Epstein-Barr Virus (EBV) -test: Doel, Procedure En Risico's

2024 Auteur: Jesus Peterson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 11:22

Wat is de Epstein-Barr-virustest?

Het Epstein-Barr-virus (EBV) is een lid van de herpesvirusfamilie. Het is een van de meest voorkomende virussen die mensen over de hele wereld infecteren.

Volgens de Centers for Disease Control and Prevention zullen de meeste mensen op een bepaald moment in hun leven EBV oplopen.

Het virus veroorzaakt meestal geen symptomen bij kinderen. Bij adolescenten en volwassenen veroorzaakt het in ongeveer 35 tot 50 procent van de gevallen een ziekte die infectieuze mononucleosis of mono wordt genoemd.

Ook bekend als "de zoenziekte", wordt EBV meestal verspreid via speeksel. Het komt zeer zelden voor dat de ziekte wordt verspreid via bloed of andere lichaamsvloeistoffen.

De EBV-test staat ook bekend als 'EBV-antilichamen'. Het is een bloedtest die wordt gebruikt om een EBV-infectie te identificeren. De test detecteert de aanwezigheid van antilichamen.

Antilichamen zijn eiwitten die het immuunsysteem van uw lichaam afgeeft als reactie op een schadelijke stof die een antigeen wordt genoemd. In het bijzonder wordt de EBV-test gebruikt om antilichamen tegen EBV-antigenen te detecteren. De test kan zowel een huidige als een eerdere infectie vinden.

Wanneer zal uw arts de test bestellen?

Uw arts kan deze test bestellen als u een van de tekenen en symptomen van mono vertoont. Symptomen duren meestal één tot vier weken, maar in sommige gevallen kunnen ze tot drie tot vier maanden aanhouden. Ze bevatten:

koorts
keelpijn
gezwollen lymfeklieren
hoofdpijn
vermoeidheid
stijve nek
milt vergroting

Uw arts kan ook rekening houden met uw leeftijd en andere factoren bij het beslissen om de test al dan niet te bestellen. Mono komt het meest voor bij tieners en jonge volwassenen in de leeftijd van 15 tot 24 jaar.

Hoe wordt de test uitgevoerd?

De EBV-test is een bloedtest. Tijdens de test wordt bloed afgenomen op het kantoor van uw arts of in een poliklinisch klinisch laboratorium (of ziekenhuislaboratorium). Bloed wordt uit een ader getrokken, meestal aan de binnenkant van je elleboog. De procedure omvat de volgende stappen:

De prikplaats wordt gereinigd met een antisepticum.
Een elastische band is om uw bovenarm gewikkeld om uw ader te laten opzwellen met bloed.
Een naald wordt voorzichtig in uw ader ingebracht om bloed te verzamelen in een bijgevoegde injectieflacon of buis.
De elastische band wordt van je arm verwijderd.
Het bloedmonster wordt voor analyse naar een laboratorium gestuurd.

Zeer weinig (of zelfs nul) antilichamen kunnen vroeg in de ziekte worden gevonden. Daarom moet het bloedonderzoek mogelijk binnen 10 tot 14 dagen worden herhaald.

Wat zijn de risico's van een EBV-test?

Zoals bij elke bloedtest, is er een klein risico op bloeding, blauwe plekken of infectie op de prikplaats. Mogelijk voelt u matige pijn of een scherpe prik wanneer de naald wordt ingebracht. Sommige mensen voelen zich licht in het hoofd of vallen flauw nadat hun bloed is afgenomen.

Wat betekenen normale resultaten?

Een normaal resultaat betekent dat er geen EBV-antilichamen in uw bloedmonster aanwezig waren. Dit geeft aan dat je nog nooit met EBV bent besmet en geen mono hebt. U kunt het echter op elk moment in de toekomst nog steeds krijgen.

Wat betekenen abnormale resultaten?

Een abnormaal resultaat betekent dat de test EBV-antilichamen heeft gedetecteerd. Dit geeft aan dat u momenteel besmet bent met EBV of in het verleden besmet bent geweest met het virus. Uw arts kan het verschil tussen een verleden en een huidige infectie onderscheiden op basis van de aanwezigheid of afwezigheid van antilichamen die drie specifieke antigenen bestrijden.

De drie antilichamen waarnaar de test zoekt, zijn antilichamen tegen viraal capside-antigeen (VCA) IgG, VCA IgM en Epstein-Barr nucleair antigeen (EBNA). Het niveau van antilichaam dat in het bloed wordt gedetecteerd, de titer genoemd, heeft geen invloed op hoe lang u de ziekte heeft gehad of hoe ernstig de ziekte is.

De aanwezigheid van VCA IgG-antilichamen geeft aan dat er recentelijk of in het verleden een EBV-infectie is opgetreden.
De aanwezigheid van VCA IgM-antilichamen en de afwezigheid van antilichamen tegen EBNA betekenen dat de infectie recent is opgetreden.
De aanwezigheid van antilichamen tegen EBNA betekent dat de infectie in het verleden heeft plaatsgevonden. Antilichamen tegen EBNA ontwikkelen zich zes tot acht weken na het tijdstip van infectie en zijn levenslang aanwezig.

Zoals bij elke test, gebeuren vals-positieve en vals-negatieve resultaten. Een vals-positief testresultaat toont aan dat u een ziekte heeft terwijl u dat eigenlijk niet doet. Een vals-negatief testresultaat geeft aan dat u geen ziekte heeft terwijl u dat echt doet. Vraag uw arts naar eventuele vervolgprocedures of stappen die kunnen helpen ervoor te zorgen dat uw testresultaten nauwkeurig zijn.

Hoe wordt EBV behandeld?

Er zijn geen behandelingen, antivirale middelen of vaccins beschikbaar voor mono. Er zijn echter dingen die u kunt doen om uw symptomen te verlichten:

Blijf gehydrateerd en drink veel vocht.
Krijg voldoende rust en vermijd intensieve sporten.
Neem vrij verkrijgbare pijnstillers, zoals ibuprofen (Advil) of paracetamol (Tylenol).

Het virus kan moeilijk te behandelen zijn, maar de symptomen verdwijnen meestal vanzelf binnen een tot twee maanden.

Nadat u hersteld bent, zal EBV de rest van uw leven in uw bloedcellen blijven.

Dit betekent dat uw symptomen verdwijnen, maar het virus blijft in uw lichaam en kan af en toe opnieuw worden geactiveerd zonder symptomen te veroorzaken. Het is mogelijk om het virus gedurende deze tijd via mond-op-mond contact naar anderen te verspreiden.