Op een kille ochtend afgelopen december klauterde ik bovenop een zandduin tijdens mijn plaatselijke pauze om een brullende winteroceaan te vinden. De golven waren dromerig. De ene na de andere vouwden 8-voetpieken in perfecte smaragdgroene cilinders terwijl de offshore wind staarten van mist op zee blies.
Duizelig rende ik terug naar mijn auto en trok in één keer mijn warme kleren uit. Ik voelde nauwelijks de koude wind tegen mijn blote huid toen ik in mijn vochtige wetsuit stapte, mijn surfplank pakte en naar het water rende.
Ik voel me het meest vrij van mijn angst als de branding groot is
Angst is de achtergrond van mijn bestaan, een onzichtbare kracht die me elke dag vergezelt. Ik heb jong leren piekeren en maak me sindsdien zorgen. En er is veel voor nodig om me af te leiden van mijn eigen gedachten.
Maar er is één ding dat me in het heden gronden zoals niets anders dat kan: de angst die ik voel als de branding groot is. Het is de onwaarschijnlijke held geworden tijdens mijn mentale reis.
Ironisch genoeg bevrijdt de onmiddellijke angst om verpletterd te worden door krachtige branding me van de constante stroom van door angst overgebrachte angsten - waarvan de meeste irrationeel zijn - die zoveel ruimte in beslag nemen in mijn geest.
Die dag in december, toen ik met opzettelijke vastberadenheid naar buiten peddelde, braken overal om me heen golven spectaculair uit en de weerkaatsingen ratelden over mijn lichaam. Maar toen de angst in mijn maag opkwam, richtte ik instinctief mijn aandacht op mijn ademhaling.
Geleid door langzame, gestage ademhalingen, bewoog mijn lichaam naadloos door het water. Ik voelde me niet gehinderd door zorgen of herkauwers en werd in plaats daarvan hyperbewust van mijn omgeving. Het zout in de lucht, de schittering van het water, de explosies van brekende golven - het kreeg allemaal een kristallijne kwaliteit.
Wat gedenkwaardig is aan die dag en anderen vinden het leuk hoe bevrijdend het voelde om zo radicaal aanwezig te zijn.
Het gaat erom 'in de zone' te zijn
Dr. Lori Russell-Chapin, een professor en co-directeur van het Center for Collaborative Brain Research aan de Bradley University, legt mijn ervaring uit als de staat van topprestaties, of 'in de zone' zijn.
'Als je' in de zone 'bent, bevind je je in die hele mooie staat van parasympathische modaliteit, die rustgevende en ontspannende toestand', zegt ze.
"En de beste manier om 'in de zone' te komen, is door goed te ademen."
In een les die Russell-Chapin geeft over astmatische ademhaling, vertelt ze haar studenten dat ze in hun dagelijks leven een rustige focus kunnen bereiken door zichzelf te trainen om door hun middenrif te ademen.
'De meesten van ons zijn oppervlakkige ademhalers. We ademen door onze borst, niet door ons middenrif ', zegt ze. 'Ik geloof dat als je correct ademt - met middenrifademhaling - je niet fysiologisch angstig kunt zijn.'
Koud water: een vliegende start voor de hersenen
Ik heb koud water altijd behandeld als iets dat ik moest doorstaan. Ik ben niet het type dat de ongemakken van avontuur romantiseert - koud water kan behoorlijk ongemakkelijk zijn.
Maar het blijkt dat koud water een aantal vrij unieke effecten op het lichaam heeft, waaronder een aantal psychologische voordelen.
Ten eerste, onszelf onderdompelen in koud water komt onze stemming ten goede door de afgifte van endorfines te stimuleren. Het zendt ook veel elektrische impulsen naar onze hersenen, waardoor een effect ontstaat dat vergelijkbaar is met elektroshocktherapie, die is gebruikt om depressie te behandelen.
Russell-Chapin zegt dat een van de redenen waarom surfen, vooral wanneer het in koud water wordt gedaan, zo'n positieve invloed kan hebben op de geestelijke gezondheid, omdat het tegelijkertijd zowel het sympathische als het parasympathische zenuwstelsel activeert.
'Als we in koud water komen, wordt het lichaam gestimuleerd en gedwongen om te beslissen wat te doen', zegt ze. "En [als je aan het surfen bent] moet je ook het parasympathische systeem inschakelen om kalm genoeg te zijn om de sensorische motorische cortex te activeren zodat je dat gevoel van evenwicht kunt hebben."
Voor Olivia Stagaro, een senior neuropsychologie aan de Santa Clara University, begon surfen in koud water als een manier om haar epilepsiesymptomen te behandelen.
Nadat haar artsen hadden voorgesteld chirurgisch een apparaat te implanteren dat haar nervus vagus zou stimuleren, besloot Stagaro wat onderzoek te doen. Ze vond een van de manieren om de nervus vagus op natuurlijke wijze te stimuleren door in koud water te komen.
'Ik begon regelmatiger de oceaan in te gaan en merkte dat ik op dagen dat ik ging surfen meestal geen [epilepsie] symptomen had', zegt Stagaro.
Ze heeft ook een verandering in haar mentale gezondheid opgemerkt.
“[Nadat ik heb gesurft] Ik ben een stuk gelukkiger en heb meer energie. Dit kan verband houden met de vermindering van epilepsiesymptomen, maar naar mijn mening is het lichaam allemaal met elkaar verbonden. Je kunt geestelijke gezondheid niet scheiden van fysiologische gezondheid. '
Surfen verleidt me tot sporten
Mijn angst is irrationeel. Het is niet oplossingsgericht of productief. In feite werkt het me op allerlei manieren tegen. En een manier waarop mijn angst me echt probeert te onderdrukken, is door me te dwingen om sedentair te zijn.
Het mooie van surfen is echter dat het niet een hele klus is zoals andere vormen van lichaamsbeweging dat wel kunnen. En hoewel ik niet surf voor de oefening, is fysieke activiteit ingebouwd in de ervaring. Dat is geweldig, want zoals je vast al hebt gehoord, houden onze hersenen van sporten, zoals Russell-Chapin uitlegt:
"Voor zelfregulering op dagelijkse basis is er niets beter voor je dan sporten", zegt Russell-Chapin. "Als je hartslag stijgt, begint het meer bloed te pompen en komt er meer zuurstof in de hersenen, wat we nodig hebben om te blijven functioneren."
De bijzondere band tussen surfende vrouwen
Surfen is misschien ontstaan in Polynesië, maar tegenwoordig wordt de surfcultuur geprezen door een wereldwijde hiërarchie van hetero blanke mannen. Alle anderen zijn welkom, maar alleen als ze zich houden aan de regels van de hegemonie. Als je (goede) golven wilt krijgen, kun je beter agressief en opportunistisch zijn.
Maar ondanks dat ik elke keer dat ik ga surfen kampt met een oceaan vol testosteron, betekent vrouw zijn ook dat ik automatisch wordt verwelkomd in de bredere gemeenschap van vrouwelijke surfers.
Meestal als ik een andere vrouw in het water tegenkom, kan ik zien dat we allebei echt opgewonden zijn om elkaar te zien. Zelfs als het slechts een korte glimlach is, delen we een subtiel begrip van hoe het is om de minderheid te zijn.
Deze interacties helpen mijn algehele welzijn door me uit mijn hoofd te trekken en me te dwingen om met mijn omgeving bezig te zijn. Het kunnen omgaan met andere vrouwen over surfen bevestigt niet alleen mijn ervaring, maar ook mijn bestaan.
Stagaro surft nog maar een jaar, maar kan ook getuigen van het gastvrije karakter van veel vrouwen die surfen.
'Ik heb een prachtige laatste plaats gekregen in het Woman on the Waves-evenement in Capitola. Het was een van de meest ondersteunende, meeslepende gemeenschappen waar ik ooit deel van heb uitgemaakt. Hoewel het een wedstrijd was, moedigden de vrouwen elkaar aan. Mensen waren erg teamgericht en ongelooflijk ondersteunend”, zegt Stagaro.
Surfen zet me aan het denken over de toekomst in plaats van stil te staan bij het verleden
Ik ben zoveel surfen verschuldigd. Want als ik eerlijk ben, zijn er dagen dat ik absoluut in paniek raak dat ik de rest van mijn leven als mij moet leven.
Maar ergens onder die wanhoop ligt nog een stukje kennis: ik zal altijd surfen, wat betekent dat de toekomst vol potentieel is. Ik ben tenslotte altijd één sessie verwijderd van het rijden op de beste golf van mijn leven.
Ginger Wojcik is assistent-redacteur bij Greatist. Volg meer van haar werk op Medium of volg haar op Twitter.
