Door te onthullen hoe angst het leven van mensen beïnvloedt, hopen we empathie, ideeën voor coping en een meer open gesprek over mentale gezondheid te verspreiden. Dit is een krachtig perspectief
C, een public relations- en marketingondersteuningsassistent in Greensboro, North Carolina, realiseerde zich voor het eerst dat ze angst had toen de sensaties van een school-pep-rally haar over de rand stuurden. Ze worstelt sindsdien met ernstige, bijna constante angst die haar ervan weerhoudt het leven te leiden dat ze wil.
Hier is haar verhaal.
Wanneer besefte je voor het eerst dat je angst had?
Het is moeilijk te zeggen toen ik me voor het eerst realiseerde dat ik angst had. Ik was altijd bang, zelfs als baby, volgens mijn moeder. Ik groeide op in de wetenschap dat ik gevoeliger was dan de meeste mensen, maar het concept van angst was mij vreemd tot ik ongeveer 11 of 12 was. Op dit moment moest ik een vreemde, daglange psychologische evaluatie ondergaan nadat mijn moeder erachter was gekomen van mijn zelfverwonding.
Ik denk dat ik toen voor het eerst het woord 'angst' hoorde, maar het klikte pas ongeveer een jaar later volledig toen ik geen excuus kon vinden om een school pep-rally over te slaan. De geluiden van schreeuwende studenten, de schetterende muziek, die pijnlijk heldere tl-lampen en de propvolle tribunes overspoelden me. Het was chaos en ik moest eruit.
Op de een of andere manier wist ik me terug te trekken in een badkamer aan de andere kant van het gebouw waar ik me in een stal verstopte, snikkend en met mijn hoofd tegen de muur bonkend in een poging 'mezelf eruit te slaan'. Alle anderen leken te genieten van de pep-rally, of konden er in ieder geval doorheen zitten zonder in paniek te vluchten. Toen realiseerde ik me dat ik angst had, maar ik had nog steeds geen idee dat het een levenslange strijd zou zijn.
Deel op Pinterest
Hoe manifesteert je angst zich fysiek?
Lichamelijk heb ik de gebruikelijke symptomen: moeite met ademhalen (hyperventilatie of het gevoel dat ik stik), snelle hartslag en hartkloppingen, pijn op de borst, tunnelvisie, duizeligheid, misselijkheid, beven, zweten, spierpijn en uitputting gecombineerd met het onvermogen slapen.
Ik heb ook de gewoonte om onbewust mijn nagels in mijn huid te graven of op mijn lippen te bijten, vaak al erg genoeg om bloed te trekken. Ik moet ook bijna elke keer braken als ik een vleugje misselijkheid begin te voelen.
Hoe manifesteert je angst zich mentaal?
Het is moeilijk om te bedenken hoe dit te beschrijven zonder te klinken alsof ik de DSM aan het uitbarsten ben. Het hangt af van het soort angst dat ik ervaar.
In de meest algemene zin, die ik gewoon beschouw als mijn standaardmodus, aangezien ik de meeste dagen op zijn minst enigszins bezorgd ben over iets, zijn de mentale manifestaties zaken als concentratieproblemen, rusteloosheid en obsessieve gedachteloops van wat als, wat als, wat als…
Wanneer mijn angst ernstiger wordt, kan ik me nergens op concentreren, behalve de angst. Ik begin geobsedeerd te raken door alle worstcasescenario's, hoe irrationeel ze ook lijken. Mijn gedachten worden alles of niets. Er is geen grijs gebied. Een gevoel van angst neemt me op, en uiteindelijk weet ik zeker dat ik in gevaar ben en ga sterven.
In het ergste geval stop ik gewoon en wordt mijn geest leeg. Het is alsof ik mezelf verlaat. Ik weet nooit hoelang ik in die staat zal zijn. Als ik 'terugkom', maak ik me zorgen over de verloren tijd en de cyclus gaat verder.
Wat voor dingen veroorzaken je angst?
Ik ben nog steeds bezig met het identificeren van mijn triggers. Het lijkt erop dat zodra ik er een uitzoek, er nog drie verschijnen. Mijn belangrijkste (of op zijn minst meest frustrerende) trigger is het verlaten van mijn huis. Het is een dagelijkse strijd om aan het werk te gaan. Ik begin mijn dag meestal met een paniekaanval in plaats van koffie.
Enkele andere prominente triggers die ik heb opgemerkt, zijn veel sensorische dingen (luide geluiden, bepaalde geuren, aanraking, felle lichten, enz.), Grote drukte, wachten in rijen, openbaar vervoer, supermarkten, roltrappen, eten aan de voorkant van anderen, gaan slapen, douchen en wie weet hoeveel meer. Er zijn nog meer abstracte dingen die me triggeren, zoals het niet volgen van een routine of ritueel, mijn fysieke verschijning en andere dingen waar ik nog geen woorden voor kan formuleren.
Hoe ga je om met je angst?
Medicatie is mijn belangrijkste vorm van beheer. Ik woonde wekelijkse therapiesessies bij tot ongeveer twee maanden geleden. Ik was van plan om om de andere week over te stappen, maar ik heb mijn therapeut in iets minder dan twee maanden niet gezien. Ik ben te gretig om te vragen om vrije tijd of een uitgebreide lunch. Ik draag Silly Putty om mijn handen vast te houden en me af te leiden, en ik probeer uit te rekken om mijn spieren te ontspannen. Die bieden beperkte verlichting.
Ik heb minder gezonde managementmethoden, zoals toegeven aan dwanghandelingen, situaties vermijden die me angstig kunnen maken, isolement, onderdrukking, dissociatie en alcoholmisbruik. Maar dat is niet echt omgaan met angst, toch?
Hoe zou je leven eruit zien als je angst onder controle was?
Ik kan me mijn leven echt niet voorstellen zonder angst. Het is mogelijk mijn hele leven een deel van mij geweest, dus het is alsof ik me voorstel hoe het leven van een vreemde is.
Ik denk graag dat mijn leven gelukkiger zou zijn. Ik zou de meest alledaagse activiteiten kunnen doen zonder er zelfs maar aan te denken. Ik zou me niet schuldig voelen omdat ik anderen ongemakkelijk maakte of hen tegenhield. Ik kan me voorstellen dat het zo vrij moet zijn, wat op een bepaalde manier angstaanjagend is.
Jamie Friedlander is freelance schrijver en redacteur met een passie voor gezondheid. Haar werk is verschenen in The Cut, Chicago Tribune, Racked, Business Insider en Success Magazine. Als ze niet schrijft, is ze meestal te vinden op reis, terwijl ze veel groene thee drinkt of op Etsy surft. Je kunt meer voorbeelden van haar werk zien op haar website. Volg haar op Twitter.
