Op een nacht, bijna een jaar geleden, begon ik een scherpe pijn in mijn onderbuik te voelen.
In eerste instantie dacht ik dat het een reactie was op gluten die ik misschien per ongeluk heb verteerd (ik heb coeliakie), maar de pijn was anders.
Toen viel ik flauw. Zo snel als ik opstond, was ik weer op de grond.
Een zee van zwart omhulde me zo snel dat ik niet eens tijd had om me te registreren voordat ik weer wakker werd. Het was alsof mijn lichaam zonder waarschuwing werd uitgeschakeld en vervolgens weer werd ingeschakeld, alleen om naar het plafond te kijken.
Ik was maar een paar keer in mijn leven flauwgevallen, dus het was eng. Maar mijn pijn verdween kort daarna - dus ging ik naar bed, in de hoop dat het een toevalstreffer was.
In plaats daarvan werd ik 's ochtends vroeg wakker met hernieuwde pijn die in een alarmerend tempo groeide. Nadat ik probeerde op te staan, viel ik meteen voor de derde keer flauw.
Bang en gekweld ging ik met hulp van mijn kamergenoot naar het ziekenhuis. Vrijwel onmiddellijk besloten artsen dat mijn appendix ontstoken was en dat ik hem waarschijnlijk moest verwijderen.
Ik ben een Amerikaan, maar ik woonde destijds in Australië met een Working Holiday Visa, dus het idee om zo ver van huis geopereerd te worden was angstaanjagend.
Ik lag daar urenlang, mentaal voorbereidend op een operatie. Maar ondanks mijn enorme pijn vonden voortdurende tests geen tekenen van blindedarmontsteking
Ik zou 's nachts worden gecontroleerd en' s morgens opnieuw worden getest.
Ik kreeg de hele nacht vocht en nuchter in geval van een operatie. Mijn pijn was een beetje afgestompt, maar ik wist niet zeker of het van het medicijn kwam dat eindelijk begon te werken of dat het echt wegging.
Het was eng om in het buitenland te overnachten zonder goede vrienden of familie in de buurt. Omdat ik niet wist hoeveel overnachten zou kosten als mijn verzekering besloot om het niet te dekken, vroeg ik me af of ik helemaal moest vertrekken.
Gelukkig, toen de bloedtesten opnieuw geen indicatie van blindedarmontsteking lieten zien, werd besloten dat ik geen operatie zou ondergaan.
Op dat moment legde een arts me uit hoe endometriose de pijn van blindedarmontsteking kan nabootsen, wat volgens hen was gebeurd - een opflakkering van endometriose als je wilt.
Ik was eerder gediagnosticeerd met endometriose door mijn gynaecoloog in Amerika, maar ik had geen idee dat het als blindedarmontsteking kon optreden. Ik was in de war, maar opgelucht.
Als ik deel dat ik endo heb, weten de meeste mensen niet precies wat het is
Hoewel het tegenwoordig een populair modewoord is in de medische wereld, kan de feitelijke definitie van endometriose verwarrend zijn.
"Endometriose treedt op wanneer weefsel dat lijkt op de bekleding van de baarmoeder begint te groeien buiten de baarmoeder, waar het niet thuishoort." Dr. Rebecca Brightman, privé-praktijk OB-GYN in New York en educatieve partner voor SpeakENDO, vertelt Healthline.
"Deze niet-passende gezwellen, laesies genaamd, worden gestimuleerd door oestrogeen, een hormoon dat van nature door uw lichaam wordt aangemaakt en dat de hele maand door een reeks pijnlijke symptomen en ontstekingen kan veroorzaken", zegt ze.
Hoewel sommige mensen asymptomatisch zijn, legt Dr. Brightman uit dat symptomen onder meer vaak pijnlijke menstruatie en seks, bekkennood en bloeden en spotten tussen (vaak zware) menstruaties omvatten.
Toen ik in het ziekenhuis aankwam, had ik onthuld dat mijn huisarts dacht dat ik endometriose had. In het begin was er geen reactie, omdat de artsen bijna een tunnelvisie hadden op een diagnose van blindedarmontsteking.
Toen ze vaststelden dat dit hoogstwaarschijnlijk gebeurde, kreeg ik te horen dat ik naar het nabijgelegen 'vrouwenziekenhuis' moest gaan om dat te laten controleren.
Het was erg afwijzend toen de mannelijke arts dat tegen mij zei. Zoals, nou, dat is een vrouwenprobleem, dus we kunnen je hier niet mee helpen.
Het wordt verder gecompliceerd door het feit dat velen met endometriose 'geloven' dat ze het hebben, maar het wordt niet altijd bevestigd - omdat het lastig is om een diagnose te stellen.
Dr. Anna Klepchukova, chief science officer bij Flo Health, vertelt Healthline: “Het diagnosticeren van endometriose kan moeilijk zijn en kan een bekkenonderzoek en echografie van MRI omvatten. De meest effectieve diagnostische methode is een chirurgische ingreep, zoals een laparoscopie. '
Ik heb nooit een laparoscopie gehad om het bestaan van mijn endometriose te bevestigen. Meerdere artsen hebben echter bevestigd dat mijn symptomen in overeenstemming zijn met een endometriose-diagnose en dat ze een genetische link hebben.
Aangezien bekend is dat endometriose terugkeert, zelfs na een operatie, heb ik de volgende stap niet genomen om het weefsel nog te verwijderen. Gelukkig heb ik in ieder geval de meeste tijd mijn pijn kunnen beheersen door anticonceptie en medicijnen.
Endometriose kan zich ook voordoen als tal van andere aandoeningen, waardoor het nog verbijsterender wordt voor zowel artsen als patiënten
Ik ben in mijn leven minstens 5 of 6 keer naar het ziekenhuis gegaan vanwege overweldigende pijn in de buurt van mijn appendix, en het was op die momenten niet ontstoken.
Sommigen van hen waren voordat mijn endometriose was gediagnosticeerd, zelfs toen ik een arts over mijn toestand informeerde, maakten ze geen verband.
In elk geval, nadat ze hadden vastgesteld dat mijn appendix in orde was, stuurden de artsen me naar huis zonder de tijd te nemen om te beoordelen wat het probleem in de eerste plaats had veroorzaakt. Terugkijkend, als iemand net de tijd had genomen om verder te evalueren wat er met mij aan de hand was, had ik van veel pijn en frustratie kunnen worden gered.
Dat op zichzelf draagt nog meer bij aan de frustratie. Waarom nam niemand de tijd?
'Endometriose wordt beschouwd als' de grote maskerade 'omdat het zoveel andere ziekteprocessen nabootst. Het is gemeld dat het 6 tot 11 jaar duurt voor een diagnose van endometriose”, zegt Dr. Mark Trolice, OB-GYN, reproductieve endocrinoloog en directeur van Fertility CARE: The IVF Center.
“Vaak zien [patiënten] eerst hun huisarts, wiens eerste gang van zaken doorgaans niet-steroïde ontstekingsremmende medicatie is. Als de patiënt pijnlijke geslachtsgemeenschap en menstruatie als symptomen noemt, worden ze meestal doorverwezen naar een gynaecoloog, die vaak anticonceptiepillen voorschrijft, 'vervolgt dr. Trolice.
"De vertraging wordt vooral gezien bij adolescenten die hun pijnniveau mogelijk niet benadrukken omdat ze nieuw zijn bij de menstruatie."
Ik werd vrijgelaten uit het ziekenhuis en kreeg de opdracht om een 'expert' te zien. Omdat ik in Australië was, was dat makkelijker gezegd dan gedaan.
Uiteindelijk ging ik naar een huisarts die gespecialiseerd is in gevallen van endometriose. Ze vertelde me dat ik een paar dagen na mijn menstruatie elke maand een paar dagen op het FODMAP-dieet moest gaan. Dit dieet voorkomt dat u onder meer voedingsmiddelen eet met een hoge zuurgraad die een reactie van endometriose kunnen veroorzaken.
"Velen zullen kiezen voor minder invasieve behandelingen, zoals het nemen van hormonale medicijnen, waaronder orale anticonceptiva en sommige spiraaltjes, [waarvan] bewezen is dat ze effectief zijn bij de behandeling van endometriose en het verlichten van pijn", zegt Klepchukova.
Zoals met alles, voegt ze eraan toe, is wat voor de één het beste werkt misschien niet de juiste keuze voor een ander.
Ik heb sindsdien geen nieuwe opflakkering op die schaal meegemaakt. De doktoren dachten dat ik flauwgevallen was door stress op mijn lichaam - zowel mentaal als fysiek - bij pijn.
Nu ik weet hoe gemakkelijk endometriose zich kan manifesteren als andere aandoeningen, ben ik nog meer vastbesloten om het onder controle te houden.
Tegelijkertijd moet het onderzoek doorgaan, zodat mensen niet tien jaar of langer pijn hoeven te lijden voordat de diagnose wordt gesteld
Om te beginnen kunnen een zeer pijnlijke menstruatie en andere verontrustende menstruatiesymptomen niet langer als 'normaal' worden afgedaan. Pijn mag niet worden geminimaliseerd of genegeerd.
Zo lang voelde ik me zwak als ik school moest missen of als ik krom was van pijn door mijn endometriose. Maar dit is een slopende ziekte die zoveel mensen treft - al te vaak zonder dat ze het weten.
De enige persoon die beslist hoe erg pijn voelt, ben jij.
Zoals Rachel Greene zei in "Vrienden": "Geen baarmoeder, geen mening." Het is hevige pijn die door niemand anders mag worden afgedaan, vooral niet door iemand die het zelf niet heeft ervaren.
Als u symptomen ervaart waarvan u denkt dat het endometriose kan zijn, negeer deze dan niet en laat een medische professional ze niet afdoen. Niemand zou pijn hoeven te blijven. We verdienen zoveel beter.
Sarah Fielding is een in New York City gevestigde schrijver. Haar schrijven is verschenen in Bustle, Insider, Men's Health, HuffPost, Nylon en OZY, waar ze sociale rechtvaardigheid, mentale gezondheid, gezondheid, reizen, relaties, entertainment, mode en eten behandelt.
