Wat is buphthalmos?
Buphthalmos is een algemene term voor een vergroot oog. Het wordt vaak gebruikt om ongewoon grote ogen te beschrijven bij kinderen jonger dan 3 jaar en het kan een of beide ogen aantasten. Buphthalmos is meestal een symptoom glaucoom bij kinderen, dat zich binnen het eerste jaar na de geboorte ontwikkelt.
Wat zijn de symptomen?
Het belangrijkste symptoom van buphthalmos is een vergroot oog. Als het echter wordt veroorzaakt door glaucoom bij kinderen, merkt u mogelijk ook:
- scheuren
- gevoeligheid voor licht
- oog irritatie
- wazigheid in het oog
Wat veroorzaakt het?
Glaucoom bij kinderen is de meest voorkomende oorzaak van buphthalmos. Glaucoom is een oogziekte waarbij oogdruk, intraoculaire druk genoemd, de oogzenuw opbouwt en beschadigt. De toename van de druk wordt meestal veroorzaakt door een probleem met het drainagesysteem van het oog, dat vochtophoping veroorzaakt.
Glaucoom bij kinderen kan ook worden veroorzaakt door andere aandoeningen, zoals:
- aniridia, wat verwijst naar het niet hebben van een iris - het gekleurde deel van het oog
- neurofibromatose type 1 (ook bekend als de ziekte van von Recklinghausen), een aandoening van het centrale zenuwstelsel
- sclerocornea, een aandoening waarbij de witte coating van het oog betrokken is, de sclera genaamd, vermengd met het heldere voorste deel van het oog, het hoornvlies genoemd
- Sturge-Weber-syndroom, een neurologische aandoening die rode moedervlekken op het voorhoofd en het ooglid veroorzaakt
Hoe wordt de diagnose gesteld?
De kinderarts van uw kind zal waarschijnlijk buphthalmos diagnosticeren tijdens een oogonderzoek. Ze kunnen u doorverwijzen naar een kinderoogarts voor verder onderzoek. Tests kunnen zijn:
- biomicroscopie
- oftalmoscopie
- tonometrie
- gonioscopie, die controleert op vochtafvoer
Afhankelijk van hoe uw kind op deze onderzoeken reageert, kan hun kinderarts tijdens het testen anesthesie aanbevelen.
Kinderen ouder dan 3 jaar ontwikkelen zelden een nieuw geval van buphthalmos. Als uw kind ouder is dan 3 jaar en een vergroot oog heeft, kan dit verband houden met een andere oorzaak, zoals hyperthyreoïdie.
Hoe wordt het behandeld?
Behandeling van buphalmus houdt meestal in dat de oogdruk wordt verlaagd. Dit wordt soms gedaan met medicinale oogdruppels, waaronder bètablokkers, medicijnen die vaak worden gebruikt om de bloeddruk te verlagen. Als uw kind glaucoom heeft, kan hun kinderarts ook aanbevelen:
- implantaten om te helpen met drainage
- goniotomie, waarbij openingen voor drainage worden gecreëerd
- cyclodestructieve operatie, waarbij het deel van het oog wordt verwijderd waardoor de extra vloeistof ontstaat
- gedeeltelijke verwijdering van de sclera om de drainage te verbeteren
Naast medicatie en chirurgie moet uw kind mogelijk ook een bril dragen.
Zijn er complicaties?
Buphthalmos wordt na verloop van tijd erger. Onbehandeld, kan het vergrote oog het omliggende weefsel uitrekken en blijvende schade veroorzaken.
Is het te voorkomen?
Buphthalmos is misschien niet te voorkomen, maar regelmatige pediatrische oogonderzoeken kunnen u helpen het vroeg op te vangen. Als het verband houdt met een degeneratieve oogaandoening, zoals glaucoom, kan een vroege behandeling het risico van permanent oogletsel van uw kind aanzienlijk verminderen.
Leven met buphthalmos
Buphthalmos is relatief zeldzaam. Volgens de American Academy of Optometry treft deze aandoening ongeveer 1 op de 30.000 zuigelingen. Zorg ervoor dat uw kind regelmatig oogonderzoeken heeft om te controleren op eventuele problemen, waaronder buphthalmos.
