Elke dag, wanneer de in Mumbai gevestigde kunstenaar Indu Harikumar Instagram of haar e-mail opent, vindt ze een stroom van persoonlijke verhalen, intieme details van het leven van mensen en naakten.
Ze zijn echter niet ongevraagd. Het is de norm geworden voor Harikumar nadat ze Identitty startte, een publieksgestuurd beeldend kunstproject dat vrouwen uitnodigt om hun verhalen en gevoelens over hun borsten te delen.
Als iemand die regelmatig online discussies heeft over geslacht, identiteit en lichaam, heeft Harikumar veel crowd-sourced projecten.
Haar eerste, # 100IndianTinderTales, laat haar illustraties zien van de ervaringen van Indiërs met behulp van de dating-app Tinder. Ze startte ook een project genaamd #BodyofStories dat zich richtte op gesprekken over body shaming en body positivity.
Het is geen verrassing dat Identitty uit zo'n gesprek kwam. Een vriendin vertelde Harikumar over hoe haar grote buste haar te veel ongewenste aandacht gaf en wat ze vond van de reacties en ongevraagde opmerkingen van mensen. Ze was altijd het 'meisje met grote tieten'. Ze waren een schande; zelfs haar moeder vertelde haar dat geen man bij haar zou willen zijn omdat haar borsten te groot en doorgezakt waren.
Harikumar deelde op haar beurt haar eigen ervaring met het opgroeien met een platte borst en vertelde over de beschimpingen en opmerkingen die ze van anderen kreeg. “We zaten aan verschillende kanten van het spectrum [qua grootte]. Onze verhalen waren zo verschillend en toch vergelijkbaar ', zegt Harikumar.
Het verhaal van deze vriendin werd een prachtig kunstwerk, dat Harikumar op Instagram deelde, samen met het verhaal van haar vriendin in haar eigen woorden in het bijschrift. Met Identitty wil Harikumar de relaties van vrouwen met hun borsten in alle verschillende levensfasen onderzoeken.
Iedereen heeft een borstverhaal
Deel op Pinterest
De verhalen weerspiegelen een reeks emoties: schaamte en vernedering over borstomvang; aanvaarding van " wetten "; kennis en kracht bij het leren over borsten; de invloed die ze zouden kunnen hebben in de slaapkamer; en de vreugde om ermee te pronken als troeven.
Beha's zijn een ander hot topic. Een vrouw vertelt over het vinden van de perfecte pasvorm op 30-jarige leeftijd. Een andere vertelt hoe ze ontdekte dat voorgevormde bh's zonder beugels haar leerden hoe het voelde om 'platgestreken' te worden.
En waarom Instagram? Het sociale mediaplatform biedt een intieme ruimte en toch kan Harikumar afstand houden als het overweldigend wordt. Ze kan de stickervraagfunctie op Instagram-verhalen gebruiken om een dialoog aan te gaan. Vervolgens kiest ze welke berichten ze wil lezen en waarop ze moet reageren, omdat ze behoorlijk veel krijgt.
Tijdens haar oproep voor verhalen vraagt Harikumar mensen om een kleurenfoto in te dienen van hun buste en hoe ze willen dat hun borsten worden getekend.
Veel vrouwen vragen om getekend te worden als de godin Aphrodite; als onderwerp van de Indiase kunstenaar Raja Ravi Varma; te midden van bloemen; in lingerie; in de lucht; of zelfs naakt, met Oreo's die hun tepels bedekken (uit de inzending "omdat ik allemaal een snack ben, inclusief tieten").
Harikumar besteedt ongeveer twee dagen aan het veranderen van elke ingezonden foto en elk verhaal in een kunstwerk, waarbij hij probeert zo dicht mogelijk bij de foto van de persoon te blijven terwijl ze haar eigen inspiratie zoekt van verschillende artiesten.
Deel op Pinterest
In deze gesprekken over hun borsten en lichamen bespreken veel vrouwen ook de strijd om hun borsten te conformeren of te “persen” in de door de populaire cultuur gedefinieerde wensdozen en hoe ze willen ontsnappen aan de druk om eruit te zien als Victoria's Geheime modellen.
Een niet-binaire queer persoon praat over het willen van een borstamputatie omdat 'de aanwezigheid van mijn borsten me stoort'.
Er zijn vrouwen die seksueel misbruik hebben overleefd, soms toegebracht door een persoon uit hun eigen familie. Er zijn vrouwen die zijn hersteld van een operatie. Er zijn moeders en geliefden.
Het project begon zonder agenda, maar Identitty veranderde in een ruimte van empathie, om gesprekken te voeren en positiviteit van het lichaam te vieren.
Verhalen die op Identitty worden gedeeld, zijn van vrouwen met verschillende achtergronden, leeftijden, demografische gegevens en verschillende niveaus van seksuele ervaring. De meerderheid van hen gaat over vrouwen die jaren van patriarchaat, verwaarlozing, schaamte en onderdrukking proberen te doorbreken om hun lichaam te accepteren en terug te eisen.
Veel hiervan heeft te maken met de huidige samenleving en de zwijgcultuur die het vrouwenlichaam in India doordringt.
'Vrouwen schrijven door te zeggen:' Dit is hoe ik me precies voelde 'of' Ik voelde me minder alleen. ' Er is zoveel schaamte en je praat er niet over omdat je denkt dat iedereen dit heeft opgelost. Soms moet je dingen zien die door iemand anders zijn uitgesproken om te beseffen dat je dat ook zo voelt ', zegt Harikumar.
Ze krijgt ook berichten van mannen die zeggen dat de verhalen hen helpen vrouwen en hun relaties met hun borsten beter te begrijpen.
Opgroeien als vrouw in India is niet eenvoudig
Deel op Pinterest
Vrouwenlichamen in India worden vaak gecontroleerd, gecontroleerd en erger misbruikt. Er wordt meer gesproken over wat vrouwen niet mogen dragen of niet mogen doen dan het feit dat kleding niet tot verkrachting leidt. Halslijnen worden hoog gehouden en rokken laag om het lichaam van een vrouw te verbergen en zich te houden aan de lang gevestigde principes van 'bescheidenheid'.
Het is dus krachtig om te zien hoe Identitty helpt de manier te veranderen waarop vrouwen hun borsten en lichamen zien. Zoals een van de vrouwen (een Odissi-danseres) tegen Harikumar zegt: 'Het lichaam is iets moois. De lijnen en rondingen en contouren zijn te bewonderen, te genieten, te beleven en te verzorgen, niet om beoordeeld te worden. '
Neem het geval van Sunetra *. Ze groeide op met kleine borsten en moest meerdere operaties ondergaan om knobbeltjes erin te verwijderen. Toen ze haar eerstgeborene aanvankelijk geen borstvoeding kon geven - gedurende 10 dagen nadat hij was afgeleverd, kon hij niet aanhaken - werd ze overspoeld met negativiteit en zelftwijfel.
Op een dag, op magische wijze, greep hij door, en Sunetra slaagde erin hem 14 maanden dag en nacht te voeden. Ze zegt dat het pijnlijk en vermoeiend was, maar ze was trots op zichzelf en had hernieuwd respect voor haar borsten voor het voeden van haar kinderen.
Voor Sunetra's illustratie gebruikte Harikumar Hokusai's “The Great Wave” weerspiegeld in Sunetra's lichaam alsof ze de kracht in haar borsten wilde laten zien.
'Ik hou van mijn kleine tieten vanwege wat ze met mijn kleine peuters hebben gedaan', schrijft Sunetra me. 'Identitty geeft mensen de kans om hun remmingen kwijt te raken en te praten over dingen die ze anders niet zouden doen. Vanwege het bereik is de kans groot dat ze iemand vinden die zich identificeert met hun verhaal.”
Sunetra wilde haar verhaal delen om andere vrouwen te vertellen dat hoewel het nu moeilijk is, het op de lange termijn allemaal beter zal worden.
Deel op Pinterest
En dat is ook waarom ik meedeed aan Identitty: de kans om vrouwen dingen te vertellen kan en zal beter worden.
Ik ben ook opgegroeid in de overtuiging dat ik mijn lichaam moest bedekken. Als Indiase vrouw leerde ik al vroeg dat borsten zo heilig zijn als maagdelijkheid, en dat het lichaam van een vrouw zal worden gecontroleerd. Opgroeien met grote borsten betekende dat ik ze zo plat mogelijk moest houden en ervoor moest zorgen dat kleding geen aandacht trok.
Naarmate ik ouder werd, begon ik meer controle over mijn eigen lichaam te krijgen, waardoor ik mezelf bevrijdde van maatschappelijke beperkingen. Ik begon de juiste beha's te dragen. Als feministe ben ik van gedachten veranderd over hoe vrouwen zich moeten kleden en gedragen.
Nu voel ik me bevrijd en krachtig wanneer ik tops of jurken draag die pronken met mijn rondingen. Daarom vroeg ik mezelf om me te laten tekenen als supervrouw en haar borsten te laten zien, simpelweg omdat het haar keuze is om ze aan de wereld te laten zien. (De kunst moet nog worden gepubliceerd.)
Vrouwen gebruiken de illustraties en berichten van Harikumar om empathie, sympathie en steun te bieden aan degenen die hun verhalen delen. Velen delen hun eigen verhalen in het commentaargedeelte, omdat Identitty een veilige ruimte kan bieden wanneer praten met vrienden of familie geen mogelijkheid is.
Wat Harikumar betreft, ze neemt tijdelijk een pauze van Identitty om zich te concentreren op werk dat geld oplevert. Ze accepteert geen nieuwe verhalen, maar is van plan om af te ronden wat er in haar inbox staat. Identitty kan mogelijk in augustus een tentoonstelling in Bengaluru worden.
* Naam is veranderd voor privacy.
Joanna Lobo is een onafhankelijke journalist in India die schrijft over dingen die haar leven de moeite waard maken: gezond eten, reizen, haar afkomst en sterke, onafhankelijke vrouwen. Vind haar werk hier.
