Mijn eerste ervaring met de dood was toen mijn grootvader van vaders kant stierf. Maar ik was niet dicht bij mijn vader toen ik opgroeide, dus ik had mijn grootvader niet meer gezien sinds ik heel jong was. Mijn tweede ervaring was toen mijn grootmoeder van moeders kant overleed. Ze speelde een grote rol bij het opvoeden van mij, dus haar dood raakte me behoorlijk hard.
Voordat ze in 2015 stierf, dachten we dat onze familie onoverwinnelijk was. De dood was voor ons een vreemd concept. Maar na haar overlijden veranderde alles. Ik ging van het niet kennen van de dood tot het vaak zien. In minder dan twee jaar na de dood van mijn grootmoeder verloor ik mijn oudtante, twee vrienden en, recentelijk, mijn tante. Het overlijden van mijn tante kwam onverwachts, maar ik had het geluk om de laatste dagen veel tijd met haar door te brengen.
Dat was een primeur voor mij. Ik had nog nooit de hand van een stervende vastgehouden en het was pijnlijk om haar zo anders te zien dan haar gebruikelijke levendigheid. De ervaring bracht me echter enig begrip van de dood. Hoewel ik verre van een professional ben in het omgaan met de dood, ben ik niet zo bang als voorheen. Omgaan met verlies is moeilijk, maar er zijn manieren om op een gezonde manier te treuren om uw dierbaren.
Constance Siegel, Licensed Master Social Worker (LMSW) en hoofdbeoordelingscoördinator bij Mayhill Hospital, beoordeelt inkomende spoedeisende hulpklanten en bepaalt of ze het best kunnen worden geholpen met klinische of poliklinische programma's. Volgens haar negeren de meeste mensen het rouwproces, wat het moeilijker kan maken om ermee om te gaan.
'Verdriet is een proces. Het komt in fasen. Er kan een ontkenning zijn, er kan woede zijn en deze gevoelens kunnen afzonderlijk of allemaal tegelijk komen. Maar de dood is een proces voordat de acceptatie komt. '
Dit is iets dat ik uit de eerste hand en in de loop van de tijd heb geleerd. Hoewel de dood geen welkome vriend is, weet ik dat ik moet treuren. Dit zijn de manieren waarop ik heb geleerd om beter met de dood om te gaan.
1. Neem de tijd om te rouwen
Het duurt altijd even voordat ik accepteer dat dierbaren weg zijn. Het is minder dan twee weken geleden dat mijn tante is overleden, en hij is nog niet helemaal begonnen. Ik weet nu dat dit perfect in orde is.
'Verdriet heeft verschillende variabelen, waaronder leeftijd, duur van de relatie en het type overlijden (traumatisch, natuurlijk, plotseling, enz.) Dat meespeelt in hoe iemand de dood verwerkt', zegt Siegel.
Met andere woorden, we worden allemaal geconfronteerd met verschillende omstandigheden met verlies, dus het is logisch dat we verschillende hoeveelheden tijd nemen.
Voor mij elimineer ik wat stress door geen tijdsverwachting te stellen voor 'acceptatie'. De dood is eng omdat het omgeven is door mysterie. Het is handig om geen tijdslimiet in te stellen wanneer u merkt dat u met verlies te maken heeft.
2. Bedenk hoe de persoon uw leven heeft beïnvloed
Toen mijn tante en oma overleden, vond ik het prettig om te weten dat ze de persoon die ik ben gevormd hadden. Toen ik opgroeide, bracht ik weken achtereen bij mijn grootmoeder door en veel van mijn opvattingen over de wereld komen voort uit die interacties. Maar het belangrijkste was dat ze me leerde om in mezelf te geloven. Mijn tante inspireerde me om de wereld te zien en benadrukte altijd het belang van voeding. Ik heb zoveel herinneringen aan elk van hen en ik weet dat ze een grote rol speelden bij het vormgeven van mijn identiteit.
Hoe cliché het ook klinkt, ik geloof dat mijn dierbaren in mij voortleven. Ik ben dankbaar voor hun invloed en weet dat ik de mogelijkheid heb om hun berichten aan mijn zoon door te geven, zodat ze ook in hem zullen voortleven. Het onthouden van deze levenslange impact die ze op mijn leven hebben gehad, geeft me iets positiefs om op te focussen in tijden van verdriet. Ik kan mijn geliefden niet terugbrengen, maar ze zullen me nooit echt verlaten. Dit te weten is geruststellend.
3. Heb een begrafenis die spreekt met hun persoonlijkheid
Toen we de laatste outfit van mijn tante kozen, kozen we een mooie lichtroze jurk. Het was helder en mooi zoals ze was. Degenen van ons die het dichtst bij haar stonden, weigerden zwart te dragen voor haar begrafenis. In eerste instantie hadden we het gevoel dat we een ongeschreven regel overtreden. Maar we wisten dat iemand die zo levendig en zorgeloos was als zij de grootste schoonheid tot haar dienst verdiende. Bijna elke opmerking die dag was er een van humor in plaats van verdriet omdat ze van lachen hield. Alles aan haar begrafenis, van het decor tot de locatie, eerde haar geheugen. Het was een troost voor onze familie om te weten dat haar service zo goed paste bij haar kernwaarden.
4. Zet hun nalatenschap voort
Een leven leiden dat de missies van uw dierbaren bevordert, is een prachtige manier om ze te eren. Zowel mijn tante als mijn grootmoeder vonden onderwijs belangrijk - vooral voor vrouwen. Dus toen ik op school zat, werkte ik hard voor mezelf en voor hen. Toen ik volwassen was, leerde ik dat mijn tante was gecultiveerd door de wereld rond te reizen. Nu ze is overleden, ben ik van plan haar liefde voor reizen voort te zetten en veel van de plaatsen te zien die ze zag, plus sommige die ze niet heeft gezien. Ik geloof dat er geen betere manier is om een geliefde te begrijpen dan om enkele van hun ervaringen te beleven. Dus ik ben van plan precies dat te doen.
5. Blijf met hen en over hen praten
'Praat over de geliefde, hoeveel je ze mist en je goede herinneringen aan die persoon', adviseert Siegel.
Alleen omdat we onze geliefden niet kunnen zien nadat ze zijn gestorven, wil nog niet zeggen dat we niet met ze kunnen praten. Toen mijn oma overleed, bleef ik met haar praten. Als ik in de war ben of gewoon overweldigd, voel ik me beter om met haar te praten. Er zijn veel geloofssystemen die het belang van communicatie met je voorouders benadrukken, en het is veel minder vreemd dan het misschien klinkt. Ik draag zelfs een paar van haar kleren als ik me erg down voel. Siegel zegt dat dergelijke praktijken het juiste idee zijn.
'Ik stel niet voor om je snel door de bezittingen van je geliefde te ontdoen. Neem de tijd om te verwerken, zodat je niet per ongeluk iets weggeeft dat je later zou willen. '
Hoewel mijn grootmoeder misschien niet reageert, weet ik dat ze altijd bij me is. En ik geloof dat ze nog steeds mijn stappen leidt.
6. Weet wanneer u hulp kunt krijgen
Omgaan met verlies kan een uitdaging zijn. Het kan even duren, maar we leren ons aan te passen aan de realiteit zonder onze overleden dierbaren. Gun jezelf de tijd om te genezen is een van de belangrijkste stappen. Ken de tekenen dat u hulp nodig heeft. Voor degenen met een voorgeschiedenis van depressie, kan het rouwproces uitdagender zijn.
'Als een persoon een depressie had voordat een geliefde overleed, hebben ze meer kans op' gecompliceerde rouw '. Dit werd verwijderd uit de laatste diagnostische en statistische handleiding voor psychische stoornissen, maar als het emboliserende verdriet meer dan zes maanden duurt, is het echt depressie”, zegt Siegel.
Sommigen kunnen zelfs voor het eerst een depressie ervaren nadat een geliefde is overleden. Als u hulp nodig heeft, neem dan contact op met vrienden, familie of professionals die u opties kunnen bieden. Het is geen schande om de hulp te krijgen die u nodig heeft. Je hoeft er alleen maar om te vragen.
Afhalen
Eerlijk gezegd zal de dood een aanwezigheid in mijn leven blijven, zoals in jouw leven. Iemand verliezen zal altijd pijnlijk zijn, maar ik weet dat het na verloop van tijd gemakkelijker kan worden. Ik heb geleerd om te vermijden zonder te vermijden, en dit is hoe ik met de dood omga op de gezondste manier die ik ken.
Welk advies heb je om de dood te accepteren? Deel het met mij in de reacties hieronder.
Rochaun Meadows-Fernandez is een freelance schrijver die gespecialiseerd is in gezondheid, sociologie en ouderschap. Ze besteedt haar tijd aan lezen, liefhebben aan haar familie en het bestuderen van de samenleving. Volg haar artikelen op de pagina van haar schrijver.
