'Ik ken je eetgewoonten nog niet,' zei een man die ik aantrekkelijk vond, terwijl hij een gigantische berg zelfgemaakte pestopasta voor me liet vallen, 'maar ik hoop dat dit genoeg is.'
Een miljoen gedachten flitsten door mijn hoofd terwijl ik een vork in de caloriemassa plaatste. Nog niet. Het is geen tijd. Saus die langs mijn jurk druppelde, was het minste van mijn zorgen. In plaats daarvan was het de gedachte dat ik mezelf toestond echt te eten - zoals teruggooien en dit prachtige gebaar hongerig te waarderen - dat mijn geest plaagde. Het leek even onwaarschijnlijk dat ik hem de donkerste, diepste geheimen van mijn ziel zou fluisteren.
En ik weet dat ik hierin niet de enige ben.
Kiezen wat je wilt eten op een eerste date is bijna net zo pijnlijk als het verzenden van het eerste bericht
Voor vrouwen is het daten met een nieuw iemand als het uitvoeren van een maandenlange goocheltruc. We laten potentiële partners geleidelijk kleine glimpen in ons leven zien, waardoor ze net genoeg details krijgen om te passen bij onze gewenste persona's.
Het is moeilijk te doen alsof dit interne voedselgerelateerde debat bij veel vrouwen niet bestaat. Het lijkt oppervlakkig om iemand te beoordelen op basis van wat ze op een eerste date eten, maar het gebeurt. Zelfs voordat betekenisvolle woorden worden uitgewisseld, vertegenwoordigt wat we wel of niet eten wie we zijn.
In een onderzoek van de universiteit van Aarhus toonden ze zelfs 80 studenten foto's van mensen en vroegen ze om ze te beoordelen op aantrekkelijkheid. In het tweede deel van de enquête werd hen vervolgens gevraagd hoeveel geld ze wilden uitgeven aan snoep en snacks versus gezonder voedsel.
Toen de vrouwen de gefotografeerde mannen als aantrekkelijk beoordeelden, gaven ze veel meer geld uit aan gezonder voedsel. Vrouwen die zich niet tot het onderwerp aangetrokken voelden, en alle mannen in het algemeen, waren niet zo geneigd om die gezonde keuzes te maken.
Hoewel het onbekend is of deze vrouwen een eetstoornis hebben, is de complexe relatie tussen voedsel, lichaamsbeeld en eerste indrukken altijd met elkaar verweven geweest.
Dove bracht in 2016 een uitgebreide studie uit naar zelfrespect en zelfvertrouwen, waarbij hij 10.500 vrouwen in 13 landen interviewde. Ze ontdekten dat 85 procent van de vrouwen en 79 procent van de meisjes zich zouden afmelden voor activiteiten als ze niet bevielen hoe ze eruit zagen. Hoe ze zichzelf zagen, beïnvloedde hoe ze ook beslissingen namen.
- Zeven van de tien meisjes met een laag lichaamsbeeld gaven aan dat ze niet assertief zouden zijn in hun beslissingen
- Negen van de tien vrouwen gaven aan te stoppen met eten of hun gezondheid in gevaar te brengen
Eten op een eerste date kan voelen alsof je je ware zelf opslokt
De 27-jarige Amelia S. uit Washington DC stond aan de kant om haar voedselinname sterk te beperken, zo erg zelfs dat ze kromp van een gespierd tot dun lichaam. Jarenlang zorgde beperking voor een nauwkeurig schema, een schema dat geen ruimte bood voor dating. Zolang het gewicht laag bleef, was ze veilig.
Dat wil zeggen, totdat ze Quentin ontmoette in de kantine van de leerkracht op het werk. 'Ik had een lunch voor kinderen en een groene appel, zoals ik elke dag deed. Na gepraat en gegiecheld te hebben, schraapte ik mijn volle bord in de prullenbak en bewaarde mijn groene appel voor later. ' De lijn was in het zand getrokken: ze mocht hem, zag zichzelf bij hem en kon daarom nog niet zien eten.
De eerste keer dat ze de nacht doorbracht, hoorde ze dat zijn ex drie masters en een doctoraat had. Onmiddellijk voelde Amelia zich minderwaardig. Maar in haar gedachten bleef ze 'beter' dan de ex in één hoedanigheid: ze was dunner.
Naarmate hun relatie groeide, hadden ze "een zeer niet vragen, niet vertellen benadering van voedsel." Geleidelijk, na maanden van binding, vertrouwen en openheid, groeide Amelia's gevoel van veiligheid. Vroeger verboden voedsel, van McDonalds tot Thais eten, werd langzaam een eerlijk spel.
Maar het duurde niet lang. De avond dat ze uit elkaar gingen, waste ze acht dozen ijs door de afvoer.
'Toen hij promotie kreeg en ik niet, was mijn angst zo erg dat ik toch niet wilde eten', deelt Amelia. 'Zonder hem kan ik doen wat ik wil. Op dit moment eet het onderhoudscalorieën. '
Maar vaak zijn ontwikkelde, ondersteunende relaties een belangrijke factor in de verbetering van symptomen en herstel bij eetstoornissen. Dat is wat er gebeurde met Penny C., 24, uit Michigan.
Penny C ontwikkelde boulimia nervosa tijdens de eerste maanden van haar nieuwe relatie met een oudere man. "Voor hem om mij - een" dom meisje "in de buurt te houden - voelde ik dat ik moest krimpen." En dat deed ze, hetzij door te braken of door voedsel te beperken dat ze zonder hem at.
'Toen ik naast hem stond, voelde ik me duizelig en onduidelijk, maar dun genoeg om zijn partner te zijn. Ik stond mezelf toe om het voedsel te eten dat we samen hadden: pizza, pasta, al het voedsel dat 'niet mocht' in mijn normale leven. Het was leuk om niet om elke calorie te geven. Bij hem voelde ik me niet zo schuldig. En geleidelijk aan, toen ons leven samensmolt en we samen introkken en partners werden, stopte de zuivering.”
Uiteindelijk vertelde Penny haar partner over haar boulimia, waardoor de laatste grens tussen hen werd weggenomen. 'Toen ik het hem eindelijk vertelde, liet ik hem voor het eerst echt zien. Hij had eindelijk het complete plaatje. En hij liet me niet in de steek. '
Een onuitgesproken druk om er perfect uit te zien, ook al wordt er niet om gevraagd
Megan K., 26, uit Indianapolis, denkt niet veel na over eten op een date en heeft nog nooit een eetstoornis gehad. 'Ik heb altijd gedacht dat als mijn partner het niet kan waarderen om een grote hamburger met me te eten, ik er beter aan kan meegeven', zegt ze. 'Ik bestel misschien niet iets dat te rommelig is op de eerste paar data, maar verder niet.'
Voor Megan is de barrière rond iets dat in haar familie is gebeurd. Toen ze 16 was, stierf haar moeder door zelfmoord. 'Ik breng mijn moeder niet ter sprake of hoe ze stierf', erkent Megan. 'Degenen die nooit leren, verdienden het niet om erachter te komen. Ze zullen me nooit echt kennen. '
Dat is natuurlijk waar eten met een nieuwe datum op neerkomt, nietwaar? Een soort ondervraging, een 'snuffelen'. Eten is een katalysator voor een gesprek, een schaakstuk om iemand te leren kennen. We kunnen ons verschuilen achter beten, om de woorden op te slokken die we uiteindelijk willen zeggen - nadat we hebben besloten of de persoon die tegenover ons zit het verdient om ze te horen.
Giechelend en lachend, tussen kleine hapjes pesto pasta, neem ik mijn aantrekkelijke nieuwkomer op, kijk naar lichaamstaal en plagerig naar tekenen van rode vlaggen, voor iets verkeerds. Kijken, wachten, tot hij een reden vindt om mij niet leuk te vinden.
Als angst niet werkelijkheid wordt, neem ik nog een hap.
En dan nog een.
Omdat de mensen die we ontmoeten tijdens het daten de mensen kunnen zijn met wie we samenwerken in het leven. Ze kunnen een van de redenen zijn waarom we onszelf bevrijden en vrede vinden. Al dit daten en eten en leven kan onvolmaakt beginnen, maar het kan nog steeds eerlijk eindigen.
Kan men eventueel pestopasta eten en uren later in de spiegel kijken zonder spijt? Het antwoord is misschien. We hebben het allemaal in ons om te proberen.
Eetstoornissen zijn ernstige ziekten die door ondervoeding of een tekort aan voedingsstoffen tot levensbedreigende complicaties kunnen leiden. Symptomen van een eetstoornis kunnen zijn: gebrek aan menstruatie bij vrouwen, spierzwakte, broos haar en nagels, en meer. Neem voor ondersteuning contact op met de hulplijn van de National Eating Disorders Association op 1-800-931-2237. Voor een 24-uurs ondersteuning, sms "NEDA" naar 741741.
Deel op Pinterest
Allison Krupp is een Amerikaanse schrijver, redacteur en romanschrijver. Tussen wilde, multi-continentale avonturen woont ze in Berlijn, Duitsland. Bekijk hier haar website.
