Wat is endogene depressie?
Endogene depressie is een type depressieve stoornis (MDD). Hoewel het vroeger als een afzonderlijke aandoening werd gezien, wordt endogene depressie nu zelden gediagnosticeerd. In plaats daarvan wordt het momenteel gediagnosticeerd als MDD. MDD, ook bekend als klinische depressie, is een stemmingsstoornis die wordt gekenmerkt door aanhoudende en intense gevoelens van verdriet gedurende langere tijd. Deze gevoelens hebben een negatieve invloed op stemming en gedrag, evenals op verschillende fysieke functies, waaronder slaap en eetlust. Bijna 7 procent van de volwassenen in de Verenigde Staten ervaart elk jaar MDD. Onderzoekers kennen de exacte oorzaak van depressie niet. Ze zijn echter van mening dat dit kan worden veroorzaakt door een combinatie van:
- genetische factoren
- biologische factoren
- psychologische factoren
- omgevingsfactoren
Sommige mensen worden depressief nadat ze een geliefde hebben verloren, een relatie hebben beëindigd of een trauma hebben opgelopen. Endogene depressie treedt echter op zonder een duidelijke stressvolle gebeurtenis of andere trigger. Symptomen verschijnen vaak plotseling en zonder aanwijsbare reden.
Hoe verschilt endogene depressie van exogene depressie?
Onderzoekers maakten onderscheid tussen endogene depressie en exogene depressie door de aanwezigheid of afwezigheid van een stressvolle gebeurtenis vóór het begin van MDD:
Endogene depressie treedt op zonder de aanwezigheid van stress of trauma. Met andere woorden, het heeft geen duidelijke oorzaak van buitenaf. In plaats daarvan kan het voornamelijk worden veroorzaakt door genetische en biologische factoren. Dit is de reden waarom endogene depressie ook wel "biologisch gebaseerde" depressie wordt genoemd.
Exogene depressie treedt op nadat een stressvolle of traumatische gebeurtenis heeft plaatsgevonden. Dit type depressie wordt vaker 'reactieve' depressie genoemd.
Geestelijke gezondheidswerkers maakten vroeger onderscheid tussen deze twee soorten MDD, maar dit is niet langer het geval. De meeste professionals in de geestelijke gezondheidszorg stellen nu een algemene MDD-diagnose op basis van bepaalde symptomen.
Wat zijn de symptomen van endogene depressie?
Mensen met endogene depressie beginnen plotseling symptomen te krijgen en zonder aanwijsbare reden. Het type, de frequentie en de ernst van de symptomen kunnen van persoon tot persoon verschillen.
De symptomen van endogene depressie zijn vergelijkbaar met die van MDD. Ze bevatten:
- aanhoudende gevoelens van verdriet of hopeloosheid
- verlies van interesse in activiteiten of hobby's die ooit plezierig waren, inclusief seks
- vermoeidheid
- gebrek aan motivatie
- moeite met concentreren, denken of beslissingen nemen
- moeilijk in slaap vallen of in slaap blijven
- sociale onthouding
- zelfmoordgedachten
- hoofdpijn
- spierpijn
- verlies van eetlust of te veel eten
Hoe wordt endogene depressie gediagnosticeerd?
Uw huisarts of professional in de geestelijke gezondheidszorg kan MDD diagnosticeren. Ze zullen je eerst vragen naar je medische geschiedenis. Zorg ervoor dat u hen op de hoogte stelt van alle medicijnen die u gebruikt en van eventuele bestaande medische of mentale gezondheidsproblemen. Het is ook handig om te vertellen of een van uw gezinsleden MDD heeft of in het verleden heeft gehad.
Uw zorgverlener zal u ook vragen naar uw symptomen. Ze willen weten wanneer de symptomen zijn begonnen en of ze zijn begonnen nadat je een stressvolle of traumatische gebeurtenis hebt meegemaakt. Uw zorgverlener kan u ook een reeks vragenlijsten geven die onderzoeken hoe u zich voelt. Deze vragenlijsten kunnen hen helpen bepalen of u MDD heeft.
Om te worden gediagnosticeerd met MDD, moet u voldoen aan bepaalde criteria die worden vermeld in de diagnostische en statistische handleiding voor psychische stoornissen (DSM). Deze handleiding wordt vaak gebruikt door professionals in de geestelijke gezondheidszorg om psychische aandoeningen te diagnosticeren. De belangrijkste criteria voor een MDD-diagnose zijn "een depressieve stemming of verlies van interesse of plezier in dagelijkse activiteiten gedurende meer dan twee weken".
Hoewel de handleiding wordt gebruikt om onderscheid te maken tussen endogene en exogene vormen van depressie, biedt de huidige versie dat onderscheid niet meer. Beroepsbeoefenaren in de geestelijke gezondheidszorg kunnen een diagnose stellen van endogene depressie als de symptomen van MDD zich zonder duidelijke reden ontwikkelen.
Hoe wordt endogene depressie behandeld?
MDD overwinnen is geen gemakkelijke taak, maar symptomen kunnen worden behandeld met een combinatie van medicatie en therapie.
Medicijnen
De meest voorkomende medicijnen die worden gebruikt om mensen met MDD te behandelen, zijn selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI's) en selectieve serotonine- en norepinefrineheropnameremmers (SNRI's). Sommige mensen krijgen mogelijk tricyclische antidepressiva (TCA's) voorgeschreven, maar deze medicijnen worden niet zo uitgebreid gebruikt als ze ooit waren. Deze medicijnen verhogen het niveau van bepaalde hersenchemicaliën, wat resulteert in een afname van depressieve symptomen.
SSRI's zijn een soort antidepressiva die kunnen worden ingenomen door mensen met MDD. Voorbeelden van SSRI's zijn:
- paroxetine (Paxil)
- fluoxetine (Prozac)
- sertraline (Zoloft)
- escitalopram (Lexapro)
- citalopram (Celexa)
SSRI's kunnen in het begin hoofdpijn, misselijkheid en slapeloosheid veroorzaken. Deze bijwerkingen verdwijnen echter meestal na een korte periode.
SNRI's zijn een ander type antidepressivum dat kan worden gebruikt om mensen met MDD te behandelen. Voorbeelden van SNRI's zijn:
- venlafaxine (Effexor)
- duloxetine (Cymbalta)
- desvenlafaxine (Pristiq)
In sommige gevallen kunnen TCA's worden gebruikt als behandelmethode voor mensen met MDD. Voorbeelden van TCA's zijn:
- trimipramine (Surmontil)
- imipramine (Tofranil)
- nortriptyline (Pamelor)
De bijwerkingen van TCA's kunnen soms ernstiger zijn dan die van andere antidepressiva. TCA's kunnen slaperigheid, duizeligheid en gewichtstoename veroorzaken. Lees aandachtig de informatie van de apotheek en praat met uw arts als u zich zorgen maakt. De medicatie moet meestal minimaal vier tot zes weken worden ingenomen voordat de symptomen beginnen te verbeteren. In sommige gevallen kan het tot 12 weken duren voordat de symptomen verbeteren.
Als een bepaald medicijn niet lijkt te werken, praat dan met uw leverancier over het overschakelen naar een ander medicijn. Volgens het National Institute of Mental Health (NAMI) hadden mensen die niet beter werden na het nemen van hun eerste antidepressiva, een veel betere kans om te verbeteren wanneer ze een ander medicijn of een combinatie van behandelingen probeerden.
Zelfs als de symptomen beginnen te verbeteren, moet u doorgaan met het innemen van uw medicatie. U mag alleen stoppen met het gebruik van medicijnen onder toezicht van de aanbieder die uw medicatie heeft voorgeschreven. Mogelijk moet u het medicijn geleidelijk stoppen in plaats van in één keer. Plotseling stoppen met een antidepressivum kan tot ontwenningsverschijnselen leiden. Symptomen van MDD kunnen ook terugkeren als de behandeling te snel wordt beëindigd.
Behandeling
Psychotherapie, ook bekend als gesprekstherapie, houdt in dat u regelmatig een therapeut ontmoet. Dit type therapie kan u helpen om te gaan met uw toestand en eventuele gerelateerde problemen. De twee belangrijkste vormen van psychotherapie zijn cognitieve gedragstherapie (CBT) en interpersoonlijke therapie (IPT).
CBT kan u helpen negatieve overtuigingen te vervangen door gezonde, positieve. Door opzettelijk positief denken te oefenen en negatieve gedachten te beperken, kunt u de manier waarop uw hersenen reageren op negatieve situaties verbeteren.
IPT kan u helpen door moeilijke relaties heen te werken die mogelijk bijdragen aan uw toestand.
In de meeste gevallen is een combinatie van medicatie en therapie effectief bij de behandeling van mensen met MDD.
Elektroconvulsietherapie (ECT)
Elektroconvulsietherapie (ECT) kan worden gedaan als de symptomen niet verbeteren met medicatie en therapie. ECT omvat het bevestigen van elektroden aan het hoofd die pulsen van elektriciteit naar de hersenen sturen, wat een korte aanval veroorzaakt. Dit type behandeling is niet zo eng als het klinkt en is in de loop der jaren enorm verbeterd. Het kan mensen met endogene depressie helpen behandelen door de chemische interacties in de hersenen te veranderen.
Veranderingen in levensstijl
Door bepaalde aanpassingen aan uw levensstijl en dagelijkse activiteiten aan te brengen, kunt u ook de symptomen van endogene depressie verbeteren. Zelfs als de activiteiten in het begin niet leuk zijn, zullen je lichaam en geest zich na verloop van tijd aanpassen. Hier zijn een paar dingen die je kunt proberen:
- Ga naar buiten en doe iets actiefs, zoals wandelen of fietsen.
- Neem deel aan activiteiten die u leuk vond voordat u depressief werd.
- Breng tijd door met andere mensen, inclusief vrienden en geliefden.
- Schrijf in een dagboek.
- Krijg elke nacht ten minste zes uur slaap.
- Zorg voor een gezond dieet dat bestaat uit volle granen, magere eiwitten en groenten.
Wat zijn de vooruitzichten voor mensen met endogene depressie?
De meeste mensen met MDD worden beter als ze zich aan hun behandelplan houden. Het duurt meestal enkele weken om een verbetering van de symptomen te zien na het starten van een regime met antidepressiva. Anderen moeten mogelijk een paar verschillende soorten antidepressiva proberen voordat ze een verandering beginnen op te merken.
De duur van herstel hangt ook af van hoe vroeg behandeling wordt ontvangen. Indien onbehandeld, kan MDD enkele maanden of zelfs jaren duren. Zodra de behandeling is ontvangen, kunnen de symptomen binnen twee tot drie maanden verdwijnen.
Zelfs wanneer de symptomen beginnen te verdwijnen, is het belangrijk om alle voorgeschreven medicijnen te blijven gebruiken, tenzij de leverancier die uw medicatie heeft voorgeschreven u vertelt dat het oké is om te stoppen. Het te vroeg beëindigen van de behandeling kan leiden tot terugval- of ontwenningsverschijnselen die bekend staan als het antidepressivum stopzettingssyndroom.
Middelen voor mensen met endogene depressie
Er zijn tal van persoonlijke en online ondersteuningsgroepen en andere bronnen beschikbaar voor mensen die met MDD omgaan.
Steungroepen
Veel organisaties, zoals de National Alliance on Mental Illness, bieden onderwijs, steungroepen en counseling. Programma's voor werknemersbijstand en religieuze groepen kunnen ook hulp bieden aan mensen met endogene depressie.
Zelfmoord hulplijn
Bel 911 of ga meteen naar de eerste hulp als u eraan denkt uzelf of anderen schade toe te brengen. U kunt ook de National Suicide Prevention Lifeline bellen op 800-273-TALK (8255). Deze service is 24 uur per dag, zeven dagen per week beschikbaar. U kunt ook online met ze chatten.
Zelfmoordpreventie
Als u denkt dat iemand onmiddellijk het risico loopt zichzelf te verwonden of een andere persoon pijn te doen:
- Bel 911 of uw lokale noodnummer.
- Blijf bij de persoon totdat er hulp komt.
- Verwijder alle wapens, messen, medicijnen of andere dingen die schade kunnen veroorzaken.
- Luister, maar oordeel, argumenteer, bedreig of schreeuw niet.
Als u denkt dat iemand zelfmoord overweegt, vraag dan hulp bij een crisis of meldpunt voor zelfmoordpreventie. Probeer de National Suicide Prevention Lifeline op 800-273-8255.
Bronnen: National Suicide Prevention Lifeline and Substance Abuse and Mental Health Services Administration
