Gezondheid en welzijn raken ons allemaal anders. Dit is het verhaal van één persoon
Als je me een jaar geleden had verteld dat mijn favoriete ontspannende activiteit het vastbinden van een computer aan mijn hoofd zou zijn om me onder te dompelen in een virtuele wereld, had ik je nooit geloofd.
Virtual reality (VR) is misschien een opkomende technologie, maar ik ben toevallig het tegenovergestelde van een techneut.
In mijn familie ben ik berucht om mijn argument dat cd's en VHS-banden een comeback zouden moeten maken. Het is bekend dat mijn man onderduikt met mijn oude telefoon om de broodnodige updates te installeren.
Tot ongeveer een jaar geleden stond VR in welke vorm dan ook nauwelijks op mijn radar. Het is dus een wonder dat ik ooit ben begonnen met VR-meditatie, laat staan dat ik het ben gaan omarmen als een nuttig hulpmiddel om mijn angststoornis te behandelen.
Het begon allemaal toen ik een Oculus Go VR-headset cadeau kreeg, met de aanbeveling om de meditatie-app uit te proberen.
Om te beginnen had ik lage verwachtingen. Zou ik me door het beperkte gezichtsveld niet claustrofobisch voelen? Zou ik niet duizelig en misselijk worden? Het leek erop dat VR mijn angst zou kunnen vergroten, niet verminderen.
Toch besloot ik het apparaat zo lang mogelijk te laten draaien - ik dacht dat het ongeveer 30 seconden zou zijn.
Aan de slag met VR-meditatie
Ik glipte op de headset en opende de meditatie-app met de melodie van zachte pianomuziek. Ik was verbaasd toen ik merkte dat de ontspanningsreactie van mijn lichaam bijna onmiddellijk begon te werken.
Terwijl ik me nestelde in mijn keuze van omgeving (een bankje met uitzicht op de oceaan bij zonsondergang) en muziek (een zweverige ambient track genaamd "refresh"), voelde ik de zorgen van mijn dag wegvallen. Mijn ademhaling ging langzamer. Mijn hartslag daalde tot een gelijkmatige, gestage hartslag.
Ik zat, ademde en nam het ritme van de golven in voor een recordbrekende 40 minuten. Kortom, ik mediteerde eigenlijk - wat onder normale omstandigheden buitengewoon moeilijk is voor mijn angstige geest.
Toen ik uiteindelijk de headset verwijderde om door te gaan met mijn dag, bleef ik urenlang de kalmerende effecten van mijn VR-meditatie-ervaring voelen.
Vanaf dat moment was ik verslaafd. Ik kijk nu uit naar de tijd die ik elke dag doorbreng met mediteren in een van de vele omgevingen van de app - van een winters bos onder het noorderlicht tot een junglezwembad geflankeerd door watervallen.
Het is alsof ik op verzoek toegang heb tot een hele geheime wereld van rust en stilte. Ik gebruik het om te ontspannen na een lange dag of om me voor te bereiden op een stressvol werkgesprek. Ik neem hem mee op vakantie. Het is de levenslijn geworden voor de geestelijke gezondheid waarvan ik nooit wist dat ik die nodig had.
Voordelen van meditatie bij angst
Het zou me natuurlijk niet verbazen dat virtual reality-meditatie mijn angst zou temperen. De voordelen van meditatie zijn goed ingeburgerd bij veel psychische aandoeningen, met name gegeneraliseerde angststoornis (GAD).
Onderzoek toont aan dat mindfulness-meditatie angstsymptomen vermindert, stressreactiviteit verbetert en coping-mechanismen bij mensen met GAD verbetert.
Een studie toonde aan dat deelnemers na een enkele sessie van mindfulness-meditatie dagen daarna “significant” minder angst ervoeren.
Voor iemand zoals ik die in een permanente staat van mentale hyperarousal leeft, is meditatie een gratis en risicovolle interventie die een grote positieve impact kan hebben.
Waarom VR-meditatie in plaats van 'gewone' meditatie
Het probleem met angst is natuurlijk dat het mijn geest extra springerig en extra klaar maakt om recht uit de zenzaligheid van meditatie te rukken en in een orkaan van zorgen en taken. Om deze reden is onbegeleide stille meditatie volgens mij bijzonder moeilijk voor mensen met angst.
Virtual reality helpt me dit te overwinnen door mijn zintuigen te gebruiken. Met een uitzicht op een prachtig landschap voor mijn ogen en muziek in mijn oren, ben ik veel beter in staat mezelf te concentreren op het moment dan wanneer ik uit eigen beweging mijn hoofd probeer te zuiveren.
VR geeft me iets om op te focussen naast de angstige of opdringerige gedachten die constant strijden om headspace.
En 'mijn aandacht voorzichtig terugbrengen naar het heden', zoals meditatiescripts graag zeggen, is lang niet zo moeilijk als ik de rommel in mijn slaapkamer niet kan zien of mijn kinderen niet kan horen ruziën in de volgende kamer.
Naast mezelf onderdompelen in een zintuiglijke ervaring, is het simpelweg hebben van een groot fysiek apparaat op mijn gezicht een afschrikmiddel voor afleiding. De handeling om het aan te doen, stelt de verwachting in mijn lichaam en geest dat het nu tijd is om kalm te zijn.
Bovendien houdt het feit dat het een op zichzelf staand apparaat is me meer verantwoordelijkheid, dus ik blijf eigenlijk voor een hele meditatiesessie. Ik controleer veel minder de tijd of mijn Facebook-meldingen tijdens het gebruik van de Oculus dan wanneer ik probeer te mediteren met YouTube of een app op mijn telefoon.
Het lijkt misschien flauw, maar ik geef zelfs de voorkeur aan VR-meditatie boven meditatie in de natuur. Wanneer ik mijn geest probeer te kalmeren in echte natuurlijke omgevingen, merk ik dat mijn angst nog steeds in de weg zit.
Ik zou op een bemoste boomstam kunnen zitten in een sereen bos en ik zou bang zijn dat een beest omhoog zou kruipen en me zou steken. Op een rustig zandstrand ben ik paranoïde dat een zeemeeuw overvliegt en op mijn hoofd poept.
Dus hoe graag ik ook vreedzaam zou nadenken over de schoonheid van een bloemrijke weide of kabbelend beekje - aangezien is aangetoond dat tijd doorbrengen in de natuur helpt bij het verminderen van stress - in mijn huidige staat van geestelijke gezondheid is het gewoon niet waarschijnlijk.
Ik ben gaan accepteren dat ik meer haal uit het ervaren van het gevoel van natuurlijke omgevingen vanuit de comfortabele, privé, insecten- en meeuwvrije zone van mijn eigen bed.
Laatste woord
Op een dag zou ik het heerlijk vinden om het geluid in mijn hoofd zonder hulp te kunnen verminderen. Het zou geweldig zijn om "om" in stilte te bereiken op een bergtop.
Maar voorlopig zie ik virtual reality als een tool die me helpt de kloof tussen dat ideaal en mijn realiteit te overbruggen. Sommige mensen noemen het 'vals spelen' bij meditatie. Ik noem het gewoon opluchting.
Sarah Garone, NDTR, is voedingsdeskundige, freelance gezondheidsschrijver en foodblogger. Ze woont met haar man en drie kinderen in Mesa, Arizona. Vind haar met het delen van nuchtere gezondheids- en voedingsinformatie en (meestal) gezonde recepten bij A Love Letter to Food.
