Gezondheid en welzijn raken ons allemaal anders. Dit is het verhaal van één persoon
Sinds ik 14 jaar oud was, stonden de woorden 'monitor voor een persoonlijkheids- of stemmingsstoornis' vetgedrukt in mijn medische kaarten.
Vandaag is de dag, dacht ik op mijn 18e verjaardag. Als wettige volwassene zou ik eindelijk mijn officiële diagnose van geestelijke gezondheid krijgen na jarenlang te zijn verscheept van het ene programma voor geestelijke gezondheidszorg naar het volgende.
In het kantoor van mijn therapeut legde ze uit: 'Kyli, je hebt een psychische aandoening die borderline persoonlijkheidsstoornis wordt genoemd.'
Naïef optimistisch, voelde ik me opgelucht dat ik eindelijk de woorden had om de stemmingswisselingen, zelfbeschadigend gedrag, boulimie en intense emoties die ik constant ervoer te beschrijven.
Maar de veroordelende uitdrukking op haar gezicht deed me geloven dat mijn hernieuwde gevoel van empowerment van korte duur zou zijn.
Meest gezochte mythe: 'Borderlines are evil'
De National Alliance of Mental Illness (NAMI) schat dat tussen 1,6 en 5,9 procent van de Amerikaanse volwassenen een borderline persoonlijkheidsstoornis (BPD) heeft. Ze merken op dat ongeveer 75 procent van de mensen met een BPS-diagnose vrouwen zijn. Onderzoek wijst uit dat biologische en sociaal-culturele factoren de oorzaak kunnen zijn van deze kloof.
Om een BPD-diagnose te krijgen, moet u voldoen aan vijf van de negen criteria-eisen die zijn uiteengezet in de nieuwe editie van de Diagnostic and Statistical Manual for Mental Disorders (DSM-5). Zij zijn:
- een onstabiel zelfgevoel
- een hectische verlatingsangst
- problemen met het onderhouden van interpersoonlijke relaties
- suïcidaal of zelfbeschadigend gedrag
- instabiliteit van de stemming
- gevoelens van leegte
- dissociatie
- woede-uitbarstingen
- impulsiviteit
Op mijn 18e voldeed ik aan alle criteria.
Terwijl ik door websites bladerde die mijn psychische aandoening uitlegden, veranderde mijn hoop voor mijn toekomst snel in een gevoel van schaamte. Toen ik opgroeide met andere tieners met een psychische aandoening, werd ik niet vaak blootgesteld aan een stigma op het gebied van geestelijke gezondheid.
Maar ik hoefde niet de donkere hoeken van het internet af te speuren om te ontdekken wat veel mensen van vrouwen met BPS vonden.
Zelfhulpboeken voor mensen met een borderline-stoornis hadden titels als 'Vijf soorten mensen die je leven kunnen verpesten'. Was ik een slecht persoon?
Ik leerde snel mijn diagnose te verbergen, zelfs voor goede vrienden en familie. BPD voelde aan als een scharlakenrode brief en ik wilde hem zo ver mogelijk van mijn leven houden.
Dating de 'Manic Pixie Dream Girl'
Verlangen naar de vrijheid die ik tijdens mijn tienerjaren enorm miste, verliet ik mijn behandelcentrum een maand na mijn 18e verjaardag. Ik hield mijn diagnose geheim, totdat ik een paar maanden later mijn eerste serieuze vriend ontmoette.
Hij zag zichzelf als een hipster. Toen ik hem vertrouwde dat ik een borderline-stoornis had, straalde zijn gezicht van opwinding. We zijn opgegroeid toen films als 'The Virgin Suicides' en 'Garden State', waar de hoofdpersonages verliefd werden op eendimensionale versies van geesteszieke vrouwen, op het hoogtepunt van hun populariteit stonden.
Het voelde onmogelijk om te navigeren door de onrealistische normen die ik voelde dat ik moest nakomen als jonge vrouw - een geesteszieke vrouw, om op te starten. Dus ik voelde me wanhopig om de manier waarop hij mijn BPD uitbuitte te normaliseren.
Ik wilde dat mijn psychische aandoening zou worden geaccepteerd. Ik wilde geaccepteerd worden.
Naarmate onze relatie vorderde, raakte hij verliefd op bepaalde aspecten van mijn stoornis. Ik was een vriendin die soms riskant, impulsief, seksueel en empathisch was voor een fout.
Maar op het moment dat mijn symptomen vanuit zijn perspectief veranderden van 'eigenzinnig' naar 'gek' - stemmingswisselingen, oncontroleerbaar huilen, snijden - werd ik wegwerpbaar.
De realiteit van geestelijke gezondheidsproblemen liet geen ruimte over voor zijn Manic Pixie Dream Girl-fantasie, dus kort daarna braken we uit.
Deel op Pinterest
Voorbij de films
Hoezeer ik ook voel dat onze samenleving vasthoudt aan de mythe dat vrouwen met borderline niet geliefd en ronduit giftig zijn in relaties, worden vrouwen met BPS en andere psychische aandoeningen ook geobjectiveerd.
Dr. Tory Eisenlohr-Moul, een assistent-professor in de psychiatrie aan de Universiteit van Illinois in Chicago, vertelt Healthline dat veel van het gedrag dat vrouwen met borderline-vertoning 'op korte termijn door de samenleving worden beloond, maar op de lange termijn heel hard worden gestraft. '
Historisch gezien was er een intense fascinatie voor geesteszieke vrouwen. Gedurende de 19e eeuw (en lang daarvoor) werden vrouwen die door hysterie ziek werden geacht, in theatrale spektakels veranderd waar voornamelijk mannelijke artsen openbare experimenten op konden uitvoeren. (Vaker wel dan niet waren deze 'behandelingen' niet-consensueel.)
De kennis over ernstig geestelijk zieke vrouwen is in de loop van de tijd geëvolueerd om ze op verschillende manieren te ontmenselijken. Een opmerkelijk voorbeeld is toen Donald Trump in 2004 op "The Howard Stern Show" verscheen en in een discussie over Lindsay Lohan zei: "Hoe komt het dat de vrouwen met diepe problemen, weet je, diep, diep in de problemen, ze zijn altijd de beste in bed?"
Ondanks hoe verontrustend de opmerkingen van Trump waren, is het stereotype dat "gekke" vrouwen geweldig zijn in seks gemeengoed.
Of ik nu aanbeden of gehaat word, gezien wordt als een one-night-stand of als pad naar verlichting, ik voel het altijd aanwezige gewicht van stigma dat aan mijn stoornis gehecht is. Drie kleine woorden - "Ik ben borderline" - en ik kan iemands ogen zien verschuiven terwijl ze een achtergrondverhaal voor me in hun hoofd creëren.
De real-life gevolgen van deze mythen
Er zijn risico's voor degenen onder ons die in de kern vallen van zowel bekwaamheid als seksisme.
Uit een onderzoek uit 2014 bleek dat 40 procent van de vrouwen met een ernstige psychische aandoening als volwassene seksueel misbruikt was. Daarnaast meldde 69 procent ook een vorm van huiselijk geweld te hebben meegemaakt. Vrouwen met een handicap van welke aard dan ook worden vaker blootgesteld aan seksueel geweld dan vrouwen zonder.
Dit wordt met name verwoestend in het kader van psychische aandoeningen zoals BPS.
Hoewel seksueel misbruik bij kinderen niet wordt beschouwd als een essentiële factor bij het ontwikkelen van BPS, heeft onderzoek uitgewezen dat tussen de 40 en 70 procent van de mensen met BPS ook seksueel trauma heeft opgelopen tijdens de kindertijd.
Als overlevende van seksueel misbruik als kind realiseerde ik me door therapie dat mijn BPS was ontstaan als gevolg van het misbruik dat ik had doorstaan. Ik heb geleerd dat, hoewel ongezond, mijn dagelijkse zelfmoordgedachten, zelfbeschadiging, eetstoornis en impulsiviteit allemaal slechts copingmechanismen waren. Ze waren de manier waarop mijn geest communiceerde: 'Je moet overleven, op welke manier dan ook.'
Hoewel ik door de behandeling heb geleerd mijn grenzen te respecteren, ben ik nog steeds constant bang dat mijn kwetsbaarheid kan leiden tot meer misbruik en revictimisatie.
Voorbij het stigma
Bessel van der Kolk, MD, schreef in zijn boek "The Body Keeps The Score", dat "cultuur de uitdrukking van traumatische stress vormt." Hoewel dit het geval is bij trauma, kan ik niet anders dan geloven dat genderrollen een essentiële rol hebben gespeeld in de reden waarom vrouwen met een borderline-stoornis bijzonder verbannen of geobjectiveerd zijn.
"Dit [stigma] speelt harder voor vrouwen met borderline, omdat onze samenleving er zo klaar voor is om vrouwen als 'gek' af te doen", zegt Dr. Eisenlohr-Moul. 'De straf voor een impulsieve vrouw is zoveel groter dan voor een impulsieve man.'
Zelfs terwijl ik door mijn herstel van de mentale gezondheid heen ben gegaan en heb bedacht hoe ik mijn borderline-symptomen op een gezonde manier kan behandelen, heb ik geleerd dat mijn gevoelens voor sommige mensen nooit stil genoeg zullen zijn.
Onze cultuur leert vrouwen al hun woede en verdriet te internaliseren: gezien worden, maar niet gehoord worden. Vrouwen met borderline - die zich dapper en diep voelen - zijn de volledige antithese van hoe ons wordt geleerd dat vrouwen zouden moeten zijn.
Borderline hebben als vrouw betekent dat je continu gevangen zit in het kruisvuur tussen stigma in de geestelijke gezondheidszorg en seksisme.
Ik besliste zorgvuldig met wie ik mijn diagnose deelde. Maar nu leef ik onbeschaamd in mijn waarheid.
Het stigma en de mythen die onze samenleving voortzet voor vrouwen met BPS zijn niet ons kruis om te dragen.
Kyli Rodriguez-Cayro is een Cubaans-Amerikaanse schrijver, voorstander van geestelijke gezondheid en basisactivist, gevestigd in Salt Lake City, Utah. Ze is een uitgesproken voorstander van het beëindigen van seksueel en huiselijk geweld tegen vrouwen, de rechten van sekswerkers, rechtvaardigheid voor gehandicapten en inclusief feminisme. Naast haar schrijven was Kyli mede-oprichter van The Magdalene Collective, een gemeenschap voor sekswerkactivisten in Salt Lake City. Je kunt haar bezoeken op Instagram of haar website.
