Onze redenen om te drinken kunnen gevarieerd en complex zijn.
Dit gold voor mij toen het moeilijk (zo niet onmogelijk) werd om te weten of mijn drinken gewoon een tijdelijk eetbuiengedrag was, voorbestemd om achter te blijven in mijn twintiger jaren; een ongezonde coping-vaardigheid gerelateerd aan mijn psychische aandoening; of een echte, complete verslaving.
Het hielp niet dat mijn clinici het er niet mee eens waren als ik een alcoholist was. Sommigen zeiden ja, en anderen zeiden heftig nee.
Dit was een verwarrende en verontrustende plek om te zijn. Naar de AA gaan en uiteindelijk een poliklinisch rehabilitatieprogramma voor de hele dag, stuurde me spiraalsgewijs terwijl ik probeerde erachter te komen of ik daar zelfs thuishoorde.
Ik ging van ontmoeting naar ontmoeting, van ruimte naar ruimte, probeerde mijn identiteit te achterhalen zonder te beseffen dat mijn identiteitscrisis de echte problemen afleidde.
In plaats van mijn energie te concentreren op nuchterheid en herstel, raakte ik geobsedeerd door het uitzoeken of ik een alcoholist was
OCD hebben, geobsedeerd zijn door dit was niet bepaald verrassend.
Maar het versterkte mijn verlangen om te drinken eigenlijk alleen maar zodat ik 'detective' kon spelen en mezelf kon testen, alsof het antwoord op mijn problemen op de een of andere manier lag in meer drinken, niet minder.
De angst om niet te weten hoe ik over mijn relatie met alcohol moest praten, werd de focus, in plaats van eerlijk te onderzoeken hoe ik dronk en waarom het belangrijk was om te stoppen of te bezuinigen.
Ik weet dat ik ook niet de enige ben die op deze plek arriveert.
Of we nu nog niet helemaal klaar zijn om onszelf alcoholisten te noemen, of we bestaan gewoon op een continuüm waar ons gedrag onaangepast maar niet helemaal verslavend is, het is soms nodig om de identiteitsvraag opzij te zetten en in plaats daarvan te draaien naar de belangrijkere vragen.
Ik wil enkele vragen delen die ik mezelf moest stellen om mijn herstel op de rails te krijgen.
Of de antwoorden er nu toe leiden dat je een identiteit als alcoholist claimt, of je gewoon helpt bij het nemen van belangrijke beslissingen over middelengebruik en herstel, het belangrijkste is dat je in staat bent om eerlijk je relatie met alcohol te onderzoeken - en hopelijk de keuzes te maken die zijn het beste voor jou.
1. Wat zijn de gevolgen en zijn ze belangrijk voor mij?
De laatste keer dat ik terugval in mijn drinken, had mijn gedrag een aantal zeer ernstige gevolgen.
Het bracht mijn werk in gevaar, bedreigde mijn relaties, bracht me in gevaarlijke situaties (alleen, zonder ondersteuning) en tastte mijn gezondheid ernstig aan. Zelfs toen ik dit wist, bleef ik een tijdje drinken en ik kon niet echt uitleggen waarom.
Drinken zonder echt rekening te houden met de gevolgen is een rode vlag, of je nu een alcoholgebruiksstoornis hebt of niet. Het geeft aan dat het tijd is om je relatie met alcohol opnieuw te beoordelen.
Als je drinken belangrijker is dan je dierbaren, je baan of je gezondheid, is het tijd om hulp te zoeken. Dit kan het bijwonen van vergaderingen zijn; voor mij was het meest nuttig om me open te stellen voor een therapeut.
Als de gevolgen er niet toe doen, is het tijd om contact op te nemen voor ondersteuning.
2. Breng ik mijn waarden in gevaar?
Een ding kan ik zeggen over drinken: als ik in de greep ben van een eetbui, vind ik het niet leuk wie ik word.
Ik vind het niet leuk dat ik een leugenaar word en alles doe wat ik nodig heb om de kritiek en bezorgdheid van mijn dierbaren te vermijden. Ik vind het niet leuk dat ik beloften doe waarvan ik weet dat ik ze niet zal nakomen. Ik vind het niet leuk dat ik prioriteit geef aan drinken boven de meeste andere dingen, ten koste van de mensen in mijn leven.
Wat zijn jouw waarden? Ik denk dat iedereen met een geschiedenis van middelengebruik zich deze vraag moet stellen.
Waardeer je vriendelijk te zijn? Eerlijk zijn? Trouw zijn aan jezelf? En interfereert uw middelengebruik met het naleven van die waarden?
En nog belangrijker, is het opofferen van deze waarden de moeite waard voor jou?
3. Wat is het resultaat? Is het voorspelbaar? Heb ik de controle?
De laatste keer dat ik mijn nuchterheid uit het raam gooide, begon ik (stiekem) te veel wijn te drinken.
De meeste mensen weten dit niet van mij, maar ik ben eigenlijk allergisch voor wijn. Dus de middag verliep ongeveer als volgt: drink alleen totdat ik flauwval, word een paar uur later wakker met een allergische reactie (meestal met ongelooflijk jeuk), neem Benadryl en val weer een paar uur flauw.
Het is niet eens leuk, zoals drinken blijkbaar hoort te zijn, maar toch ging ik door.
Ik denk dat het een manier was om met de ondraaglijke uren van depressie om te gaan waar ik anders in zou worden gezogen. Een halve dag zou volledig worden overschaduwd, of ik nu helemaal dronken zou zijn of flauw zou vallen op de vloer van mijn appartement.
De uitkomst? Niet geweldig en zeker niet gezond. Voorspelbaar? Ja, omdat het bleef gebeuren, ongeacht wat ik aanvankelijk had gepland.
En had ik de controle? Toen ik eerlijk tegen mezelf was - echt, heel eerlijk - realiseerde ik me dat als je één ding plant en de uitkomst herhaaldelijk anders is, je waarschijnlijk minder controle hebt dan je denkt.
Neem dus even de tijd om de dingen naar waarheid te onderzoeken. Wat gebeurt er als je drinkt? Is de uitkomst negatief of positief? En gebeurt het zoals je het gepland had, of lijkt het altijd uit de hand te lopen?
Dit zijn allemaal belangrijke vragen die u kunnen helpen beslissen of u ondersteuning nodig heeft bij uw middelengebruik.
4. Wat vertellen mijn dierbaren mij? Waarom is dat?
Veel mensen die ik ken, verzetten zich tegen deze vraag. Ze willen defensief worden en weerleggen wat iedereen zegt.
Daarom vraag ik voor deze oefening dat je twee kolommen hebt: een kolom voor wat mensen zeggen over je drinken, en een andere kolom voor het bewijs of de redenering die mensen hebben om het te zeggen.
Merk op dat er geen derde kolom is om het te betwisten. Er zijn twee kolommen en ze richten zich volledig op andere mensen en niet op onszelf en wat we ervan vinden.
Een eerlijke inventarisatie van hoe mensen over ons middelengebruik denken, kan ons inzicht geven in ons gedrag en of we wel of geen gezonde keuzes maken.
Het is absoluut waar dat mensen soms de risico's en problemen duidelijker kunnen zien dan we in onszelf kunnen herkennen.
Sta open voor die feedback. Je hoeft het er niet mee eens te zijn, maar je moet wel accepteren dat dit is hoe andere mensen zich voelen - en dat die gevoelens met een reden bestaan, redenen die ons een belangrijk inzicht in onszelf zouden kunnen bieden.
5. Wat probeert mijn alcoholgebruik mij te vertellen?
Na verloop van tijd realiseerde ik me dat veel van mijn drinken een roep om hulp was. Het betekende dat mijn copingvaardigheden niet werkten en mijn depressie me ertoe aanzette om te drinken omdat het de gemakkelijkste en meest toegankelijke optie was.
In plaats van mezelf af te vragen of ik een alcoholist was, begon ik te onderzoeken in welke behoeften werd voorzien met mijn drinken, en ik begon me af te vragen of die behoeften op een gezondere manier konden worden vervuld.
Tijdens de therapie realiseerde ik me dat mijn drinken me iets probeerde te vertellen. Namelijk dat ik niet de steun had die ik nodig had om gezonde keuzes te maken. Ik worstelde om met mijn complexe PTSS en depressie om te gaan, en ik voelde me alleen in mijn worstelingen.
Drinken hielp me af te leiden van die pijn en die eenzaamheid. Het veroorzaakte zeker nieuwe problemen, maar in ieder geval die problemen die ik zelf heb gecreëerd en me de illusie van controle gaf.
Ik had al een neiging tot zelfsabotage en zelfbeschadiging, en drinken werd voor mij beide dingen. Door deze context te begrijpen, kreeg ik meer compassie voor mezelf en kon ik vaststellen wat er moest veranderen, zodat ik de functie die drinken in mijn leven had, kon vervangen.
Je drinken kan ook proberen je iets over je leven te vertellen: iets dat moet veranderen of een trauma dat niet is genezen
Er zijn geen snelkoppelingen naar herstel - wat betekent dat drinken je tijdelijk van die pijn kan afleiden, maar het zal het niet genezen.
Of je nu een binge-drinker, een alcoholist of gewoon een persoon bent die van tijd tot tijd drinken als verband gebruikt, we moeten uiteindelijk allemaal het 'waarom' van drinken onder ogen zien en niet alleen het 'wat' of 'wie'.
Ongeacht wat we onszelf labelen of wie ons daardoor maakt, er is een diepere roeping om te onderzoeken waarom we hier in de eerste plaats toe aangetrokken worden.
Als je merkt dat je te gefixeerd raakt op je identiteit, is het soms nodig om je ego opzij te zetten om de echte waarheid te vertellen.
En ik geloof dat dit soort vragen, hoe moeilijk ze ook zijn om mee te worstelen, ons dichter bij het begrijpen van onszelf op een eerlijke en zelfbewuste manier kunnen brengen.
Dit artikel verscheen hier oorspronkelijk in mei 2017.
Sam Dylan Finch is redacteur geestelijke gezondheid en chronische aandoeningen bij Healthline. Hij is ook de blogger achter Let's Queer Things Up !, waar hij schrijft over mentale gezondheid, positiviteit van het lichaam en LGBTQ + -identiteit. Als advocaat is hij gepassioneerd over het opbouwen van een gemeenschap voor herstellende mensen. Je kunt hem vinden op Twitter, Instagram en Facebook, of meer informatie op samdylanfinch.com.
