Gezondheid en welzijn raken ons allemaal anders. Dit is het verhaal van één persoon
De eerste keer dat ik een paniekaanval kreeg, was ik 19 en liep ik terug van de eetzaal naar mijn studentenhuis.
Ik kon niet achterhalen waardoor het begon, wat de golf van kleur in mijn gezicht veroorzaakte, de kortademigheid, het snelle begin van intense angst. Maar ik begon te snikken, sloeg mijn armen om mijn lichaam en haastte me terug naar de kamer waar ik net was ingetrokken - een driepersoonskamer met twee andere universiteitsstudenten.
Ik kon nergens heen - nergens om mijn schaamte te verbergen voor deze intense en onverklaarbare emotie - dus rolde ik me op in bed en keek naar de muur.
Wat gebeurde er met mij? Waarom gebeurde het? En hoe kan ik ervoor zorgen dat het stopt?
Het kostte jaren van therapie, opleiding en begrip van het stigma rond psychische aandoeningen om volledig te begrijpen wat er aan de hand was.
Ik begreep uiteindelijk dat de intense golf van angst en verdriet die ik op dat moment vele malen had meegemaakt een paniekaanval werd genoemd.
Er zijn veel misvattingen over hoe paniekaanvallen eruit zien en aanvoelen. Een deel van het verminderen van het stigma rond deze ervaringen is het onderzoeken hoe paniekaanvallen eruit zien en het scheiden van feiten en fictie.
Mythe: alle paniekaanvallen hebben dezelfde symptomen
Realiteit: paniekaanvallen kunnen voor iedereen anders aanvoelen en zijn grotendeels afhankelijk van uw persoonlijke ervaring.
Veel voorkomende symptomen zijn onder meer:
- kortademigheid
- een racehart
- een verlies van controle of veiligheid voelen
- pijn op de borst
- misselijkheid
- duizeligheid
Er zijn veel verschillende symptomen en het is mogelijk om enkele van de symptomen te ervaren, en niet allemaal.
Voor mij beginnen paniekaanvallen vaak met een golf van hitte en een rood gezicht, intense angst, verhoogde hartslag en huilen zonder significante triggers.
Lange tijd vroeg ik me af of ik een paniekaanval kon noemen wat ik ervoer, en worstelde ik om mijn recht op zorg en bezorgdheid te 'claimen', ervan uitgaande dat ik gewoon dramatisch was.
Mythe: Paniekaanvallen zijn overdreven en opzettelijk dramatisch
Realiteit: in tegenstelling tot stigmatiserende overtuigingen, kunnen paniekaanvallen niet door mensen worden beheerst. We weten niet precies wat paniekaanvallen veroorzaakt, maar we weten wel dat ze vaak kunnen worden veroorzaakt door stressvolle gebeurtenissen, psychische aandoeningen of niet-gespecificeerde stimuli of veranderingen in de omgeving.
In plaats van aandacht te zoeken, hebben de meeste mensen die paniekaanvallen ervaren veel geïnternaliseerd stigma en schaamte, en hebben ze een hekel aan paniekaanvallen in het openbaar of bij anderen.
Als ik in het verleden bijna in paniek raakte, verliet ik snel een situatie of ging ik zo snel mogelijk naar huis om me niet in het openbaar in verlegenheid te brengen.
Vaak zeiden mensen dingen tegen me als: 'Er is niets om je zorgen over te maken!' of "Kun je niet gewoon kalmeren?" Deze dingen maakten me meestal meer van streek en maakten het nog moeilijker om mezelf te kalmeren.
Als u een vriend of geliefde kent die vaak paniekaanvallen ervaart, vraag hem dan op een rustig moment wat ze van u of de mensen om hem heen zouden willen als er zich een zou voordoen.
Vaak hebben mensen paniekaanvallen of crisisplannen die ze kunnen delen, met een schets die hen helpt om te kalmeren en terug te keren naar de basislijn.
Mythe: mensen die paniekaanvallen ervaren, hebben hulp of medische hulp nodig
Realiteit: het kan eng zijn om iemand te observeren die een paniekaanval ervaart. Maar het is belangrijk om te onthouden dat ze niet direct in gevaar zijn. Het beste wat u kunt doen, is kalm blijven.
Hoewel het belangrijk is om iemand te helpen onderscheid te maken tussen een paniekaanval en een hartaanval, kunnen mensen met paniekaanvallen meestal vaak het verschil zien.
Als je in de buurt bent van iemand die een paniekaanval heeft en hen al hebt gevraagd of ze ondersteuning nodig hebben, is het het beste om te respecteren wat hun antwoord ook is, en geloof hen als ze zeggen dat ze het zelf kunnen doen.
Veel mensen worden bedreven in het ontwikkelen van vaardigheden en trucs voor het stoppen van paniekaanvallen en hebben een standaardactieplan wanneer dergelijke situaties zich voordoen.
Ik weet precies wat ik moet doen om voor mezelf te zorgen in dergelijke situaties, en heb vaak gewoon wat tijd nodig om de dingen te doen waarvan ik weet dat ze me zullen helpen - zonder me zorgen te maken over het oordeel van de mensen om me heen.
Mythe: alleen mensen bij wie een psychische aandoening is vastgesteld, ervaren paniekaanvallen
Realiteit: Iedereen kan een paniekaanval ervaren, zelfs zonder diagnose van psychische aandoeningen.
Dat gezegd hebbende, lopen sommige mensen meer risico op het ervaren van meerdere paniekaanvallen gedurende hun hele leven, waaronder mensen met een familiegeschiedenis van paniekaanvallen of een geschiedenis van kindermishandeling of trauma. Iemand heeft ook een hoger risico als hij de diagnose heeft van:
- angststoornis
- gegeneraliseerde angststoornis (GAD)
- posttraumatische stressstoornis (PTSS)
Mensen die niet aan die criteria voldoen, lopen nog steeds risico, vooral als ze een traumatische gebeurtenis meemaken, in een stressvolle werk- of schoolomgeving verkeren of onvoldoende slaap, voedsel of water hebben gehad.
Om deze reden is het een goed idee voor iedereen om een algemeen idee te hebben van hoe een paniekaanval voelt en wat de beste dingen zijn die ze kunnen doen om weer kalm te worden.
Paniekaanvallen begrijpen en leren hoe u uzelf en anderen het beste kunt ondersteunen, helpt om het stigma rond psychische aandoeningen te verminderen. Het kan een van de moeilijkste onderdelen van paniekaanvallen verminderen: de mensen om je heen uitleggen wat er is gebeurd of wat er gebeurt.
Het stigma van psychische aandoeningen is vaak het moeilijkste onderdeel om mee om te gaan in situaties waarin iemand het al moeilijk heeft.
Om deze reden kan het leren om de mythe van de realiteit te scheiden het verschil maken, zowel voor mensen die paniekaanvallen ervaren als voor degenen die willen begrijpen hoe ze de mensen van wie ze houden kunnen ondersteunen.
Ik ben altijd onder de indruk geweest van de manier waarop mijn vrienden die hebben geleerd over angst en paniekaanvallen reageren als ik het moeilijk heb.
De ondersteuning die ik heb gekregen was ongelooflijk. Van gewoon rustig bij me zitten terwijl ik van streek ben tot het helpen van mijn belangenbehartiging als ik moeite heb met praten, ik ben buitengewoon dankbaar voor vrienden en bondgenoten die me helpen bij het navigeren door psychische aandoeningen.
Caroline Catlin is een kunstenaar, activist en geestelijke gezondheidswerker. Ze houdt van katten, zuur snoep en empathie. Je kunt haar vinden op haar website.
