijn, betekent dat uw kinderen dingen kunnen doen die eng zijn, of het nu gaat om het leren lopen of het verkennen van speeltuinen of het behalen van hun rijbewijs."
Vraag geliefden niet om te doen wat je bang maakt
Als het bang maken van je kinderen naar het park gaat, is het normaal om iemand anders te vragen om ze mee te nemen. Thornton zegt echter dat dit alleen de angst doet voortduren.
“Vaak zullen familieleden betrokken raken bij het doen van de dwang voor de patiënt. Dus als een moeder zegt: 'Ik kan de luier van de baby niet verschonen', en de vader doet het in plaats daarvan elke keer, helpt dat de moeder om te vermijden ', legt Thornton uit.
Hoewel veel mensen willen helpen door in te stappen en je angst te verlichten, zegt ze dat het het beste is om het zelf onder ogen te zien.
“Dit is lastig om te navigeren omdat liefdevolle mensen willen helpen, dus ik heb geliefden naar therapiesessies gegeven met mijn patiënten. Op deze manier kan ik uitleggen wat nuttig is voor de patiënt en wat niet.”
Ze zou bijvoorbeeld kunnen suggereren dat een geliefde met angst tegen een moeder zegt: 'Als je het huis niet kunt verlaten, kan ik de kinderen voor je ophalen, maar dit is een tijdelijke oplossing. Je moet een manier vinden om het zelf te kunnen doen. '
Accepteer dat je je angstig zult voelen
Thornton legt uit dat angst tot op zekere hoogte natuurlijk is, aangezien ons sympathische zenuwstelsel ons zegt te vechten of te vluchten wanneer we gevaar voelen.
Als het gevaar dat wordt waargenomen echter te wijten is aan gedachten die worden veroorzaakt door een angststoornis, zegt ze dat doorvechten de betere reactie is.
'Je wilt gewoon doorgaan en toegeven dat je bang bent. Als de winkel of het park bijvoorbeeld gevaarlijk zijn omdat je een soort fysiologische reactie had toen je daar was, waardoor je van streek raakte en je sympathische zenuwstelsel activeerde, [je moet je realiseren dat] er geen echt gevaar of noodzaak is om te vluchten," ze zegt.
In plaats van de winkel of het park te vermijden, zegt Thornton dat je moet verwachten dat je je op die plaatsen angstig voelt en erbij gaat zitten.
'Weet dat angst je niet zal doden. Je wordt beter door te zeggen 'Oké, ik word angstig en het gaat goed'. ''
Krijg professionele hulp
Thornton realiseert zich dat al haar suggesties geen gemakkelijke taak zijn en vaak professionele hulp nodig hebben.
Ze zegt dat onderzoek aantoont dat CBT en ERP het meest effectief zijn voor de behandeling van angststoornissen, en adviseert om een therapeut te vinden die beide beoefent.
'Blootstelling aan de gedachten en de gevoelens [die angst veroorzaken] en het voorkomen van reacties, wat betekent dat je er niets aan doet, is de beste manier om angststoornissen te behandelen', zegt Thornton.
'Angst blijft nooit op hetzelfde niveau. Als je het gewoon laat, gaat het vanzelf naar beneden. Maar [voor mensen met angststoornissen of OCS] zijn de gedachten en gevoelens meestal zo verontrustend dat de persoon denkt dat hij iets moet doen. '
Maak tijd voor zelfzorg
Naast het vinden van tijd weg van uw kinderen en tijd om te socialiseren, zegt Thornton dat sporten een positieve invloed kan hebben op mensen met angst en depressie.
'Angstverschijnselen zoals een bonzend hart, zweten en een licht gevoel in het hoofd kunnen allemaal het gevolg zijn van veel bewegen. Door te oefenen, train je je hersenen om te erkennen dat als je hart sneller klopt, het niet met gevaar geassocieerd hoeft te worden, maar ook veroorzaakt kan worden door actief te zijn,”legt ze uit.
Ze wijst er ook op dat cardio-oefeningen de stemming kunnen verbeteren.
'Ik vertel mijn patiënten dat ze drie of vier keer per week cardio moeten doen', zegt ze.
Een therapeut zoeken
Als je geïnteresseerd bent om met iemand te praten, heeft de Angst en Depressie Vereniging van Amerikanen een zoekoptie om een lokale therapeut te vinden.
* Naam is veranderd voor privacy
Deel op Pinterest
Cathy Cassata is een freelance schrijver die gespecialiseerd is in verhalen over gezondheid, mentale gezondheid en menselijk gedrag. Ze heeft een talent om met emotie te schrijven en op een inzichtelijke en boeiende manier contact te maken met lezers. Lees hier meer van haar werk.
