24-uurs Urine-eiwit-test: Doel, Procedure En Resultaten

2024 Auteur: Jesus Peterson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 11:22

Wat is de 24-uurs urine-eiwit-test?

De 24-uurs urine-eiwit-test controleert hoeveel eiwit in de urine wordt gemorst, wat kan helpen bij het opsporen van ziekten of andere problemen. De test is eenvoudig en niet-invasief.

Urinemonsters worden verzameld in een of meer containers over een periode van 24 uur. De containers worden in een koele omgeving bewaard en vervolgens naar een laboratorium gestuurd voor analyse. Specialisten controleren vervolgens de urine op eiwitten.

Wanneer er meer dan normale hoeveelheden eiwit in de urine zitten, wordt dit proteïnurie genoemd. Dit is vaak een teken van nierschade en ziekte.

De test laat niet zien welke soorten eiwitten in de urine zitten. Om dit te bepalen, kan uw arts ook tests bestellen, zoals een serum- en urine-eiwitelektroforese. De test toont ook niet de oorzaak van het eiwitverlies.

Af en toe is proteïnurie geen teken van nierschade. Dit geldt vooral voor kinderen. Eiwitniveaus kunnen overdag hoger zijn dan 's nachts. Andere factoren, zoals extreme inspanning, kunnen ook van invloed zijn op de testresultaten.

Waarom wordt de 24-uurs urine-eiwittest gegeven?

Een 24-uurs urine-eiwit-test wordt gegeven als u symptomen heeft van glomerulonefritis of nefrotisch syndroom. Andere soorten nieraandoeningen of andere aandoeningen die de nieren aantasten, zijn ook voldoende redenen om de test te bestellen, waaronder:

ongecontroleerde diabetes
hoge bloeddruk
lupus
pre-eclampsie screening tijdens de zwangerschap

De 24-uurs urine-eiwittest bestaat uit meerdere urinemonsters die gedurende 24 uur zijn genomen. Het verschilt van een eiwit-creatinineverhoudingstest, die slechts één urinemonster gebruikt. De 24-uurs urine-eiwit-test kan worden gegeven als follow-up van een positieve proteïne-creatinineverhoudingstest.

Hoe wordt de test gegeven?

De test vereist niets anders dan normaal plassen. Er zijn geen risico's aan verbonden.

De test kan thuis of in het ziekenhuis worden uitgevoerd. Over het algemeen krijgt u een of meer containers om uw urine gedurende 24 uur op te vangen en op te slaan.

Meestal begin je 's ochtends. Tijdens die eerste trip naar de badkamer bespaar je geen urine. Spoel in plaats daarvan en begin de tijd bij te houden. U verzamelt de rest van uw urine de komende 24 uur.

Bewaar uw urine van de periode van 24 uur in een koele omgeving. Het kan in de koelkast of op ijs in een koeler worden bewaard.

Label de container met uw naam, datum en tijd van afhalen. Na 24 uur urineverzameling moeten de monsters voor analyse naar een laboratorium worden gebracht. Als u thuis bent, zal uw zorgverlener u vertellen hoe u de urine moet transporteren.

Hoe bereid ik me voor op deze test?

Uw arts zal u vertellen hoe u zich op de test moet voorbereiden. Mogelijk moet u stoppen met het gebruik van bepaalde medicijnen die de testresultaten kunnen verstoren. Vertel uw arts over alle supplementen, recepten en vrij verkrijgbare medicijnen die u gebruikt.

Andere factoren kunnen ook de testresultaten verstoren. Deze kunnen omvatten hoeveel spiermassa een persoon heeft. Als iemand bijvoorbeeld erg ziek is, maakt hij mogelijk niet zoveel van het spiereiwit creatinine aan. Aan de andere kant, als een persoon bodybuilding heeft gedaan en zijn spiermassa heeft vergroot, kan dat ook de resultaten beïnvloeden.

Soms kan krachtige inspanning alleen de hoeveelheid eiwit die een persoon maakt en op een bepaalde dag in de urine morst, verhogen.

Wat betekenen de testresultaten?

Testresultaten moeten na een paar dagen beschikbaar zijn, afhankelijk van het laboratoriumschema. Een normaal testresultaat toont minder dan 150 milligram eiwit per dag. Testresultaten kunnen enigszins verschillen tussen laboratoria. Vraag uw arts naar de exacte betekenis van uw testresultaten.

Eiwit in de urine kan nierschade of ziekte betekenen. Eiwitniveaus kunnen ook tijdelijk stijgen als gevolg van factoren zoals infectie, stress of overmatige lichaamsbeweging.

Als het eiwit wordt veroorzaakt door nierschade, helpen de testresultaten om de omvang van die schade te bepalen. Het eiwitgehalte kan ook worden gebruikt om eventuele ziekteprogressie te volgen of om uw respons op therapie te meten.

Proteïnurie wordt geassocieerd met veel andere aandoeningen. Deze omvatten:

amyloïdose, een abnormale aanwezigheid van amyloïde eiwitten in organen en weefsels
blaaskanker tumoren
congestief hartfalen
diabetes
urineweginfectie
gebruik van medicijnen die de nieren beschadigen
Waldenström's macroglobulinemie, een zeldzame plasmacel kanker
glomerulonefritis, ontsteking van de bloedvaten in de nieren
Goodpasture-syndroom, een zeldzame auto-immuunziekte
vergiftiging door zware metalen
hypertensie
nierinfectie
multipel myeloom, een kanker van de plasmacellen
lupus, een inflammatoire auto-immuunziekte
polycystische nierziekte