Ik was 25 toen ik voor het eerst wiet rookte. Terwijl de meeste van mijn vrienden al lang daarvoor af en toe een hoogtepunt hadden bereikt, groeide ik op in een huis waar mijn vader een narcotica-officier was. 'Zeg nee tegen drugs' was het grootste deel van mijn leven meedogenloos in me geboord.
Ik was eerlijk gezegd nooit geïnteresseerd in marihuana - tot ik op een avond met vrienden dronk en ze rookten. Ik besloot, waarom niet?
Eerlijk gezegd was ik niet onder de indruk. Hoewel alcohol altijd had geholpen met sommige van mijn meer introverte neigingen en me in staat stelde om comfortabeler te socialiseren, wilde ik me gewoon in een kamer weg van iedereen verbergen.
In de loop der jaren heb ik het nog een paar keer geprobeerd, meestal met dezelfde resultaten. Ik besloot vrij definitief dat marihuana niet mijn ding was …
Toen kreeg ik de diagnose stadium 4 endometriose en veranderde alles.
Ik zou alles proberen om de pijn weg te nemen
In de jaren sinds mijn diagnose heb ik in verschillende mate pijn ervaren. Ongeveer zes jaar geleden was er een moment waarop ik zo verzwakt was door pijn dat ik eigenlijk overwoog om gehandicapt te worden. Ik ging in plaats daarvan naar een endometriose-specialist en had drie operaties die echt een drastisch verschil maakten in mijn kwaliteit van leven. Ik heb niet langer last van de dagelijkse slopende pijn die ik ooit deed. Helaas zijn mijn menstruaties nog steeds niet geweldig.
Deel op Pinterest
'Ik vind het niet leuk om erbuiten te zijn. Ik hou er niet van om me uit de hand te voelen of wazig te zijn, maar wil niet met pijn in mijn bed worden opgesloten. Dus welke opties heb ik? '
Vandaag heb ik twee recepten om me te helpen die pijn te beheersen. Ten eerste is celecoxib (Celebrex) de beste niet-narcotische die ik heb gevonden voor het omgaan met een slechte endometrioseperiode. Hoewel het de pijn wegneemt, zijn er genoeg momenten waarop het gewoon niet genoeg is om mij in staat te stellen mijn leven te blijven leiden. Ik blijf meerdere dagen achter elkaar in bed, wachtend op mijn menstruatie.
Dat zou voor iedereen een ongemak zijn, maar ik ben een alleenstaande moeder van een 4-jarige. Ik vind het heerlijk om actief met haar te zijn, dus de pijn voelt vooral frustrerend voor mij.
Het andere recept dat ik heb, zou me die dagen moeten helpen beheren: hydromorfon (Dilaudid). Het is een sterk voorgeschreven verdovend middel dat absoluut de pijn wegneemt. Ik jeuk er niet van zoals paracetamol-oxycodon (Percocet) en paracetamol-hydrocodon (Vicodin). Helaas maakt het me ook meestal niet in staat om te moederen.
Als zodanig reik ik maar heel zelden naar die fles - meestal alleen 's nachts en alleen als ik weet dat er iemand anders in de buurt is die kan helpen met mijn dochter als zich een noodgeval zou voordoen.
Die gevallen zijn zeldzaam. In plaats daarvan kies ik veel vaker voor het doorstaan van de pijn, zodat ik me volledig bewust kan blijven van mijn omgeving.
Alle controle verliezen
De waarheid is dat, zelfs zonder dat mijn dochter erover nadenkt, ik er niet van geniet om erbuiten te zijn. Ik hou er niet van om uit de hand te lopen of wazig te zijn.
Toch geniet ik er ook niet van om met pijn in mijn bed te blijven. Dus welke opties heb ik?
Helaas niet veel. Ik heb acupunctuur, natuurgeneeskunde en cupping geprobeerd, allemaal met verschillende resultaten. Ik heb mijn dieet veranderd, meer (en minder) getraind en ben bereid geweest om verschillende supplementen te proberen. Sommige dingen helpen en zijn in mijn routine gebleven. Maar ik blijf af en toe (of zelfs semi-regelmatig) een periode waarin de pijn zo erg is dat ik gewoon niet uit bed wil komen. Het is al jaren een strijd.
Toen legaliseerde mijn thuisstaat (Alaska) marihuana.
Let wel, niet alleen medicinale marihuana. In Alaska is het nu volledig legaal om te roken of een pot in te nemen wanneer je maar wilt, zolang je ouder bent dan 21 en geen motorvoertuig bestuurt.
Ik geef toe dat ik door de legalisatie ben gaan overwegen om marihuana te proberen om mijn pijn te verminderen. De waarheid is dat ik al jaren wist dat het een optie was. Ik had gelezen over veel vrouwen met endometriose die zwoeren dat het hen hielp.
Maar mijn grootste probleem met medicinale marihuana bleef: ik vond het nooit leuk om high te zijn en ik vond het niet leuk om nu high te zijn - terwijl ik probeerde mijn dochter op te voeden.
Het vinden van de juiste pijnbestrijding voor mij
Maar hoe meer ik over deze bezorgdheid sprak, hoe meer ik er zeker van was dat er verschillende soorten marihuana waren. Ik hoefde alleen maar de juiste soort voor mij te vinden - de soort die de pijn zou verzachten zonder mij in een asociale kluizenaar te veranderen.
Ik begon onderzoek te doen en ontdekte dat daar enige waarheid in zit. Bepaalde soorten marihuana lijken een soortgelijk effect te hebben als cafeïne. Ik sprak met een paar moeders die me verzekerden dat ze regelmatig op pot vertrouwen voor zowel pijn als angstverlichting. Ze geloven dat het hen eigenlijk betere, vreugdevollere en betrokken moeders maakt.
Dus … daar is dat.
Te midden van al dit onderzoek kwam ik echter iets anders tegen … CBD-olie. Dit is in wezen een afgeleide van marihuana zonder THC. En THC is de oorzaak van die high waar ik niet bepaald enthousiast over was. Verschillende studies hebben nu veelbelovende resultaten gevonden voor het gebruik van CBD-olie bij de behandeling van chronische pijn. Dit was precies wat ik zocht: iets dat misschien kan helpen zonder me nutteloos tot een hoogtepunt te maken.
Onderste regel
Ik kocht vorige maand mijn eerste CBD-pillen op de tweede dag van mijn menstruatie. Sindsdien neem ik ze dagelijks. Hoewel ik niet zeker kan zeggen of ze hebben geholpen met mijn laatste menstruatie (het was nog steeds niet geweldig), ben ik benieuwd hoe deze volgende periode verloopt met een maand aan CBD in mijn systeem.
Ik verwacht hier geen wonderen. Maar zelfs als dit in combinatie met Celebrex zou kunnen werken om me mobieler en beschikbaar te maken om met mijn dochter te spelen tijdens mijn menstruatie, zou ik dat als een overwinning beschouwen.
Als het niet werkt, ben ik er nog steeds niet tegen om de voordelen van medicinale marihuana in de toekomst verder te onderzoeken. Het kan zijn dat er echt een spanning is die ik niet zou haten, een die slechts licht geestverruimend en extreem pijnverminderend zou zijn.
Op dit moment sta ik open voor alle opties. Het enige waar ik echt om geef, is een manier vinden om mijn pijn te beheersen terwijl ik nog steeds de moeder ben die ik voor mijn kleine meisje wil zijn. Het soort moeder dat in staat is om een gesprek te voeren, in noodgevallen te reageren en de deur uit te rennen voor een geïmproviseerd voetbalspel in het park - zelfs als ze in haar menstruatie is.
Leah Campbell is een schrijver en redacteur die in Anchorage, Alaska woont. Een alleenstaande moeder naar keuze na een reeks toevallige gebeurtenissen die leidde tot de adoptie van haar dochter, Leah is ook auteur van het boek 'Single Infertile Female' en heeft uitgebreid geschreven over de onderwerpen onvruchtbaarheid, adoptie en ouderschap. U kunt verbinding maken met Leah via Facebook, haar website en Twitter.
