Een drugstest met mondzwabber is een screeningstest die wordt gebruikt om middelengebruik te detecteren. Het wordt ook wel een speekseltest of speekseltest voor orale vloeistoffen genoemd.
Speekseltests worden vaker gebruikt als alternatief voor urine-drugstests. Ze zijn gemakkelijker te beheren. De monsters, die worden verzameld in het volle zicht van de persoon die de test afneemt, zijn bijna onmogelijk om mee te knoeien.
Ze worden voor alles gebruikt, van screening op werkloosheid en willekeurige of periodetests tot tests na ongevallen. Sommige politiediensten gebruiken ook speekseltests voor drugstests langs de weg wanneer ze vermoeden dat iemand onder invloed van marihuana of andere stoffen rijdt.
Hoe zijn ze gemaakt?
De drugstest met mondzwabber is de minst invasieve methode van drugstest. Geen naaldprikken of plassen in een beker vereist.
Alle drugstesten voor monduitstrijkjes worden uitgevoerd met dezelfde basisstappen:
- Een opvangstok met een spons of absorberende pad aan één uiteinde wordt gebruikt om de binnenkant van de wang schoon te vegen.
- Het monster wordt geanalyseerd op sporen van stoffen, hetzij ter plaatse of in een laboratorium.
Ze vereisen ook niet veel voorbereiding, hoewel je meestal wordt verteld dat je 10 minuten voor de test niets mag eten of drinken.
Wat kan hij detecteren?
Welke stoffen een speekseltest kan detecteren, hangt af van de gebruikte test. Ze kunnen worden gebruikt om elk van deze stoffen afzonderlijk of in combinatie te testen bij gebruik van een drugstest met meerdere panels:
- amfetaminen
- methamfetamine
- barbituraten
- benzodiazepines
- opioïden
- cannabis (THC)
- phencyclidine (PCP)
- alcohol
Hoe ver terug kan het dingen detecteren?
Het hangt af van een paar factoren, waaronder de gevoeligheid van de test die wordt gebruikt, het type stof dat wordt getest en hoeveel er is gebruikt.
Sommige apparaten zijn gevoeliger dan andere. Sommige stoffen zijn langer detecteerbaar dan andere.
Hoe lang iemand de stof gebruikt, kan ook van invloed zijn op de detectietijd. Onderzoek toont aan dat stoffen langdurig detecteerbaar zijn bij mensen die veelvuldig een stof gebruiken.
Stoffen zijn doorgaans detecteerbaar in orale vloeistof binnen ongeveer 30 minuten na inname. Dit is veel sneller dan andere tests. Door het korte tijdsbestek zijn ze bijzonder effectief voor screening na een ongeval of in redelijke vermoedensituaties.
Het algemene detectievenster in orale vloeistoffen is 5 tot 48 uur, maar nogmaals, dat venster kan langer zijn voor mensen die een stof vaak of voor een lange periode gebruiken.
Hoe lang duurt het resultaat?
Hoe lang de resultaten duren, hangt af van het feit of de monsters naar een laboratorium worden gestuurd of ter plaatse worden getest.
Labresultaten duren meestal 24 uur. Medicijntestkits voor thuisgebruik en testapparatuur op locatie, inclusief die gebruikt voor tests langs de weg, leveren binnen enkele minuten resultaten op.
Hoe nauwkeurig is het?
Als het correct wordt uitgevoerd, is de nauwkeurigheid van de meeste mondzwabbeltests bijna 98 procent.
Er zijn echter een paar dingen die de nauwkeurigheid kunnen beïnvloeden, waaronder:
- het type test dat wordt gebruikt
- het medicijntype en de concentratie
- de vaardigheid en capaciteiten van de persoon die de test beheert en de testfaciliteit
- de testtijd die valt binnen het detectievenster voor het specifieke medicijn
- de kwaliteit van het testapparaat
De nauwkeurigheid varieert ook tussen laboratoriumtests en directe tests. Gewoonlijk zijn instant-testkits en -apparaten voor orale vloeistof niet zo nauwkeurig als laboratoriumtests.
Urine- en bloedonderzoeken zijn meestal nauwkeuriger.
het komt neer op
Drugstesten met mondzwabber zijn een populair alternatief geworden voor drugstests in urine, omdat ze gemakkelijk te gebruiken, kosteneffectief zijn en de monsters veel moeilijker te manipuleren zijn.
Stoffen blijven niet lang in de orale vloeistof, dus testen binnen het korte detectievenster is belangrijk voor een nauwkeurig resultaat. Dat gezegd hebbende, kunnen drugstests met mondzwabbers stoffen sneller na inname detecteren dan andere tests.
Adrienne Santos-Longhurst is een freelance schrijver en auteur die al meer dan een decennium veel heeft geschreven over alles wat met gezondheid en levensstijl te maken heeft. Als ze zich niet schuilhoudt in haar schrijfschuur, een artikel onderzoekt of gezondheidsprofessionals interviewt, kan ze ronddartelen in haar strandstad met man en honden op sleeptouw of spetteren over het meer terwijl ze probeert het stand-up paddleboard onder de knie te krijgen.
