Gezondheid en welzijn raken ons allemaal anders. Dit is het verhaal van één persoon
In het leven verliest en krijgt iedereen vriendschappen en relaties; het is onvermijdelijk.
Maar ik ontdekte dat de klap van het verliezen van iemand die ik vertrouwde toen ik te maken had met depressie of een terugval bij mijn eetstoornis veel intenser aanvoelde.
Een van de moeilijkste dingen die ik heb moeten accepteren bij mijn herstel van een psychische aandoening, is dat ik onderweg delen van mijn ondersteuningssysteem verlies.
Depressie kan ervoor zorgen dat u zich eenzaam voelt of dat u zich sociaal terugtrekt. Gooi daar bovenop een pijnlijke breuk met een vriend en je merkt dat je volledig uit sociale kringen verdwijnt.
Ik heb veel geleerd over mijn kracht door deze moeilijke verliezen te doorstaan, en ik heb ook veel duidelijkheid gekregen over wie van mijn vrienden er echt zal zijn tijdens mijn slechtste (en beste!) Dagen.
De pijn van het uiteenvallen van vriendschap bleef me lang bij
Een van de eerste verliezen die ik leed als gevolg van mijn worsteling met psychische aandoeningen waren twee vriendschappen die ik had tot mijn laatste jaar van de middelbare school. Een meisje was de eerste die ik vertrouwde over het feit dat ze worstelde met een eetstoornis.
We waren een hechte groep van drie. Tot ze me lieten vallen.
Die verliezen waren vernietigend.
Ik worstelde zelfs om ze in de gangen op school te zien. Ik schaamde me omdat ze besloten om niet meer met me te praten als gevolg van mijn worsteling met depressie. Het voelde als mijn schuld.
Het gevoel van verlies dat ik ervoer, werd enorm vergroot omdat ik op dat moment worstelde met depressie en zelfmoordgedachten.
Ik isoleerde mezelf en annuleerde plannen vaak vanwege mijn depressie en eetstoornis. Ik heb alle energie die ik had in die twee vriendschappen gestopt. Toch kwamen ze na verloop van tijd dichter bij elkaar toen we uit elkaar dreef.
Mijn vrienden begrepen het al heel lang, totdat ze mijn depressie niet meer wilden behandelen.
Nadat ik die vrienden had verloren, voelde ik me meer alleen dan ooit.
Ik vertrouwde mijn vriendin ook mijn psychische problemen toe, zoals zelfbeschadiging, alleen om haar mijn klasgenoten te laten vertellen.
Dit was het pijnlijkste voorbeeld van dat soort 'vriendschappen'. Ze leek geweldig en zo ondersteunend toen we aan het praten waren. Dat verraad aan vertrouwen is me lang bijgebleven.
Mijn 23-jarige ik huilt nog steeds een paar dagen en voelt nog steeds die immense pijn omdat ik mezelf nooit heb uitgedrukt of sluiting kreeg toen ik 15 was.
In plaats daarvan deed ik vanaf die dag alsof ik niet worstelde met zelfbeschadiging. Ik slikte mijn pijn in en deed alsof het goed met me ging. Ik stond mezelf niet toe om een stem te hebben.
Ik wou ook dat ik voor mezelf had gesproken toen mijn beste vrienden me degradeerden van vriend naar kennis.
Deel op Pinterest
Mijn stem vinden
Nu doe ik het veel beter en ben ik verder op weg naar herstel.
Ik heb mezelf al meer dan drie jaar niet meer gekwetst en in het algemeen kan ik mijn gevoelens en behoeften beter uiten aan vrienden.
Door te spreken en voor mezelf te pleiten als de dingen niet kloppen, is mijn persoonlijke herstel belangrijk geweest.
Toen ik eenmaal hoorde dat ik mijn stem kon gebruiken om relaties effectief te herstellen of te beëindigen, kon ik wat constructieve vriendschappen loslaten en genezen.
Als een vriend iets zegt of doet dat me van streek maakt, zeg ik het, maar ik doe dat vriendelijk. Ik denk dat als je een relatie herstelt, je wilt proberen hun kant te begrijpen, maar toch je gedachten overbrengt, zodat je gehoord en gevalideerd kunt worden.
Vind sluiting en acceptatie
Samen met het uitspreken, was het nuttig voor mij om te erkennen dat het loslaten van iemand niet betekent dat je hem of haar haat of hem niet het beste toewenst. Van elke vriend die ik heb gehad, heb ik heel veel gehouden.
Soms werken relaties echter niet en twee mensen gaan uit elkaar of zijn niet zo hecht als ze ooit waren.
Ik richt me nu op het waarderen van de geweldige herinneringen die we samen hebben gemaakt.
Mijn herstel heeft me laten zien dat ik zelfs in de vriendschappen die abrupt of slecht zijn geëindigd, afsluiting kan vinden, veel pijn kan loslaten die me tegenhield en uiteindelijk de kracht kan vinden om door te gaan.
Concentreer u op uw dierbaren
Als ik een vriendschap verlies waar ik echt om geef, tillen mijn geliefden me altijd weer op.
Als ik me schuldig voel over het einde van een vriendschap, zijn mijn geliefden er altijd om te bevestigen dat ik een goede vriend ben en te erkennen dat ik echt om mensen geef.
Soms kan 'Je bent beter af zonder hen' overbodig en eenvoudig aanvoelen, maar het heeft me geholpen te beseffen dat wanneer conflicten zwaarder wegen dan de positieve punten, beide mensen beter afscheid kunnen nemen.
Hoewel pijnlijk en teleurstellend, is loslaten soms het beste.
Door me te concentreren op degenen die tijdens de regenbuien in mijn leven blijven, herinner ik me eraan dat ik niet hopeloos of gebroken ben; ze zijn het bewijs dat ik niet schuldig ben aan het verliezen van vriendschappen.
En met de tijd en genezing heb ik geleerd dat zelfs als de andere persoon me zwaar pijn heeft gedaan, mijn ex-vrienden ook niet helemaal schuldig zijn.
Vrienden zijn met iemand met psychische problemen kan soms moeilijk zijn en ik probeer ook te begrijpen waar ze vandaan komen.
En net zoals we tijdens depressie vrienden kunnen verliezen, kunnen we ook nieuwe maken door onze stemmen te vinden.
Uiteindelijk zijn er een heleboel positieve herinneringen en mensen in mijn leven die ik elke dag vier.
Lexie Manion is een pleitbezorger voor de geestelijke gezondheid, zelfliefde en lichaamspositieve influencer en pro-herstelblogger. Ze gebruikt Instagram en haar website om haar herstel van depressie en eetstoornissen te documenteren. Lexie deelt haar leven met de wereld om haar eigen worstelingen zowel te verwerken als te genezen. Ze hoopt onderweg anderen te helpen en te inspireren.
