De Maand van de Bewustwording van Geestelijke Gezondheid eindigde op 1 juni. Nog geen twee maanden later en het gesprek is weer opgehouden.
May was vol met het spreken over de realiteit van het leven met een psychische aandoening, en bood zelfs steun en aanmoediging aan degenen die het nodig zouden kunnen hebben.
Maar het is een verwoestende waarheid dat, ondanks dit, de dingen net zo lijken te zijn als voorheen: een gebrek aan zichtbaarheid, een gevoel van onbelangrijkheid en het refrein van ondersteunende stemmen nam langzaam af.
Het gebeurt elk jaar. We praten een maand over mentale gezondheid omdat het populair is in het nieuws en online. Omdat het 'relevant' is - ook al is het relevant voor degenen onder ons die er 365 dagen per jaar mee leven.
Maar geestesziekte is geen trend. Het is niet iets waarover slechts 31 dagen moet worden gesproken, met een paar likes en retweets, alleen om onze nieuwsfeeds daarna stil te houden over het probleem.
Tijdens de bewustwordingsmaand vertellen we mensen dat ze moeten spreken als ze het moeilijk hebben. Dat we er voor hen zijn. Dat we maar een telefoontje verwijderd zijn.
We doen goedbedoelde beloften die we zullen zien, maar al te vaak zijn die beloften leeg - slechts twee cent weggegooid terwijl het onderwerp nog 'relevant' was.
Dit moet veranderen. We moeten handelen naar wat we zeggen en 365 dagen per jaar geestelijke gezondheid tot prioriteit maken. Dit is hoe.
1. Als je zegt dat je maar één telefoontje verwijderd bent, zorg dan dat dat waar is
Dit is een veelvoorkomend bericht dat ik online zie: mensen zijn 'slechts een sms of bel weg' als hun dierbaren moeten praten. Maar vaak is het gewoon niet waar.
Iemand zal deze aanbieding alleen aannemen om hun oproep te weigeren of tekst te negeren, of ze ontvangen een onwetend bericht, waardoor ze volledig worden afgewezen in plaats van bereid te zijn te luisteren en echte ondersteuning te bieden.
Als je mensen gaat vertellen dat ze contact met je moeten opnemen als ze het moeilijk hebben, wees dan eigenlijk bereid om te antwoorden. Geef geen antwoord van twee woorden. Negeer de oproepen niet. Maak er geen spijt van dat ze contact met u hebben opgenomen voor hulp.
Houd je aan je woord. Anders hoef je het helemaal niet te zeggen.
2. Praat over de geestelijke gezondheid met de mensen in je leven
Ik zie het jaar na jaar: mensen die nog nooit eerder voor geestelijke gezondheid hebben gepleit, of erover hebben gesproken om anderen ermee te helpen, komen plotseling uit het houtwerk omdat het trending is.
Ik zal eerlijk zijn: soms voelen die berichten meer verplicht dan oprecht. Bij het plaatsen van berichten over mentale gezondheid zou ik mensen echt aanmoedigen om in te checken met hun intenties. Post je omdat je vindt dat je 'zou moeten', omdat het leuk klinkt of omdat iedereen dat is? Of ben je van plan om op een doordachte manier te verschijnen voor de mensen van wie je houdt?
In tegenstelling tot het bewustzijn op het oppervlak, houden psychische problemen niet op na een maand. Je hoeft ook geen groots gebaar te maken. U kunt in uw eigen leven rekening houden met geestelijke gezondheid.
Neem contact op met uw dierbaren die, ja, regelmatig moeten worden herinnerd dat u er bent. Bied een helpende hand als je iemand ziet worstelen. Vraag mensen hoe het met ze gaat, ook al lijken ze 'goed'.
Er zinvol zijn voor de mensen in je leven is veel belangrijker dan welke status dan ook die je in de maand mei schrijft.
3. Bied advies, maar wees bereid om te leren
Maar al te vaak zullen mensen zich openstellen voor anderen om teruggeslagen te worden met onwetend advies of opmerkingen: er zijn mensen die het erger hebben. Je hoeft je nergens druk over te maken. Kom er gewoon overheen.
Weet dat deze opmerkingen niet nuttig zijn. Ze zijn eigenlijk schadelijk voor de persoon met een psychische aandoening. Mensen stellen zich voor je open omdat ze het gevoel hebben dat ze je kunnen vertrouwen. Het is zielvernietigend als je bewijst dat ze ongelijk hebben.
Luister naar wat ze zeggen en houd gewoon de ruimte vast. Alleen omdat je geen ervaring hebt met wat ze je vertellen, wil nog niet zeggen dat hun gevoelens niet geldig zijn.
Wees bereid om te leren en te begrijpen wat ze zeggen. Want zelfs als je geen goed advies kunt geven, betekent de wetenschap dat je bereid bent om op zijn minst te proberen de wereld te begrijpen.
Onthoud: de kleine dingen zijn vaak het belangrijkst
Er zijn zoveel dingen die tellen als er zijn voor iemand met een psychische aandoening die je misschien niet eens beseft.
Als een persoon bijvoorbeeld plannen annuleert omdat ze te graag het huis willen verlaten, raak er dan niet boos over en noem ze een slechte vriend. Zorg ervoor dat ze zich niet schuldig voelen omdat ze leven met dezelfde aandoening waarover u het bewustzijn wilt vergroten.
Mensen maken zich misschien zorgen dat het een grote opoffering of een grote verantwoordelijkheid is om er te zijn voor een geliefde met een psychische aandoening. Dit is gewoon niet het geval.
Degenen onder ons die worstelen met onze geestelijke gezondheid willen niet jouw verantwoordelijkheid zijn; vaak zorgen onze ziekten ervoor dat we ons al een enorme last voelen. Alles wat we echt willen is iemand die het begrijpt of er in ieder geval de tijd voor neemt.
De kleine dingen tellen, ook al voelen ze niet als 'belangenbehartiging'. Als we koffie gaan drinken, komen we een tijdje het huis uit. Het verzenden van een sms om in te checken herinnert ons eraan dat we niet alleen zijn. Door ons uit te nodigen voor evenementen - ook al is het een strijd om het te halen - doen we beseffen dat we nog steeds deel uitmaken van de bende. Erbij zijn als een schouder om op uit te huilen herinnert ons eraan dat er voor ons gezorgd wordt.
Het is misschien geen trending hashtag, maar echt aanwezig zijn voor iemand op hun donkerste moment is zoveel meer waard.
Hattie Gladwell is journalist, auteur en advocaat in de geestelijke gezondheidszorg. Ze schrijft over psychische aandoeningen in de hoop het stigma te verminderen en anderen aan te moedigen zich uit te spreken.
