Inhoudsopgave:
Video: Het Hebben Van Mijn Vijfde Baby Veranderde Eindelijk Mijn Perspectief Op Lichaamsbeweging
2024 Auteur: Jesus Peterson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 11:22
'Trek je kern bij elkaar en haal de adem …' zei de instructeur, terwijl ze haar eigen krachtige uitademing demonstreerde met samengeknepen lippen.
Ze bleef boven me staan, wachtte even en legde een hand op mijn nog slappe buik. Ze voelde mijn frustratie, glimlachte en moedigde me zachtjes aan.
'Je komt er wel,' zei ze. 'Je buikspieren komen samen.'
Ik legde mijn hoofd achterover op mijn mat en liet mijn lucht gaan in een onwaardige waardigheid. Was ik er echt? Omdat, eerlijk gezegd, de meeste dagen er geen zin in had.
Sinds ik bijna zes maanden geleden mijn vijfde baby kreeg, ben ik het nederige en oogverblindende besef tegengekomen dat alles wat ik dacht te weten over lichaamsbeweging helemaal verkeerd was.
Vóór deze zwangerschap gaf ik toe dat ik een sporter was die "all-in, all-time" was. In mijn gedachten: hoe moeilijker de training, hoe beter ik af was. Hoe meer mijn spieren verbrandden, hoe effectiever de oefening. Hoe meer ik wakker werd, te pijnlijk om zelfs maar te bewegen, hoe meer bewijs ik had dat ik hard genoeg aan het trainen was.
Zwanger zijn met mijn vijfde kind op 33-jarige leeftijd (ja, ik begon vroeg, en ja, dat zijn veel kinderen) hield me niet eens tegen - na 7 maanden zwanger was ik nog steeds in staat om 200 pond te hurken en ik was trots mezelf op mijn vermogen om zware gewichten te blijven tillen tot aan de levering.
Maar toen werd mijn baby geboren en net als mijn vermogen om de nacht door te slapen, verdween mijn verlangen om een voet in een sportschool te zetten volledig. Voor het eerst in mijn leven klonk sporten niet eens op afstand aantrekkelijk. Het enige wat ik wilde doen was thuis blijven in mijn comfortabele kleding en mijn baby knuffelen.
Weet je wat? Dat is precies wat ik deed.
In plaats van mezelf te dwingen "weer in vorm te komen" of "terug te stuiteren", besloot ik iets behoorlijk drastisch voor mij te doen: ik nam de tijd. Ik deed het rustig aan. Ik heb niets gedaan wat ik niet wilde doen.
En misschien voor de eerste keer in mijn leven leerde ik naar mijn lichaam te luisteren en realiseerde ik me dat het uiteindelijk nodig was om een vijfde baby te krijgen om eindelijk een gezonde relatie met lichaamsbeweging te ontwikkelen.
Want ondanks dat het proces frustrerend traag verloopt, heeft het opnieuw leren oefenen me eindelijk de ogen geopend voor een harde waarheid: ik had het helemaal verkeerd.
Oefening is niet wat ik dacht dat het was
Terwijl ik altijd aan lichaamsbeweging dacht als een prestatie en een viering van hoeveel ik kon doen - hoeveel gewicht ik kon tillen, hurken of bankieren, realiseerde ik me eindelijk dat sporten meer gaat over de lessen die het ons leert over hoe om ons leven te leven.
De 'oude ik' gebruikte oefening als een manier om te ontsnappen, of om mezelf te bewijzen dat ik iets aan het bereiken was, dat ik meer waard was omdat ik mijn doelen kon bereiken.
Maar oefenen mag nooit gaan over het onderwerpen van ons lichaam aan onderwerping, harder en sneller rijden in de sportschool, of zelfs meer en zwaardere gewichten heffen. Het moet over genezing gaan.
Het moet gaan om te weten wanneer je dingen snel moet doen - en wanneer je ze tergend langzaam moet nemen. Het moet gaan over weten wanneer je moet duwen en wanneer je moet rusten.
Het moet in de eerste plaats gaan om het eren van en luisteren naar ons lichaam, niet om hen te dwingen iets te doen waarvan wij denken dat ze het 'moeten' doen.
Tegenwoordig ben ik de fysiek zwakste die ik ooit ben geweest. Ik kan geen enkele push-up doen. Ik spande mijn rug toen ik probeerde mijn "normale" gewicht te hurken. En ik moest mijn bar laden met een gewicht waar ik me zelfs voor schaamde. Maar weet je wat? Ik heb eindelijk vrede met waar ik ben op mijn fitnessreis.
Want hoewel ik niet zo fit ben als ik ooit was, heb ik een gezondere relatie dan ooit met lichaamsbeweging. Ik heb eindelijk geleerd wat het betekent om echt te rusten, naar mijn lichaam te luisteren en het in elke fase te eren - hoeveel het ook voor mij kan 'doen'.
Chaunie Brusie is een verpleegster van bevalling en bevalling die schrijver werd en een pas geslagen moeder van vijf kinderen. Ze schrijft over alles, van financiën tot gezondheid tot hoe je die eerste dagen van het ouderschap kunt overleven, terwijl je alleen maar kunt denken aan alle slaap die je niet krijgt. Volg haar hier.
Aanbevolen:
Ik Dacht Altijd Dat Mijn Neus Gebrekkig Was. Mijn Septum Piercing Veranderde Dat
Op 28-jarige leeftijd voelt een septum-piercing niet zozeer als een daad van rebellie, maar als een zalf voor littekens achtergelaten door wereldwijde schoonheidsnormen
Hoe Het Krijgen Van Een Rolstoel Voor Mijn Chronische Ziekte Mijn Leven Veranderde
Ik dacht dat als ik gewoon door mijn chronische pijnconditie heen zou dringen, het goed zou komen - of zelfs beter zou worden. Maar met alle wil van de wereld kon ik mijn lichaam niet genezen. Mijn elektrische rolstoel is een erkenning dat ik mezelf niet door extreme pijn hoef te dwingen. En het heeft me vrijheid gegeven om te werken en een sociaal leven te leiden
Na 15 Jaar Cystische Acne Heeft Dit Medicijn Eindelijk Mijn Huid Opgeruimd
De auteur behandelde haar chronische matige tot ernstige acne al 15 jaar met weinig geluk. Bij haar laatste poging om haar huid op te ruimen, adviseerde de dermatoloog spironolacton, een medicijn dat wordt gebruikt om hoge bloeddruk te behandelen. Drie maanden na het starten van spironolacton was haar acne verdwenen. Haal de primeur hier
Ik Heb 30 Dagen Gewogen Squats Gedaan Het Veranderde Meer Dan Mijn Kont
Hier is een verrassend ding over squats: zelfs als je 30 dagen lang 100 doet, zul je die buit niet behouden tenzij je je routine verandert. We hebben geprobeerd gewogen squats te doen om ons spel te upgraden, maar dat is niet het enige geheim van een parmantig kontje. Dit is alles wat u moet weten over het verkrijgen en behouden van een buit in 30 dagen
Hoe Een Pedicure Mijn Relatie Met Mijn Psoriasis Veranderde
Vanwege mijn psoriasis leek het krijgen van een pedicure een van de engste dingen ter wereld. Bij mijn eerste bezoek aan de nagelstudio voelde ik me nerveus en kwetsbaar - een pedicure is een heel intieme ervaring. Maar wie wist dat deze ervaring ook mijn leven op zulke mooie manieren zou veranderen?