Gezondheid en welzijn raken ons allemaal anders. Dit is het verhaal van één persoon
Ik leef al meer dan 20 jaar met psoriasis. En de meeste van die jaren werden verborgen doorgebracht. Maar toen ik mijn reis online begon te delen, voelde ik plotseling een verantwoordelijkheid voor mezelf - en voor degenen die mij volgden - om dingen te proberen die me ongemakkelijk maakten … of me zelfs bang maakten.
Een van die dingen? Een pedicure krijgen.
Ik heb ongeveer 10 jaar psoriasis aan mijn voeten gehad, meestal aan de onderkant. Maar naarmate ik ouder ben, verspreidt het zich naar de bovenkant van mijn voeten, mijn enkels en langs de voorkant van mijn benen. Omdat ik dacht dat mijn voeten lelijk waren, deed ik er alles aan om te voorkomen dat anderen ze zouden zien. De enige keer dat ik overwoog om ze zonder kousen of make-up bloot te leggen, was toen ik op vakantie was om een kleurtje te krijgen.
Maar op een dag besloot ik uit mijn comfortzone te stappen.
Ik heb de keuze gemaakt om te stoppen met het gebruik van de verklaring: als mijn huid helder is, zal ik dat doen.
En in plaats daarvan heb ik het vervangen door: Dit is moeilijk, maar ik ga het doen.
ik ga het doen
Mijn eerste pedicure was in augustus 2016. Voordat ik mijn eerste bezoek bracht, belde ik de spa en sprak met een van de vrouwen die daar werkten. Ik legde mijn situatie uit en vroeg of ze bekend waren met psoriasis en me op mijn gemak voelden als klant.
Door dit te doen, heb ik echt mijn zenuwen kunnen kalmeren. Als ik zonder voorbereiding binnen zou zijn gelopen, was ik waarschijnlijk helemaal niet gegaan, dus een discussie vooraf was essentieel. Ik wist niet alleen dat de persoon die me een pedicure gaf oké was met mijn psoriasis, ik kon er ook voor zorgen dat ze wist dat ze geen producten moest gebruiken die mijn huid zouden kunnen irriteren en een uitbarsting kunnen veroorzaken.
Ik vond het ook belangrijk dat ze mijn situatie begrepen, voor het geval andere cliënten mijn psoriasis zagen en dachten dat het besmettelijk was. Mensen die het nog nooit eerder hebben gezien, kunnen het soms verkeerd begrijpen.
Ik doe het
Ook al had ik me voorbereid op mijn eerste bezoek, ik was zenuwachtig om naar binnen te gaan. Ze zetten me op een stoel achterin voor meer privacy, maar toch merkte ik dat ik om me heen keek om te zien of iemand naar me staarde.
Zittend op de stoel herinner ik me dat ik me op zoveel manieren kwetsbaar en bloot voelde. Een pedicure krijgen is een heel intieme ervaring. Iemand zit voor je en begint je voeten te wassen, wat voor mij onhandig was omdat ik het niet gewend was. Nu ik een paar keer weg ben, is het veel comfortabeler. Ik kan echt achterover leunen en ontspannen.
Deel op Pinterest
Het hele proces duurt ongeveer anderhalf uur. Ik kies mijn nagelkleur - meestal iets helders - en dan begint Cathy, mijn nagelvrouw, mijn voeten te weken en ze voor te bereiden voor de pedicure. Omdat ze op de hoogte is van mijn psoriasis, kiest ze een zachte zeep op basis van aloë. Ze verwijdert de oude nagellak, knipt mijn nagels, vijlt en polijst ze.
Cathy gebruikt een puimsteen om de onderkant van mijn voeten voorzichtig glad te maken en mijn nagelriemen schoon te maken. Daarna masseert ze wat olie op mijn benen en veegt het af met een warme handdoek. Zoooo ontspannend.
Dan komt de kleur! Cathy trekt drie lagen van mijn favoriete roze aan. Ik hou ervan om de nagellak op de nagel te zien gaan en te zien hoe glanzend hij is. Meteen gaan mijn eens 'lelijke' voeten van flauw naar mooi. Ze sluit het af met een toplaag en dan gaat het naar de droger.
Waarom ik het blijf doen
Ik vind het heerlijk om pedicures te krijgen. Iets dat voor de meeste mensen zo klein is, is enorm voor mij. Ik had nooit gedacht dat ik dit zou doen en nu zijn ze een belangrijk onderdeel geworden van mijn zelfzorgroutine.
Mijn tenen laten doen gaf me het vertrouwen om mijn voeten in het openbaar te laten zien. Na mijn allereerste pedicure ging ik met een groep mensen van de middelbare school naar een feestje. Het was koud buiten - ik had sokken en laarzen moeten dragen - maar in plaats daarvan droeg ik sandalen omdat ik wilde pronken met mijn prachtige voeten.
Ik hoop dat het delen van mijn ervaring anderen zal aanmoedigen om iets te doen buiten hun comfortzone. Het hoeft geen pedicure te zijn - zoek iets waar u uzelf van hebt weerhouden om het te doen en probeer het eens. Zelfs als het je bang maakt … of vooral als het je bang maakt.
Openstaan kan een manier zijn om de schaamte en het ongemak te doorbreken. Als iemand die werd tegengehouden door psoriasis, heb ik mezelf daarbuiten en mijn angst voor pedicures overwonnen, wonderen gedaan voor mijn groei, mijn zelfrespect en mijn vermogen om sandalen te rocken!
