Een beleid dat mensen in staat stelt om zich bij meerdere orgaandonor-transplantatiecentra te registreren, blijkt volgens een recent onderzoek de rijkste patiënten ten goede te komen in plaats van de ziekste.
Het toestaan van mensen om zich te registreren bij meerdere transplantatiecentra in de Verenigde Staten, was oorspronkelijk bedoeld om mensen die op het platteland wonen of op grote afstand van ziekenhuizen die gespecialiseerd zijn in transplantatie een gelijke kans te geven op beschikbare donororganen. Maar de nieuwe studie geeft aan dat degenen die het zich kunnen veroorloven om zich als ontvanger in verschillende centra te registreren, eerder een donororgaan krijgen dan patiënten met een grotere medische behoefte die zich bij slechts één registreren.
De studie, geleid door Dr. Raymond Givens, Ph. D., een gevorderde hartfalen- en transplantatiemedewerker aan het Columbia University Medical Center in New York, onthulde ook dat patiënten die op meerdere locaties worden vermeld, vaker een particuliere verzekering hebben. Rijkere mensen stierven minder snel in afwachting van een donororgaan.
"Patiënten met meerdere vermeldingen kregen, ondanks dat ze minder ziek waren, meer kans op een transplantatie", aldus Givens.
Meer lezen: zijn openbare oproepen voor orgaandonaties ethisch verantwoord? »
Rapportstudies Duizenden patiënten
Het rapport analyseerde de gegevens van 686.000 patiënten die zijn opgenomen in de database van het United Network for Organ Sharing (UNOS), die de nationale database voor orgaantransplantaties beheert voor de hele Verenigde Staten, inclusief Puerto Rico.
In de studie werd gekeken naar volwassen patiënten van 2000 tot 2013 die werden gecategoriseerd als eerste kandidaten voor één orgaan voor hart-, long-, nier- of levertransplantaties.
Om te worden opgenomen in de UNOS-database, moeten patiënten zich registreren bij een orgaantransplantatiecentrum. Het bureau moedigt patiënten aan en staat toe om deze op meerdere locaties te plaatsen, omdat de wachttijden voor orgaantransplantaties per locatie verschillen.
"Het hele idee achter meerdere vermeldingen was bedoeld om mensen die binnen geografische ongelijkheden leven een manier te geven om het speelveld te egaliseren", aldus Givens. "Het rapport werpt de kwestie van eerlijkheid op en roept zeker op tot een heronderzoek van het beleid."
Lees meer: De organen in ons lichaam kunnen anders verouderen »
Transparante middenlocaties variëren
Er zijn 11 transplantatieregio's in de Verenigde Staten, volgens de UNOS-website. Het aantal transplantatievoorzieningen verschilt per regio en van staat tot staat. Californië heeft er 22, Illinois heeft er 9 en West Virginia heeft er 1. Alaska, Idaho, Montana en Wyoming hebben geen faciliteiten.
De eerste stap om in de UNOS-database te komen, begint bij een orgaantransplantatiecentrum. Patiënten moeten een grondige reeks tests ondergaan om de algehele gezondheid en haalbaarheid van transplantaties te bepalen.
De onderzoeken worden uitgevoerd door het team van artsen dat op de transplantatielocatie werkt. Patiënten die bij meerdere faciliteiten willen vermelden, moeten ter overweging naar elke locatie reizen.
Het rapport schrijft het hogere transplantatietempo aan rijke patiënten toe aan het feit dat rijkere mensen vervoer, verblijf en andere kosten die verband houden met plaatsing op meerdere locaties in het hele land kunnen betalen.
Patiënten met een door de staat beheerde ziektekostenverzekering hebben doorgaans lagere inkomens en minder middelen om zich op tal van locaties te plaatsen.
Dit is niet de eerste keer dat het multiple listing-beleid in twijfel wordt getrokken, aldus dr. David Klassen, hoofd medische dienst van UNOS.
"Het is al jaren controversieel en behoorlijk politiek", vertelde hij aan Healthline.
Hij voegde eraan toe dat het bureau het proces voor orgaandonortransplantaties blijft evalueren.
"We zijn geïnteresseerd in het aanpakken van de hoofdoorzaak van geografische ongelijkheid en manieren om meerdere vermeldingen overbodig te maken", zei hij.
Lees meer: Stamceltransplantaties bieden MS-behandeling die invaliditeit omkeert »
Geen gemakkelijke oplossingen
Maar het vinden van een oplossing die het probleem van regionale ongelijkheid kan aanpakken, zal niet eenvoudig zijn.
Volgens Klassen gebruiken UNOS-teams al complexe algoritmen om te bepalen wie welk orgaan krijgt en waarom. Daarbij houden ze rekening met regionale wachttijden en het aantal patiënten op de transplantatielijst.
Even belangrijk is de aard van de desbetreffende organen. Niet alle organen gedragen zich hetzelfde als ze klaar zijn voor transplantatie.
Buiten het lichaam kunnen hart en long slechts tussen vier en zes uur overleven, terwijl de lever en de nieren respectievelijk 10 en 20 uur kunnen verdragen. Dit heeft ook invloed op de distributie.
Een uitsplitsing van het rapport toont aan dat binnen een periode van 13 jaar 2 procent van de bijna 34.000 patiënten die op een harttransplantatie wachtten, op meerdere lijsten stonden, vergeleken met 12 procent van de bijna 224.000 patiënten die op een niertransplantatie wachtten. Ongeveer 3 procent van de bijna 25.000 patiënten die wachten op longtransplantatie waren op meerdere lijsten, terwijl 6 procent van de ongeveer 104.000 levertransplantaties op meerdere lijsten stonden.
Hoewel er geen plan is om het hele systeem te herzien, beoordeelt UNOS momenteel het leververdelingsalgoritme, maar het is "nog steeds een werk in uitvoering", zei Klassen. De organisatie heeft in de afgelopen 15 maanden twee openbare forums gehouden waarvan hij zei dat ze goed bezocht werden.
"De levergemeenschap herziet de ideeën [besproken op de forums] en probeert een manier te bedenken om de geografische ongelijkheid te herzien en aan te pakken", zei hij.
Kellen en Givens zijn het er beiden over eens dat het echte probleem vraag en aanbod is. Er zijn simpelweg niet genoeg organen voor mensen om transplantaties te ontvangen.
De UNOS-website laat zien dat tot nu toe 122.572 mensen een levensreddende orgaantransplantatie nodig hadden, maar dat er sinds augustus 2015 slechts 20.704 transplantaties zijn uitgevoerd, wat de laatste beschikbare statistieken zijn.
'Het is de schaarste aan orgels die de concurrentie aanwakkert', zei Givens. 'We hebben meer mensen nodig als orgaandonor.'
Givens wijst er ook op dat de studie geen andere belangrijke vraag heeft beantwoord. Schaden patiënten met meerdere lijsten de transplantaatpercentages van patiënten met een enkele lijst?
'Daar heb ik nog geen antwoord op', zei hij. 'Dat zal een meer verfijnde aanpak vergen. Ik ben op zoek om die vraag te beantwoorden en denk dat het een zeer nuttig onderdeel van de puzzel zal zijn.”
