Overzicht
Een diagnose van chronische obstructieve longziekte (COPD) is gebaseerd op uw tekenen en symptomen, geschiedenis van blootstelling aan irriterende longen (zoals roken) en familiegeschiedenis. Uw arts moet een volledig lichamelijk onderzoek uitvoeren voordat hij een diagnose stelt.
COPD-symptomen kunnen zich langzaam ontwikkelen en veel van de symptomen komen enigszins voor.
Uw arts zal een stethoscoop gebruiken om naar hart- en longgeluiden te luisteren en kan enkele of alle van de volgende tests bestellen.
Spirometrie
De meest effectieve en meest gebruikelijke methode voor het diagnosticeren van COPD is spirometrie. Het staat ook bekend als een longfunctietest of PFT. Deze eenvoudige, pijnloze test meet de longfunctie en capaciteit.
Om deze test uit te voeren, adem je zo krachtig mogelijk uit in een buis die is aangesloten op de spirometer, een kleine machine. Het totale luchtvolume dat uit uw longen wordt uitgeademd, wordt de gedwongen vitale capaciteit (FVC) genoemd.
Het percentage van de FVC dat in de eerste seconde wordt gedwongen, wordt de FEV1 genoemd. FEV staat voor geforceerd expiratoir volume. De maximale snelheid waarmee u uw longen leegt, wordt de maximale expiratoire stroomsnelheid (PEFR) genoemd.
Spirometrieresultaten helpen bepalen welk type longziekte u heeft en de ernst ervan. De resultaten zijn direct te interpreteren.
Deze test is het meest effectief omdat hij COPD kan bepalen voordat er significante symptomen optreden. Het kan uw arts ook helpen de voortgang van COPD te volgen en de effectiviteit van de behandeling te controleren.
Voorzorgsmaatregelen
Omdat spirometrie vereist dat je krachtig uitademt, wordt het niet aanbevolen voor iemand die onlangs een hartaanval of hartoperatie heeft gehad.
Het is belangrijk om voorafgaand aan het testen volledig te zijn hersteld van ernstige ziekten of aandoeningen. Zelfs als u in principe een goede gezondheid heeft, kunt u zich direct na de test een beetje buiten adem en duizelig voelen.
Omkeerbaarheidstest bronchodilatator
Deze test combineert spirometrie met het gebruik van een bronchusverwijder, wat een medicijn is om je luchtwegen te openen.
Voor deze test ondergaat u een standaard spirometrietest om een nulmeting te krijgen van hoe goed uw longen werken. Vervolgens neemt u na ongeveer 15 minuten een dosis bronchusverwijdende medicatie in en herhaalt u de spirometrietest.
Deze screening is ook nuttig bij het monitoren van mensen die al zijn gediagnosticeerd met COPD, astma of beide. Testresultaten kunnen een arts helpen bepalen of uw huidige bronchodilatatietherapie werkt of moet worden aangepast.
Bloedtesten
Bloedonderzoek kan uw arts helpen bepalen of uw symptomen worden veroorzaakt door een infectie of een andere medische aandoening.
Een arteriële bloedgastest meet het zuurstof- en kooldioxidegehalte in uw bloed. Dit is een indicatie van hoe goed je longen werken. Deze meting kan aangeven hoe ernstig uw COPD is en of u mogelijk zuurstoftherapie nodig heeft.
De meeste mensen hebben geen problemen met bloedonderzoek. Er kan wat ongemak of zeer kleine blauwe plekken zijn waar de naald is ingebracht, maar die bijwerkingen duren niet lang.
Genetische test
Hoewel roken en blootstelling aan schadelijke stoffen in het milieu de belangrijkste oorzaken zijn van COPD, is er ook een erfelijke risicofactor voor deze aandoening. Een familiegeschiedenis van voortijdige COPD kan erop wijzen dat u de aandoening heeft.
Uw arts kan uw alfa-1-antitrypsine (AAT) controleren. Dit eiwit helpt je longen te beschermen tegen ontstekingen veroorzaakt door irriterende stoffen zoals vervuiling of roken. Het wordt geproduceerd door je lever en vervolgens afgegeven aan je bloedbaan.
Mensen met een laag niveau hebben een aandoening die alfa-1-antitrypsinedeficiëntie wordt genoemd en ontwikkelen vaak op jonge leeftijd COPD. Door middel van genetische tests kunt u erachter komen of u een AAT-tekort heeft.
Genetische tests voor AAT-tekort worden gedaan met een bloedtest. Het bloedonderzoek is meestal onschadelijk.
Maar ontdekken dat u een AAT-tekort heeft, kan een uitdaging zijn, vooral als u niet de diagnose COPD heeft gekregen. AAT-deficiëntie zijn, betekent niet dat je uiteindelijk longproblemen krijgt, maar het vergroot de kans.
Als je de diagnose COPD hebt, maar je hebt nog nooit gerookt, je hebt nooit gewerkt rond schadelijke chemicaliën en verontreinigende stoffen, of je bent jonger dan 50 jaar, dan heb je mogelijk een AAT-tekort.
Röntgenfoto van de borst of CT-scan
Een CT-scan is een type röntgenfoto die een gedetailleerder beeld oplevert dan een standaard röntgenfoto. Elk type röntgenfoto dat uw arts kiest, geeft een beeld van de structuren in uw borst, inclusief uw hart, longen en bloedvaten.
Uw arts zal kunnen zien of u tekenen van COPD heeft. Als uw symptomen worden veroorzaakt door een andere aandoening, zoals hartfalen, kan uw arts dat ook vaststellen.
CT-scans en standaard röntgenfoto's zijn pijnloos, maar ze stellen je wel bloot aan kleine hoeveelheden straling.
De straling die voor een CT-scan wordt gebruikt, is groter dan die voor een typische röntgenfoto. Hoewel de stralingsdoses voor elke test relatief laag zijn, dragen ze wel bij aan de hoeveelheid blootstelling aan straling die u gedurende uw leven ontvangt. Dit kan uw risico op kanker enigszins verhogen.
Nieuwe CT-apparatuur vereist echter minder straling om gedetailleerde beelden te produceren dan eerdere technologie.
Sputumonderzoek
Uw arts kan een sputumonderzoek bestellen, vooral als u een productieve hoest heeft. Sputum is het slijm dat u ophoest.
Het analyseren van uw sputum kan helpen de oorzaak van uw ademhalingsmoeilijkheden te achterhalen en kan sommige longkankers helpen opsporen. Als u een bacteriële infectie heeft, kan deze ook worden geïdentificeerd en behandeld.
Genoeg hoesten om een sputummonster te produceren kan even ongemakkelijk zijn. Anders zijn er geen echte risico's of nadelen aan een sputumonderzoek. Het kan erg nuttig zijn bij het diagnosticeren van uw toestand.
Elektrocardiogram (ECG of ECG)
Uw arts kan om een elektrocardiogram (ECG of ECG) vragen om te bepalen of uw kortademigheid wordt veroorzaakt door een hartaandoening en niet door een longprobleem.
Na verloop van tijd kunnen de ademhalingsmoeilijkheden die gepaard gaan met COPD echter leiden tot hartcomplicaties, waaronder abnormale hartritmes, hartfalen en een hartaanval.
Een ECG meet de elektrische activiteit in uw hart en kan helpen bij het diagnosticeren van een verstoring van uw hartritme.
De ECG is over het algemeen een veilige test met weinig risico's. Soms kunt u wat huidirritatie ervaren in het gebied waar de sticker voor een elektrode is geplaatst. Als een ECG een inspanningsstresstest omvat, kan de screening helpen om abnormale hartritmes te ontdekken.
Voorbereiden op COPD-testen
COPD-tests vereisen weinig voorbereiding. Draag comfortabele kleding en vermijd vooraf grote maaltijden. U moet ook vroeg op uw afspraak aankomen om het nodige papierwerk in te vullen.
Raadpleeg voorafgaand aan spirometrie- of ECG-tests uw arts over eventuele medicijnen. Bepaalde medicijnen, cafeïne, roken en lichaamsbeweging kunnen uw testresultaten beïnvloeden.
Als u bijvoorbeeld een omkeerbaarheidstest voor bronchusverwijder heeft, moet u mogelijk uw bronchusverwijder blijven gebruiken tot dat deel van de test.
Neem een paar dagen voor uw test contact op met uw arts of het testcentrum om te zien welke beperkingen op u van toepassing zijn. Zorg ervoor dat u alle instructies vóór het testen volgt, zodat uw resultaten zo nauwkeurig mogelijk zijn.
Afhalen
Meestal worden COPD-tests onafhankelijk van uw arts uitgevoerd. Bloedonderzoek wordt uitgevoerd in een testcentrum en monsters worden voor onderzoek naar een laboratorium gestuurd. Resultaten kunnen vaak binnen een paar dagen of hooguit een paar weken worden verkregen.
De resultaten van spirometrietests hebben ook een paar dagen nodig om uw arts te bereiken, hoewel uw arts ze mogelijk dezelfde dag kan zien als er haast is. Hetzelfde geldt voor CT-scans en andere beeldvormende tests.
Genetische tests duren meestal een paar weken.
Resultaten van een sputumcultuur kunnen van een dag of twee tot een paar weken duren. De tijdsduur hangt af van het type aandoening dat wordt onderzocht.
Wachten op resultaten kan moeilijk zijn, maar het verkrijgen van nauwkeurige testresultaten is van cruciaal belang voor het correct diagnosticeren van uw aandoening en het opstellen van een effectief behandelplan.
