De volledige titel van dat boek, 'Stop met lopen op eierschalen: je leven terugnemen als iemand om je geeft, heeft een borderline persoonlijkheidsstoornis' van Paul Mason en Randi Kreger, steekt nog steeds. Het vraagt lezers of ze zich 'gemanipuleerd, gecontroleerd of voorgelogen' voelen door iemand met een borderline-stoornis. Elders heb ik gezien dat mensen alle mensen met een borderline-stoornis beledigend noemen. Als je je al een last voelt - wat veel mensen met een borderline-stoornis doen - doet taal als deze pijn.
Ik begrijp waarom mensen die geen borderline-stoornis hebben het moeilijk te begrijpen vinden. BPS wordt gekenmerkt door snel wisselende stemmingen, een onstabiel zelfgevoel, impulsiviteit en veel angst. Dat kan ervoor zorgen dat u zich grillig gedraagt. Het ene moment heb je misschien het gevoel dat je zo intens van iemand houdt dat je je leven met hen wilt doorbrengen. Het volgende moment duw je ze weg omdat je ervan overtuigd bent dat ze weggaan.
Ik weet dat het verwarrend is en ik weet dat de zorg voor iemand met een borderline-stoornis moeilijk kan zijn. Maar ik geloof dat met een beter begrip van de aandoening en de implicaties voor de persoon die het beheert, dit gemakkelijker kan zijn. Ik woon elke dag met BPS. Dit is wat ik wou dat iedereen ervan wist.
Het kan buitengewoon pijnlijk zijn
Een persoonlijkheidsstoornis wordt gedefinieerd door de "Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 5th Edition" in relatie tot de manier waarop iemands langetermijnpatronen van denken, voelen en gedrag moeilijkheden veroorzaken in het dagelijkse leven. Zoals u wellicht begrijpt, kan een ernstige psychische stoornis ongelooflijk pijnlijk zijn. Mensen met een borderline-stoornis zijn vaak erg angstig, vooral over hoe we worden gezien, of we aardig zijn en in de verwachting dat we in de steek worden gelaten. Door ons bovendien 'beledigend' te noemen, wordt het stigma alleen maar vergroot en voelen we ons slechter over onszelf.
Dit kan tot hectisch gedrag leiden om deze verwachte verlating te vermijden. Het wegduwen van dierbaren in een preventieve aanval kan vaak de enige manier lijken om te voorkomen dat je gewond raakt. Het komt vaak voor dat mensen met een borderline-stoornis mensen vertrouwen, ongeacht de kwaliteit van de relatie. Tegelijkertijd is het ook gebruikelijk dat iemand met een borderline-stoornis behoeftig is en voortdurend aandacht en validatie zoekt om onzekerheden te verzachten. Zulk gedrag in elke relatie kan kwetsend en vervreemdend zijn, maar het wordt gedaan uit angst en wanhoop, niet uit kwaadwilligheid.
Het kan traumatisch zijn
De oorzaak van die angst is vaak trauma. Er zijn verschillende theorieën over hoe persoonlijkheidsstoornissen zich ontwikkelen: het kan genetisch, omgevingsgebonden, gerelateerd aan hersenchemie zijn, of een combinatie van sommige of alle. Ik weet dat mijn toestand zijn oorsprong vindt in emotioneel misbruik en seksueel trauma. Mijn angst om in de steek gelaten te worden, begon in mijn kindertijd en is alleen maar toegenomen in mijn volwassen leven. En ik heb daardoor een reeks ongezonde copingmechanismen ontwikkeld.
Dat betekent dat ik het erg moeilijk vind om te vertrouwen. Dat betekent dat ik uithaal als ik denk dat iemand me verraadt of in de steek laat. Dat betekent dat ik impulsief gedrag gebruik om te proberen de leegte die ik voel te vullen - of dat nu is door geld uit te geven, door alcohol te drinken of door zelfbeschadiging. Ik heb validatie van andere mensen nodig om te voelen dat ik niet zo vreselijk en waardeloos ben als ik denk dat ik ben, ook al heb ik geen emotionele duurzaamheid en kan ik die validatie niet vasthouden als ik die krijg.
Het kan erg beledigend zijn
Dit alles betekent dat het heel moeilijk kan zijn om dicht bij me te zijn. Ik heb romantische partners uitgeput omdat ik een schijnbaar eindeloze hoeveelheid geruststelling nodig had. Ik heb de behoeften van andere mensen genegeerd omdat ik ervan uitgegaan ben dat als ze ruimte willen of een stemmingsverandering willen, het om mij gaat. Ik heb een muur opgebouwd toen ik dacht dat ik gewond zou raken. Als dingen fout gaan, hoe klein ze ook zijn, ben ik geneigd te denken dat zelfmoord de enige optie is. Ik ben letterlijk het meisje geweest dat zichzelf probeert te doden na een breuk.
Ik begrijp dat dit voor sommige mensen op manipulatie kan lijken. Het lijkt erop dat ik zeg dat als je niet bij me blijft, als je me niet alle aandacht geeft die ik nodig heb, ik mezelf pijn zal doen. Bovendien is het bekend dat mensen met een borderline-stoornis het moeilijk vinden om de gevoelens van mensen jegens ons nauwkeurig te lezen. De neutrale reactie van een persoon kan worden gezien als woede, die de ideeën die we al over onszelf hebben als slecht en waardeloos voedt. Het lijkt erop dat ik zeg dat als ik iets verkeerd doe, je niet boos op me kunt worden of ik huil. Ik weet dit allemaal en ik begrijp hoe het eruit ziet.
Het is geen excuus voor het gedrag
Het punt is dat ik misschien al die dingen doe. Ik zou mezelf misschien pijn doen omdat ik voelde dat je geïrriteerd was dat ik de afwas niet heb gedaan. Ik huil misschien omdat je vrienden bent geworden met een mooi meisje op Facebook. BPD is hyperemotioneel, grillig en irrationeel. Hoe moeilijk het ook is om iemand in je leven mee te hebben, het is tien keer zo moeilijk om het te hebben. Voortdurend bezorgd, bang en achterdochtig zijn, is vermoeiend. Aangezien velen van ons ook genezen van trauma, maakt dat dat nog moeilijker.
Maar dat is geen excuus voor dit gedrag omdat het anderen pijn doet. Ik zeg niet dat mensen met BPS nooit beledigend, manipulatief of gemeen zijn - iedereen kan die dingen zijn. BPD maakt die eigenschappen bij ons niet vatbaar. Het maakt ons alleen kwetsbaarder en banger.
Dat weten we ook. Wat voor velen van ons helpt om door te gaan, is de hoop dat het voor ons beter zal worden. Als ze er toegang toe hebben, kunnen behandelingen van medicijnen tot praattherapieën een echt voordeel hebben. Het verwijderen van het stigma rond de diagnose kan helpen. Het begint allemaal met enig begrip. En ik hoop dat je het begrijpt.
Tilly Grove is freelance journalist in Londen, Engeland. Ze schrijft meestal over politiek, sociale rechtvaardigheid en haar borderline-stoornis, en je kunt haar bijna hetzelfde tweeten @femmenistfatale. Haar website is tillygrove.wordpress.com.
