Wat is een slokdarm divertikel?
Een slokdarm divertikel is een uitstekende buidel in de bekleding van de slokdarm. Het vormt zich in een zwak deel van de slokdarm. Het zakje kan overal van 1 tot 4 inch lang zijn.
Er zijn drie soorten slokdarm divertikels (meervoud van divertikel), gebaseerd op waar ze zich bevinden:
- Zenker's divertikel. Dit type ontwikkelt zich nabij de bovenkant van de slokdarm.
- Midthoracaal divertikel. Dit type komt voor in het middelste deel van de slokdarm.
- Epiphrenic diverticulum. Dit type bevindt zich in het onderste deel van de slokdarm.
Lees verder voor meer informatie over deze zeldzame aandoening.
Wat zijn de symptomen?
Slokdarm divertikels veroorzaken niet altijd problemen. Wanneer ze dat doen, komen de symptomen langzaam op naarmate het zakje groeit.
Veel voorkomende symptomen van een slokdarm divertikel zijn:
- Moeite met slikken
- het gevoel alsof voedsel in de keel blijft steken
- voedsel braken bij bukken, liggen of opstaan
- pijn bij het slikken
- chronische hoest
- slechte adem
- pijn op de borst
- nek pijn
- gewichtsverlies
- vocale veranderingen
- Het teken van Boyce, dat een gorgelend geluid is wanneer lucht door het divertikel gaat
Wat veroorzaakt het?
Experts zijn niet zeker van de exacte oorzaken van slokdarm divertikels. Sommige mensen worden ermee geboren, terwijl anderen het later in hun leven ontwikkelen.
Bij volwassenen wordt het vaak geassocieerd met verhoogde druk in de slokdarm. Deze druk zorgt ervoor dat de voering uitsteekt in een verzwakt gebied. Mogelijke oorzaken van deze verhoogde druk zijn onder meer:
- storing van de sluitspieren aan beide uiteinden van de slokdarm
- ontsteking van buiten de slokdarm
- voedsel beweegt niet goed door de slokdarm
- storing van het slikmechanisme
Het kan ook een complicatie zijn van een chirurgische ingreep in de buurt van de nek, of aandoeningen die collageen beïnvloeden, zoals het Ehler-Danlos-syndroom.
Zijn er risicofactoren?
Hoewel een slokdarm divertikel op elke leeftijd kan voorkomen, komt het het meest voor bij mensen in de jaren 70 en 80. Bovendien hebben mensen met slikstoornissen meer kans om het te ontwikkelen.
Hoe wordt het gediagnosticeerd?
Er zijn verschillende methoden die uw arts kan gebruiken om een slokdarm divertikel te diagnosticeren, waaronder:
- Barium slikken. U wordt gevraagd om een oplossing met barium in te slikken, die wordt weergegeven op een röntgenfoto of CT-scan. Hierdoor kan uw arts de beweging van vocht door uw slokdarm volgen.
- Gastro-intestinale endoscopie. Voor deze procedure plaatst uw arts een dunne, flexibele buis met een camera aan het uiteinde door uw mond en door uw keel om uw slokdarm te bekijken.
- Slokdarmmanometrie. Deze techniek meet de timing en sterkte van de contracties van uw slokdarm.
- 24-uurs pH-test. Deze test meet de pH in uw slokdarm gedurende een periode van 24 uur om te controleren op tekenen van maagzuur of gal in uw slokdarm.
Hoe wordt het behandeld?
Er zijn verschillende behandelingsopties voor een slokdarm divertikel, afhankelijk van de grootte en ernst.
Niet-chirurgische behandeling
Milde oesofageale divertikels kunnen meestal worden beheerd door veranderingen in levensstijl, zoals:
- je eten grondig kauwen
- een flauw dieet volgen
- veel water drinken na het eten om de spijsvertering te helpen.
Vrij verkrijgbare antacida kunnen ook helpen bij milde symptomen.
Chirurgische behandeling
Meer ernstige gevallen kunnen een operatie vereisen om het zakje te verwijderen en verzwakt weefsel in de slokdarm te herstellen.
Chirurgische procedures om dit te doen zijn onder meer:
- Cricopharyngeal myotomie. Dit omvat het maken van kleine sneden in de bovenste sluitspier van de slokdarm om deze te verwijden, zodat voedsel gemakkelijker door uw slokdarm kan gaan.
- Diverticulopexy met cricopharyngeale myotomie. Dit omvat het verwijderen van een groter divertikel door het ondersteboven te draaien en aan de wand van de slokdarm te bevestigen.
- Diverticulectomie en cricopharyngeale myotomie. Dit omvat het verwijderen van het divertikel tijdens het uitvoeren van een cricopharyngeale myotomie. Het is een combinatie die vaak wordt gebruikt om de divertikels van Zenker te behandelen.
- Endoscopische diverticulotomie. Dit is een minimaal invasieve procedure die het weefsel verdeelt tussen het divertikel en de slokdarm, waardoor voedsel uit het divertikel kan wegvloeien.
Zijn er complicaties?
Na verloop van tijd kan een slokdarm divertikel leiden tot gezondheidsproblemen.
- Aspiratie-longontsteking. Als een slokdarm divertikel leidt tot oprispingen, kan dit leiden tot aspiratiepneumonie. Dit is een longinfectie die wordt veroorzaakt door het inademen van dingen, zoals voedsel en speeksel, die meestal door je slokdarm reizen.
- Obstructie. Een obstructie in de buurt van het divertikel kan het slikken moeilijk, zo niet onmogelijk maken. Hierdoor kan het zakje ook scheuren en bloeden.
- Plaveiselcelcarcinoom. In zeer zeldzame gevallen kan aanhoudende irritatie van de buidel leiden tot plaveiselcelcarcinoom.
Wat zijn de vooruitzichten?
Een slokdarm divertikel is een vrij zeldzame aandoening die vaak bij oudere volwassenen voorkomt. Terwijl sommige mensen nooit symptomen hebben, ervaren anderen een aantal problemen, waaronder slikproblemen en regurgitatie. De meeste gevallen reageren goed op veranderingen in levensstijl, chirurgie of een combinatie van beide.
