Primaire Myelofibrose: Behandeling, Symptomen, Stadia En Meer

Inhoudsopgave:

Primaire Myelofibrose: Behandeling, Symptomen, Stadia En Meer
Primaire Myelofibrose: Behandeling, Symptomen, Stadia En Meer

Video: Primaire Myelofibrose: Behandeling, Symptomen, Stadia En Meer

Video: Primaire Myelofibrose: Behandeling, Symptomen, Stadia En Meer
Video: Impact van symptomen op het dagelijks leven verteld door MPN-patiënten 2024, November
Anonim

Primaire myelofibrose (MF) is een zeldzame kanker die een opeenhoping van littekenweefsel, bekend als fibrose, in het beenmerg veroorzaakt. Dit voorkomt dat uw beenmerg een normale hoeveelheid bloedcellen aanmaakt.

Primaire MF is een vorm van bloedkanker. Het is een van de drie soorten myeloproliferatieve neoplasmata (MPN) die optreden wanneer cellen te vaak delen of niet zo vaak sterven als zou moeten. Andere MPN's zijn onder meer polycythemia vera en essentiële trombocythemia.

Artsen kijken naar verschillende factoren om de primaire MF te diagnosticeren. Mogelijk krijgt u een bloedtest en een beenmergbiopsie om MF te diagnosticeren.

Primaire symptomen van myelofibrose

Mogelijk ervaart u jarenlang geen symptomen. Symptomen beginnen meestal pas geleidelijk op te treden nadat littekens in het beenmerg verergeren en de aanmaak van bloedcellen gaan verstoren.

Primaire symptomen van myelofibrose kunnen zijn:

  • vermoeidheid
  • kortademigheid
  • bleke huid
  • koorts
  • frequente infecties
  • gemakkelijk blauwe plekken
  • Nacht zweet
  • verlies van eetlust
  • onverklaarbaar gewichtsverlies
  • bloedend tandvlees
  • frequente bloedneuzen
  • volheid of pijn in de buik aan de linkerkant (veroorzaakt door een vergrote milt)
  • problemen met de leverfunctie
  • jeuk
  • gewrichts- of botpijn
  • jicht

Mensen met MF hebben meestal een zeer laag aantal rode bloedcellen. Ze kunnen ook een te hoog of te laag aantal witte bloedcellen hebben. Het is mogelijk dat uw arts deze onregelmatigheden alleen ontdekt tijdens een regelmatige controle na een routinematige volledige bloedtelling.

Primaire stadia van myelofibrose

In tegenstelling tot andere soorten kanker, heeft primaire MF geen duidelijk gedefinieerde stadia. Uw arts kan in plaats daarvan het Dynamic International Prognostic Scoring System (DIPSS) gebruiken om u in te delen in een groep met een laag, gemiddeld of hoog risico.

Ze zullen overwegen of u:

  • een hemoglobinegehalte hebben dat minder is dan 10 gram per deciliter
  • een aantal witte bloedcellen hebben dat groter is dan 25 × 109 per liter
  • zijn ouder dan 65 jaar
  • hebben circulerende blastcellen gelijk aan of minder dan 1 procent
  • ervaar symptomen zoals vermoeidheid, nachtelijk zweten, koorts en gewichtsverlies

U wordt als een laag risico beschouwd als geen van de bovenstaande punten op u van toepassing is. Als u aan een of twee van deze criteria voldoet, bevindt u zich in de risicogroep met gemiddeld risico. Als u aan drie of meer van deze criteria voldoet, bevindt u zich in de risicogroep.

Wat veroorzaakt primaire myelofibrose?

Onderzoekers begrijpen niet precies wat MF veroorzaakt. Het wordt meestal niet genetisch geërfd. Dat betekent dat u de ziekte niet van uw ouders kunt krijgen en niet aan uw kinderen kunt doorgeven, hoewel MF de neiging heeft om in gezinnen te rennen. Sommige onderzoeken suggereren dat het kan worden veroorzaakt door verworven genmutaties die de signaalroutes van cellen beïnvloeden.

Ongeveer de helft van de mensen met MF heeft een genmutatie die bekend staat als janus-geassocieerd kinase 2 (JAK2) dat bloedstamcellen aantast. De JAK2-mutatie creëert een probleem in de manier waarop het beenmerg rode bloedcellen aanmaakt.

Abnormale bloedstamcellen in het beenmerg creëren volwassen bloedcellen die snel repliceren en het beenmerg overnemen. Een opeenhoping van bloedcellen veroorzaakt littekens en ontstekingen die van invloed zijn op het vermogen van het beenmerg om normale bloedcellen aan te maken. Dit resulteert meestal in minder dan normale rode bloedcellen en te veel witte bloedcellen.

Onderzoekers hebben MF gekoppeld aan andere genmutaties. Ongeveer 5 tot 10 procent van de mensen met MF heeft een MPL-genmutatie. Ongeveer 23,5 procent heeft een genmutatie genaamd calreticulin (CALR).

Risicofactoren voor primaire myelofibrose

Primaire MF is zeer zeldzaam. Het komt voor bij slechts ongeveer 1,5 per 100.000 mensen in de Verenigde Staten. De ziekte kan zowel mannen als vrouwen treffen.

Een paar factoren kunnen het risico van een persoon om primaire MF te verwerven vergroten, waaronder:

  • ouder zijn dan 60 jaar
  • blootstelling aan petrochemicaliën zoals benzeen en tolueen
  • blootstelling aan ioniserende straling
  • met een JAK2-genmutatie

Behandelingsopties voor primaire myelofibrose

Als u geen MF-symptomen heeft, zal uw arts u mogelijk geen behandelingen geven en zal hij u in plaats daarvan zorgvuldig controleren met routinecontroles. Zodra de symptomen beginnen, is de behandeling bedoeld om de symptomen te beheersen en uw kwaliteit van leven te verbeteren.

Primaire behandelingsopties voor myelofibrose omvatten medicijnen, chemotherapie, bestraling, stamceltransplantaties, bloedtransfusies en operaties.

Medicijnen om symptomen te beheersen

Verschillende medicijnen kunnen symptomen als vermoeidheid en stolling helpen behandelen.

Uw arts kan een lage dosis aspirine of hydroxyurea aanbevelen om het risico op diepe veneuze trombose (DVT) te verminderen.

Medicijnen voor de behandeling van een laag aantal rode bloedcellen (bloedarmoede) die verband houden met MF zijn onder meer:

  • androgeentherapie
  • steroïden, zoals prednison
  • thalidomide (Thalomid)
  • lenalidomide (Revlimid)
  • erytropoëse stimulerende middelen (ESA's)

JAK-remmers

JAK-remmers behandelen MF-symptomen door de activiteit van het JAK2-gen en het JAK1-eiwit te blokkeren. Ruxolitinib (Jakafi) en fedratinib (Inrebic) zijn de twee medicijnen die zijn goedgekeurd door de Food and Drug Administration (FDA) voor de behandeling van MF met een middelhoog of hoog risico. Verschillende andere JAK-remmers worden momenteel getest in klinische onderzoeken.

Van ruxolitinib is aangetoond dat het de miltvergroting vermindert en verschillende MF-gerelateerde symptomen vermindert, zoals buikpijn, botpijn en jeuk. Het vermindert ook het niveau van pro-inflammatoire cytokines in het bloed. Dit kan MF-symptomen zoals vermoeidheid, koorts, nachtelijk zweten en gewichtsverlies helpen verlichten.

Fedratinib wordt meestal gegeven als ruxolitinib niet werkt. Het is een zeer sterke selectieve JAK2-remmer. Het brengt een klein risico met zich mee van ernstige en mogelijk dodelijke hersenschade die bekend staat als encefalopathie.

Stamceltransplantaties

Een allogene stamceltransplantatie (ASCT) is de enige echte potentiële genezing voor MF. Ook bekend als beenmergtransplantatie, gaat het om het ontvangen van een infuus met stamcellen van een gezonde donor. Deze gezonde stamcellen vervangen disfunctionele stamcellen.

De procedure heeft een hoog risico op levensbedreigende bijwerkingen. Je wordt zorgvuldig gecontroleerd voordat je wordt gekoppeld aan een donor. ASCT wordt doorgaans alleen overwogen voor mensen met een MF met een middelmatig risico of een hoog risico die jonger zijn dan 70 jaar.

Chemotherapie en bestraling

Chemotherapie-geneesmiddelen, waaronder hydroxyurea, kunnen helpen bij het verminderen van een vergrote milt die verband houdt met MF. Bestralingstherapie wordt soms ook gebruikt wanneer JAK-remmers en chemotherapie niet genoeg zijn om de milt te verkleinen.

Bloedtransfusies

Een bloedtransfusie van gezonde rode bloedcellen kan worden gebruikt om het aantal rode bloedcellen te verhogen en bloedarmoede te behandelen.

Chirurgie

Als een vergrote milt ernstige symptomen veroorzaakt, kan uw arts soms aanbevelen om de milt chirurgisch te verwijderen. Deze procedure staat bekend als een splenectomie.

Huidige klinische onderzoeken

Er worden momenteel tientallen geneesmiddelen onderzocht voor de behandeling van primaire myelofibrose. Deze omvatten veel andere geneesmiddelen die JAK2 remmen.

De MPN Research Foundation houdt een lijst bij van klinische proeven voor MF. Sommige van deze proeven zijn al begonnen met testen. Anderen rekruteren momenteel patiënten. De beslissing om deel te nemen aan een klinische proef moet zorgvuldig worden gemaakt met uw arts en familie.

Geneesmiddelen doorlopen vier fasen van klinische onderzoeken voordat ze door de FDA worden goedgekeurd. Slechts enkele nieuwe geneesmiddelen bevinden zich momenteel in de fase III-fase van klinische onderzoeken, waaronder pacritinib en momelotinib.

Fase I en II klinische studies suggereren dat everolimus (RAD001) de symptomen en miltgrootte bij mensen met MF kan helpen verminderen. Dit medicijn remt een route in bloedproducerende cellen die kan leiden tot abnormale celgroei bij MF.

Veranderingen in levensstijl

U kunt zich emotioneel gestrest voelen na het ontvangen van een primaire MF-diagnose, zelfs als u geen symptomen heeft. Het is belangrijk om steun te vragen aan familie en vrienden.

Een ontmoeting met een verpleegster of maatschappelijk werker kan u een schat aan informatie opleveren over hoe een diagnose van kanker uw leven kan beïnvloeden. U kunt ook met uw arts overleggen over het werken met een erkende professional in de geestelijke gezondheidszorg.

Andere veranderingen in levensstijl kunnen u helpen om met stress om te gaan. Meditatie, yoga, natuurwandelingen of zelfs naar muziek luisteren kan je humeur en algehele welzijn helpen verbeteren.

Outlook

Primaire MF veroorzaakt mogelijk geen symptomen in de vroege stadia en kan met verschillende behandelingen worden behandeld. Het voorspellen van de vooruitzichten en overleving voor MF kan moeilijk zijn. Bij sommige mensen ontwikkelt de ziekte zich gedurende lange tijd niet.

Overlevingsschattingen variëren afhankelijk van het feit of een persoon zich in een groep met een laag, gemiddeld of hoog risico bevindt. Sommige onderzoeken suggereren dat degenen in de groep met een laag risico gedurende de eerste 5 jaar na diagnose vergelijkbare overlevingspercentages hebben als de algemene bevolking, waarna de overlevingspercentages beginnen af te nemen. Mensen in de risicogroep overleefden tot 7 jaar.

MF kan in de loop van de tijd tot ernstige complicaties leiden. Primaire MF ontwikkelt zich in ongeveer 15 tot 20 procent van de gevallen tot een ernstiger en moeilijker te behandelen bloedkanker die bekend staat als acute myeloïde leukemie (AML).

De meeste behandelingen voor primaire MF zijn gericht op het beheersen van complicaties die verband houden met MF. Deze omvatten bloedarmoede, vergrote milt, complicaties bij de bloedstolling, te veel witte bloedcellen of bloedplaatjes en een laag aantal bloedplaatjes. Behandelingen behandelen ook symptomen zoals vermoeidheid, nachtelijk zweten, jeukende huid, koorts, gewrichtspijn en jicht.

Afhalen

Primaire MF is een zeldzame vorm van kanker die uw bloedcellen aantast. Veel mensen zullen eerst geen symptomen ervaren totdat de kanker is gevorderd. De enige mogelijke remedie voor primaire MF is een stamceltransplantatie, maar er zijn verschillende andere behandelingen en klinische onderzoeken aan de gang om de symptomen te beheersen en uw kwaliteit van leven te verbeteren.

Aanbevolen: