Overzicht
Je talusbeen is het onderste deel van het enkelgewricht. Het verbindt je voet met de twee botten in je onderbeen - het scheenbeen en kuitbeen - die het bovenste deel van de enkel vormen. De talus ligt net boven het hielbeen of hielbeen en onder het scheenbeen of scheenbeen. Samen zijn de talus en calcaneus van cruciaal belang voor uw loopvermogen.
Een talusfractuur is meestal het gevolg van ernstig trauma aan de voet. Verwondingen die een talusfractuur kunnen veroorzaken, zijn onder meer een val van grote hoogte of een auto-ongeluk. Een slecht gedraaide enkel kan er ook voor zorgen dat kleine stukjes van de talus afbreken.
Als de fractuur niet goed geneest, kunt u loopproblemen krijgen. Zoveel talusfracturen vereisen een operatie kort nadat het letsel is opgetreden om problemen later te voorkomen.
Classificaties van talusfracturen
Talusfracturen worden meestal geclassificeerd op basis van de ernst van de verwonding en hoeveel het bot uit zijn normale positie wordt verplaatst. Er zijn drie hoofdclassificaties:
Minimaal verplaatste (stabiele) breuk
Bij dit type breuk wordt het bot slechts een klein beetje op zijn plaats bewogen. De gebroken uiteinden van het bot zijn nog steeds in principe goed uitgelijnd. De pauze kan meestal genezen zonder operatie.
Verplaatste (onstabiele) breuk
Telkens wanneer een bot zijn normale positie verlaat, wordt dit een verplaatste fractuur genoemd. Sterk verplaatste breuken worden als onstabiel beschouwd. Chirurgie is meestal vereist om de gebroken delen van de talus weer correct uit te lijnen.
Open breuk
Dit is het meest ernstige type fractuur. Als een stuk gebroken bot de huid doorboort, wordt dit beschouwd als een open of samengestelde breuk. Spieren, pezen, ligamenten en zenuwen kunnen ook gewond raken.
Een operatie om een open talusfractuur te behandelen, omvat vaak veel meer dan het uitlijnen van de gebroken stukjes bot. Mogelijk zijn pinnen of schroeven nodig, evenals behandeling van de beschadigde spieren en ander weefsel.
Bij deze blessures is het risico op infectie groter. Het herstel duurt ook veel langer.
Andere soorten talusfracturen
Naast die breuken, kunt u uw talus ook op andere manieren breken.
De talus is een van de verschillende botten die vaak onderhevig zijn aan een stressfractuur in de voet. Een stressfractuur is een kleine scheur of een blauwe plek op het bot. Het gebeurt meestal als gevolg van herhaalde handelingen die een bot of gewricht belasten. In sommige gevallen kan het veranderen van een activiteit, zoals hardlopen op een harder oppervlak of met meer helling dan u gewend bent, een stressfractuur veroorzaken.
Het talusbeen kan ook afbrokkelen. Een klein stukje bot kan loskomen van de rest van de talus. Dit kan gebeuren bij een ernstige verstuiking. Als de chip vroeg wordt ontdekt, kunt u mogelijk gedurende enkele weken een cast rond uw enkel hebben terwijl het bot geneest. Als het niet goed geneest, moet u mogelijk een operatie ondergaan om de chip te verwijderen. Het bot kan ook worden geboord om de groei van bloedvaten en genezing van het afgebroken bot te bevorderen.
Wat zijn de symptomen?
Uw symptomen zullen sterk variëren, afhankelijk van het type talusfractuur.
- Minimaal verplaatst. Acute pijn in de enkel is meestal het eerste teken. Er kan een lichte zwelling en gevoeligheid zijn. Je zou erop moeten kunnen lopen, maar niet zonder pijn.
- Verplaatst. De pijn, zwelling en gevoeligheid zijn groter. Mogelijk kunt u de gewonde enkel niet belasten.
- Open. Het meest voor de hand liggende symptoom is het zien van bot dat door de huid steekt. De pijn zal heel intens zijn. Er kan ook een aanzienlijke bloeding optreden. Het is niet ongebruikelijk dat iemand met een open fractuur flauwvalt door de shock of het bloedverlies.
Een stressfractuur of chip kan meer aanvoelen als een verstuikte enkel. Je zult pijn en tederheid voelen, vooral als je erop loopt. Maar de pijn is misschien niet erg genoeg om je te laten denken dat er een breuk is. Dit kan er soms toe leiden dat mensen een examen en behandeling uitstellen, terwijl een vroege behandeling hun herstel zou kunnen versnellen.
Hoe wordt dit gediagnosticeerd?
Als uw arts een talusfractuur vermoedt, zullen ze uw enkel zorgvuldig onderzoeken en controleren op duidelijke verplaatsing. Mogelijk wordt u gevraagd uw tenen te bewegen en of u een normaal gevoel op de onderkant van uw voeten heeft. Uw arts doet dit om te controleren op zenuwbeschadiging. Ze zullen ook controleren of de bloedtoevoer gezond lijkt voor de voet.
Als u een ongeluk heeft gehad of bent gevallen, zal uw arts ook controleren op schade aan uw benen, bekken en rug.
Om een fractuur te bevestigen en de ernst ervan te bepalen, is enige beeldvorming van de enkel nodig. Meestal is een röntgenfoto alles wat nodig is om de omvang van de breuk en verplaatsing te bepalen. Een röntgenfoto kan ook laten zien hoeveel stukjes bot erbij betrokken zijn.
Uw arts kan een CT-scan bestellen als ze meer details nodig hebben. Dit kan nodig zijn bij ernstigere pauzes en wanneer er meer dan één breuklijn in de talus is.
Hoe het wordt behandeld
Onmiddellijke behandeling van een talusfractuur omvat het immobiliseren van de voet en deze boven het hart te verheffen. Een open fractuur moet worden behandeld als een medisch noodgeval. Minder ernstige verwondingen vereisen mogelijk geen bezoek aan de eerste hulp. Een evaluatie door een orthopedist kan voldoende zijn.
Als de talusfractuur stabiel is, zijn er mogelijk niet-chirurgische behandelingsopties beschikbaar. Het is vermeldenswaard dat vanwege de hoge kracht van een talusfractuurletsel, veel pauzes onstabiel zijn en een operatie vereisen.
Chirurgische behandeling houdt in dat de gebroken stukken weer in lijn worden gebracht en vervolgens pinnen, schroeven of speciale platen gebruiken om ze bij elkaar te houden terwijl ze genezen.
Tijdlijn voor herstel
U kunt acht weken na de operatie een gipsverband zijn. Gedurende die tijd mag er weinig tot geen gewicht op de enkel worden geplaatst, maar dit is een beslissing van uw orthopedisch chirurg.
De hersteltijdlijn zou korter kunnen zijn als de operatie goed bleek te verlopen en er relatief weinig verplaatsing was.
Een van de eerste fasen van herstel is pijnbestrijding. Niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen (NSAID's), zoals ibuprofen (Advil) of naproxen (Aleve), kunnen nuttig zijn. Als de pijn te groot is, kan uw arts sterkere pijnstillers voorschrijven. Deze medicijnen kunnen echter verslavend zijn, dus pas op dat u ze niet langer dan een paar dagen gebruikt. Als u denkt dat u ze langer nodig heeft, neem dan contact op met uw arts.
Fysiotherapie om de kracht en flexibiliteit van uw enkel te verbeteren, moet beginnen zodra de cast is verwijderd. Langzaamaan begin je meer gewichtdragende oefeningen te doen, zoals lopen - misschien met een stok - en trappen gebruiken.
Wat zijn de vooruitzichten?
Als uw talusfractuur snel en effectief wordt behandeld, mogen er geen complicaties op de lange termijn zijn. Er kunnen zich echter twee complicaties voordoen.
Een daarvan is posttraumatische artritis. Schade aan het kraakbeen in het enkelgewricht kan zich later ontwikkelen tot artritis, zelfs als de talusfractuur goed geneest. In veel gevallen is het klein en meer hinderlijk dan een probleem dat uw dagelijkse activiteiten verstoort. Als de artritis ernstig is, moet u mogelijk een operatie ondergaan om het kraakbeen te behandelen en de enkel te stabiliseren.
De andere complicatie is avasculaire necrose. Het bot kan beschadigd raken als de gezonde bloedtoevoer naar het gebroken bot door een blessure wordt verstoord. In ernstige gevallen, wanneer de bloedvaten niet herstellen, sterven botcellen af en kan de enkel instorten. In veel gevallen wordt de bloedstroom echter hervat en is de prognose gezond.
Als u een goede behandeling krijgt en u het advies van uw arts opvolgt tijdens uw herstel, zou u uiteindelijk moeten kunnen genieten van de activiteiten die u voor uw blessure deed.
