Ogen hebben een diameter van ongeveer 2,5 cm. Vetkussens en de omliggende botten van de schedel beschermen ze.
Het oog heeft verschillende belangrijke componenten: het hoornvlies, de pupil, de lens, de iris, het netvlies en de sclera. Deze werken samen om een beeld vast te leggen en het rechtstreeks via de oogzenuw naar de occipitale kwab van de hersenen te sturen.
Wanneer we naar een object kijken, komt het licht dat daardoor wordt gereflecteerd in het oog en wordt het gebroken of gebogen. Dit creëert een gefocust, ondersteboven beeld van het object dat de hersenen zullen moeten interpreteren en in de juiste richting moeten draaien.
In het oog bevinden zich fotoreceptoren, die zenuwimpulsen creëren wanneer ze door licht worden geraakt. Er zijn twee soorten: kegels maken kleurzicht mogelijk en staven zijn gespecialiseerd in zwart-wit afbeeldingen.
Hoewel onze ogen slechts in twee dimensies kunnen zien, zijn we in staat om afstanden en diepte te bepalen in onze driedimensionale wereld. Dit komt omdat de hersenen de twee enigszins verschillende beelden interpreteren die onze linker- en rechterogen als één zien. Dit wordt stereoscopisch zicht genoemd. Andere visuele aanwijzingen, zoals schaduwen, hoe objecten elkaar blokkeren en onze kennis over de afmetingen van verschillende objecten helpen ons ook bij het bepalen van diepte en afstand.
Een reeks spieren helpt het oog te bewegen. De eerste set zijn de superieure en inferieure rectusspieren, die opwaartse en neerwaartse bewegingen mogelijk maken. De mediale en laterale rectusspieren laten het oog heen en weer bewegen terwijl het waterpas blijft. De superieure en inferieure schuine spieren laten het omhoog of omlaag en opzij bewegen. De meeste van deze spieren worden aangestuurd door de oculomotorische zenuw.
Wrijving door deze bewegingen zou het oog snel beschadigen zonder smering. Tranen die door de traanklier worden afgegeven, worden door knipperen verspreid en zorgen voor smering van het oog. Tranen helpen ook bij het verwijderen van vreemde voorwerpen en bacteriën die schade kunnen veroorzaken.
