Ik lag in bed, scrolde door Facebook en drukte een verwarmingskussen tegen mijn romp, toen ik een video zag met actrice Tia Mowry. Ze had het over het leven met endometriose als een zwarte vrouw.
Ja! Ik dacht. Het is al moeilijk genoeg om iemand in het openbaar te vinden die praat over endometriose. Maar het is praktisch ongehoord om iemand in de schijnwerpers te zetten die, zoals ik, endometriose ervaart als een zwarte vrouw.
Endometriose - of endo, zoals sommigen van ons het graag noemen - een aandoening waarbij weefsel dat lijkt op het baarmoederslijmvlies buiten de baarmoeder groeit, wat vaak leidt tot chronische pijn en andere symptomen. Het wordt niet erg algemeen begrepen, dus als je andere mensen ziet die het begrijpen, is het alsof je goud vindt.
Zwarte vrouwen verheugden zich in de reacties op de post. Maar een flink aantal blanke lezers zei iets in de trant van: “Waarom moet je het over ras maken? Endo raakt ons allemaal op dezelfde manier!"
En ik kaatste terug om me onbegrepen te voelen. Hoewel we allemaal op veel manieren met elkaar kunnen omgaan, zijn onze ervaringen met endo niet allemaal hetzelfde. We hebben ruimte nodig om te praten over waar we mee te maken hebben zonder bekritiseerd te worden omdat we een deel van onze waarheidachtige race noemen.
Als je zwart bent met endometriose, ben je niet de enige. En als je je afvraagt waarom race ertoe doet, zijn hier vier antwoorden op de vraag 'Waarom moet je het over race maken?'
Met deze kennis kunnen we misschien iets doen om te helpen.
1. Zwarte mensen krijgen minder vaak de diagnose endometriose
Ik heb talloze verhalen gehoord over het gevecht om een endodiagnose te krijgen. Soms wordt het afgedaan als niets meer dan een 'slechte periode'.
Laparoscopische chirurgie is de enige manier om endometriose definitief te diagnosticeren, maar kosten en een gebrek aan artsen die de operatie willen of kunnen uitvoeren, kunnen in de weg staan.
Mensen kunnen al in hun jonge jaren symptomen beginnen te ervaren, maar het duurt gemiddeld 8 tot 12 jaar tussen het eerste voelen van de symptomen en het krijgen van een diagnose.
Dus als ik zeg dat zwarte patiënten het nog moeilijker hebben om een diagnose te krijgen, weet je dat het slecht moet zijn.
Onderzoekers hebben minder onderzoek gedaan naar endometriose bij Afro-Amerikanen, dus zelfs wanneer symptomen op dezelfde manier verschijnen als bij blanke patiënten, stellen artsen vaker een verkeerde diagnose van de oorzaak.
2. Artsen geloven ons minder snel over onze pijn
Over het algemeen wordt de pijn van vrouwen niet serieus genoeg genomen - dit treft ook transgender en niet-binaire personen die bij de geboorte een vrouw krijgen toegewezen. Eeuwenlang worden we achtervolgd door stereotypen over hysterisch of overemotioneel zijn, en onderzoek toont aan dat dit onze medische behandeling beïnvloedt.
Aangezien endometriose mensen treft die met een baarmoeder zijn geboren, beschouwen mensen het vaak als een 'vrouwenprobleem', samen met de stereotypen over overreageren.
Als we nu ras aan de vergelijking toevoegen, is er nog meer slecht nieuws. Studies tonen aan dat veel blanke artsen zwarte patiënten als minder gevoelig voor pijn beschouwen dan blanke patiënten, wat vaak resulteert in een ontoereikende behandeling.
Pijn is het belangrijkste symptoom van endometriose. Het kan verschijnen als pijn tijdens de menstruatie of op elk moment van de maand, maar ook tijdens seks, tijdens de stoelgang, 's ochtends,' s middags, 's nachts …
Ik zou kunnen doorgaan, maar je begrijpt waarschijnlijk de foto: een persoon met endo kan de hele tijd pijn hebben - neem het van mij aan, want ik ben die persoon geweest.
Als raciale vooringenomenheid - zelfs onbedoelde vooringenomenheid - een arts ertoe kan brengen een zwarte patiënt als ongevoeliger voor pijn te zien, dan moet een zwarte vrouw de perceptie onder ogen zien dat ze niet zo erg pijn doet, gebaseerd op haar ras en haar geslacht.
3. Endometriose kan overlappen met andere aandoeningen die zwarte mensen vaker hebben
Endometriose verschijnt niet alleen los van andere gezondheidsproblemen. Als een persoon andere ziekten heeft, komt endo mee voor de rit.
Als je kijkt naar de andere gezondheidsproblemen die onevenredig veel invloed hebben op zwarte vrouwen, kun je zien hoe dit kan uitpakken.
Neem bijvoorbeeld andere aspecten van reproductieve gezondheid.
Baarmoederfibromen, die niet-kankerachtige tumoren in de baarmoeder zijn, kunnen hevig bloeden, pijn, plasproblemen en miskramen veroorzaken, en Afro-Amerikaanse vrouwen hebben drie keer meer kans dan vrouwen van andere rassen om ze te krijgen.
Zwarte vrouwen lopen ook een hoger risico op hartaandoeningen, beroertes en diabetes, die vaak samen voorkomen en levensbedreigende resultaten kunnen hebben.
Ook kunnen psychische problemen zoals depressie en angst vooral zwarte vrouwen treffen. Het kan moeilijk zijn om cultureel bekwame zorg te vinden, om het stigma van psychische aandoeningen aan te pakken en om het stereotype te dragen dat je de 'sterke zwarte vrouw' bent.
Deze aandoeningen lijken mogelijk geen verband te houden met endometriose. Maar wanneer een zwarte vrouw een hoger risico loopt op deze aandoeningen plus een kleinere kans op een nauwkeurige diagnose, is ze kwetsbaar om zonder de juiste behandeling met haar gezondheid te worstelen.
4. Zwarte mensen hebben een beperktere toegang tot holistische behandelingen die kunnen helpen
Hoewel er geen remedie is voor endometriose, kunnen artsen verschillende behandelingen aanbevelen, van hormonale anticonceptie tot excisiechirurgie.
Sommigen melden ook succes bij het beheersen van symptomen door meer holistische en preventieve strategieën, waaronder ontstekingsremmende diëten, acupunctuur, yoga en meditatie.
Het basisidee is dat de pijn van endometriose-laesies wordt veroorzaakt door een ontsteking. Bepaalde voedingsmiddelen en oefeningen kunnen ontstekingen helpen verminderen, terwijl stress de neiging heeft om het te verhogen.
Wenden tot holistische remedies is voor veel zwarte mensen gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ondanks yoga's wortels in kleurgemeenschappen, zijn wellnessruimtes zoals yogastudio's niet vaak geschikt voor zwarte beoefenaars.
Onderzoek toont ook aan dat arme, overwegend zwarte buurten beperkte toegang hebben tot vers voedsel, zoals de verse bessen en groenten die een ontstekingsremmend dieet vormen.
Het is een groot probleem dat Tia Mowry over haar dieet praat en zelfs een kookboek heeft geschreven als hulpmiddel om endometriose te bestrijden. Alles wat helpt om het bewustzijn van de opties voor zwarte patiënten te vergroten, is een zeer goede zaak.
Als we over deze problemen kunnen praten, kunnen we ze helpen aanpakken
In een essay voor Women's Health zei Mowry dat ze niet wist wat er met haar lichaam aan de hand was totdat ze naar een Afro-Amerikaanse specialist ging. Haar diagnose hielp haar toegang te krijgen tot opties voor chirurgie, haar symptomen te beheersen en uitdagingen met onvruchtbaarheid te overwinnen.
De symptomen van endometriose komen elke dag voor in zwarte gemeenschappen, maar veel mensen - waaronder sommigen met de symptomen - weten niet wat ze eraan moeten doen.
Uit het onderzoek naar de kruispunten tussen ras en endo, volgen hier enkele ideeën:
- Creëer meer ruimtes om te praten over endometriose. We hoeven ons niet te schamen, en hoe meer we erover praten, hoe meer mensen kunnen begrijpen hoe de symptomen kunnen optreden bij een persoon van welk ras dan ook.
- Daag raciale stereotypen uit. Dit omvat de zogenaamd positieve zoals de Strong Black Woman. Laten we mensen zijn, en het zal duidelijker zijn dat pijn ons ook als mensen kan treffen.
- Help de toegang tot behandeling te vergroten. U kunt bijvoorbeeld doneren aan onderzoeksinspanningen of voor het brengen van vers voedsel naar gemeenschappen met lage inkomens.
Hoe meer we weten hoe ras ervaringen met endo beïnvloedt, hoe meer we elkaars reizen echt kunnen begrijpen.
Maisha Z. Johnson is een schrijver en pleitbezorger voor overlevenden van geweld, gekleurde mensen en LGBTQ + -gemeenschappen. Ze leeft met chronische ziekten en gelooft in het eren van ieders unieke pad naar genezing. Vind Maisha op haar website, Facebook en Twitter.
