Ongeveer elke week vraagt mijn oma of ik aan het daten ben of een vriendje heb, en ongeveer elke keer als ik haar het antwoord geef: 'Nog niet, oma.' Waarop ze antwoordt: 'Schiet op en zoek een jongen. Je hebt een levenspartner nodig en ik wil kleinkinderen. '
Dat is gewoon een mooie, ruwe vertaling van wat ze echt zegt, maar na jaren bij haar te hebben gewoond, weet ik wat ze echt bedoelt.
Ik weet niet zeker waar het idee vandaan kwam dat het doel van een vrouw in het leven is om kinderen te krijgen en op te voeden, maar ik koop er niet in.
Natuurlijk, er was een klein venster toen ik ooit kinderen wilde. Het was een direct resultaat van mijn religieuze opvoeding (Genesis 1:28 'Wees vruchtbaar en vermenigvuldig') en de effecten van een samenleving en geschiedenis waarin elk verhaal de waarde van een vrouw leek te baseren op haar vermogen om zonen te baren - een verhaal dat voorkomt in zowel westerse als oosterse cultuur.
Maar ik ben niet langer religieus en ik vind het idee dat het mijn doel is om kinderen als archaïsch te hebben. En hoe meer ik kijk naar wat het echt betekent om een gelukkig, gezond kind te hebben, hoe meer ik me realiseer dat het opvoeden van een klein mensje veel meer verantwoordelijkheid is dan alleen maar een.
De moeilijke keuze om moeder te worden
Mijn collega vertelde me ooit: "De meest ontwaakte vrouwen zijn lesbiennes omdat ze geen mannen of kinderen hebben om hen ervan te weerhouden het leven echt aan te pakken."
Hier is mijn theorie die daarop is gebaseerd: hoe onafhankelijker - of ontwaakt - vrouwen worden, hoe kleiner de kans dat ze kinderen willen. Waarom? Omdat ze zich bewust zijn van de omstandigheden die tegen hen zijn gestapeld en hun vrijheid.
In Japan hebben vrouwen er onlangs voor gekozen om tegen het traditionele, seksistische graan in te gaan en hun carrière op te bouwen in plaats van een gezin. Aan de andere kant wordt het dalende geboortecijfer van Japan nu als catastrofaal beschouwd. Meer dan 800 steden zouden in 2040 met uitsterven worden bedreigd, terwijl de algemene bevolking daalt van 127 miljoen tot 97 miljoen tegen 2050. Om dit tegen te gaan, biedt de regering in feite stipendia aan voor degenen die ervoor kiezen kinderen te krijgen.
Het is ook een trend die zich in de Verenigde Staten voordoet. De gemiddelde leeftijd van moeders blijft stijgen, van 24,9 in 2000 tot 26,3 jaar in 2014, en ook het gemiddelde geboortecijfer blijft dalen.
De over het hoofd geziene kosten van het krijgen van een kind
Naarmate vrouwen ouder, onafhankelijker en meer wakker worden, kan het opvoeden van een kind niet meer worden gedaan door liefde en behoefte. Mijn moeder verzekert me dat als ik eenmaal mijn eigen wezen met kleine ledematen vasthoud, het wonder van het leven en de onvoorwaardelijke liefde me de ontberingen zullen doen vergeten.
Maar de realiteit is: een kind krijgen moet ook een logistieke aangelegenheid zijn. Een waarin vrouwen ook moeten nadenken over geld, tijd en de mogelijkheid van alleenstaand ouderschap. De loonkloof is immers reëel - de verantwoordelijkheid van kinderen alleen bij vrouwen leggen is behoorlijk oneerlijk.
Vanaf het begin: de kosten van de bevalling, zonder complicaties, zijn ongeveer $ 15.000. Nerd Wallet analyseerde onlangs de kosten van het krijgen van een baby met een jaarinkomen van $ 40.000 en $ 200.000. Voor degenen aan de onderkant van het inkomensspectrum, dat de meerderheid van de mensen in de Verenigde Staten is, waren de potentiële kosten voor het eerste jaar van het krijgen van een baby $ 21.248. Dit is een prijskaartje dat meer dan 50 procent van de ondervraagde Amerikanen drastisch onderschat. Ten minste 36 procent dacht dat een baby het eerste jaar slechts $ 1.000 tot $ 5.000 zou kosten.
Overweeg die kosten samen met het feit dat de gemiddelde Amerikaanse afgestudeerde student ook ongeveer $ 37.172 aan schulden heeft, een aantal dat alleen maar stijgt. Geen enkele hoeveelheid 'wonder van het leven' zal die schuld doen verdwijnen.
Deze wiskunde krijgt me elke keer dat ik mijn creditcardrekeningen betaal. Ik kan het me letterlijk niet veroorloven om moeder te zijn en dat wil ik zeker niet zijn.
Onderzoekers die naar gegevens van 1,77 miljoen Amerikanen en ouders uit andere rijke landen keken, ontdekten dat mensen die gelukkiger waren met kinderen degenen waren die een bewuste keuze hadden gemaakt om ouders te zijn. Misschien kan onvoorwaardelijke liefde een deel van de stress voor hen verlichten. Of misschien waren ze eigenlijk wel voorbereid op de kosten van het krijgen van een kind.
Maar zolang een gezin deel uitmaakt van de lage- en middeninkomensgroep, is er altijd een verhoogd risico op hoge bloeddruk, artritis, diabetes, hartaandoeningen en meer. Gezinnen die jaarlijks $ 100.000 verdienen, lopen 50 procent minder risico op chronische bronchitis dan gezinnen die jaarlijks $ 50.000 tot $ 74.999 verdienen. Dat zijn veel gezondheidsrisico's om te overwegen.
Liefde is niet genoeg om een kind groot te brengen
Ik geef toe, liefde kan het gewicht van stress helpen verlichten. Mijn vrienden zien hoeveel ik van mijn hond hou en zeggen dat het een teken is dat ik een geweldige moeder ga worden. Hij is een showhond met certificaten en onderscheidingen en krijgt het beste wat ik me kan veroorloven. In menselijke termen? Hij kreeg de beste opleiding.
Laten we het geldargument terzijde schuiven in termen van onderwijs. Er zijn maar zoveel staten met onderwijsnormen waar ik het mee eens ben. Het Amerikaanse openbare onderwijssysteem, met het huidige politieke klimaat, is onbekend. Dit maakt de planner in mij aarzelend om een kind eruit te laten springen, tenzij ik een geweldige opleiding voor hen kan garanderen.
Natuurlijk speelt de opvoedingsstijl ook een grote rol in de opvoeding van een persoon. Maar dan denk ik terug aan toen ik 6 was en mijn ouders hun stem tegen ons verhieven, onbedoeld hun stress weglatend voor mijn broer en mij. Ik kan mijn 20-jarige ik zien zoals het gisteren was: in de woonkamer van mijn neven zitten, het tv-volume hoger zetten zodat hun kinderen alleen Mickey Mouse zouden horen in plaats van het geschreeuw.
Ik zeg dat het me nu niet beïnvloedt, maar een deel van mij gelooft dat het dat wel heeft. Het moet wel.
Ik heb het humeur van mijn vader en ik wil nooit op een plek zijn waar ik tien jaar later mijn excuses aanbied, niet zeker of ik ooit mijn schuld kan verzachten.
Daarom zeggen ze dat er een dorp voor nodig is om een kind groot te brengen. Alleen liefde is niet genoeg.
De enorme ecologische voetafdruk van moeder zijn
Mijn oma zegt dat ik van gedachten moet veranderen omdat ik oud en eenzaam word. Ik maak een grapje dat ik in de kelder van mijn beste vriend zal wonen als de trol-tante die kinderen bezoeken als ze zich slecht gedragen.
Ik maak geen grap.
De kinderen van andere mensen zijn geweldig in de manier waarop bibliotheekboeken zijn. Als u niet zeker weet of u uw eigen exemplaar wilt, probeer het dan eens. Het is ongelooflijk milieuvriendelijk, wederzijds voordelig en op de een of andere manier de meest rationele keuze voor sociaal welzijn.
Kinderen willen of niet willen hebben, gaat niet over geld, genderkloven, hypothetische stress of leeftijd. Het gaat gewoon om de beperkte middelen die we hebben en een ervaring die niet kan worden vervangen door technologie.
Er is maar één aarde en met 7,508,943,679 (en tellen) mensen die het langzaam verdringen, is het niet krijgen van kinderen een manier om het probleem van klimaatverandering en opwarming van de aarde niet te vergroten. Geen kinderen hebben is waarschijnlijk de grootste belofte die ik kan nakomen. En met de kleine hoeveelheid tijd en geduld die ik heb voor kinderen, kan ik aanbieden om ouders te helpen die een kleine pauze voor zichzelf nodig hebben.
Het onderschatte gewicht van een goede moeder willen zijn
De vriendin van mijn oma noemde me ooit egoïstisch omdat ik geen kinderen wilde hebben. In zekere zin heeft ze gelijk. Als ik het geld had, als ik in een stad met goed onderwijs woonde, als ik minstens 20 procent van de stress kon verminderen en de juiste balans kon vinden, zodat mijn kind de wereld niet slechter zou maken - ja, ik zou een mini-me hebben.
Auteur Lisa Hymas schreef in 2011 voor Rewire over haar beslissing om om milieuredenen geen moeder te zijn. Ze zei ook dat echte reproductieve vrijheid 'sociale acceptatie moet bevatten van de beslissing om niet te reproduceren'.
Het verwerpt het stigma dat mensen ouders moeten zijn, verlicht de druk voor degenen die geen ouders willen zijn, zorgt ervoor dat er kinderen geboren worden die echt gewenst zijn.
Het is 2017, niet 1851. Niemand heeft ooit het doel om alleen maar te kopiëren en te plakken. Totdat ik kan garanderen dat mijn kinderen een betere jeugd kunnen hebben dan de mijne, zullen ze nooit komen. En aan de mensen die blijven vragen (vooral als je geen familie bent), stop alsjeblieft met vragen.
Ga er niet vanuit dat alle vrouwen kinderen willen en het is maar een kwestie van wanneer. Sommige mensen kunnen geen kinderen krijgen, sommige mensen willen geen kinderen en al deze mensen zijn niemand iets verschuldigd.
Christal Yuen is redacteur bij Healthline.com. Ze heeft er spijt van dat ze haar oma heeft verteld dat ze iemand is gaan zien, maar voorlopig heeft haar oma in ieder geval een nieuwe reeks vragen om te herhalen, wat afleidend aangenamer is dan de oude reeks vragen.
