Hoor me even: wat als, in een wereld van meisjesspoeling en hustling en #girlbossing en bounce-backing, we de manier waarop we naar de postpartumperiode voor moeders kijken volledig hebben veranderd?
Wat als, in plaats van moeders aan te vallen met berichten over hoe ze georganiseerd kunnen worden en slaap- en maaltijden kunnen plannen en meer kunnen trainen, we alleen toestemming hebben gegeven aan nieuwe moeders om … niets te doen?
Ja, dat klopt - helemaal niets.
Dat wil zeggen, in ieder geval een tijdje niets doen - zo lang mogelijk - gezien andere levensbeperkingen, of dat nu is om terug te keren naar voltijds werk of om voor andere jonge kinderen bij u thuis te zorgen.
Het voelt raar, nietwaar? Om je dat voor te stellen? Ik bedoel, hoe ziet niets doen er in de wereld van vandaag voor vrouwen uit? We zijn zo gewend aan multitasking en hebben constant een lopende mentale lijst van een miljoen dingen die tegelijk gaan en 12 stappen vooruit denken en plannen en voorbereiden dat niets doen bijna lachwekkend lijkt.
Maar ik ben van mening dat alle nieuwe moeders een plan moeten maken om helemaal niets te doen na het krijgen van een baby - en dit is waarom.
De reden om niets te doen als nieuwe moeder
Het krijgen van een baby vandaag vereist over het algemeen een hoop voorbereidend werk. Er is de babyregistratie en de douche en het onderzoek en het geboorteplan en de inrichting van de kinderkamer en de "grote" vragen zoals: Krijg je de ruggenprik? Vertraagt u het vastklemmen van het snoer? Geef je borstvoeding?
En na al dat plannen en voorbereiden en organiseren komt de baby eigenlijk ter wereld, en dan merk je dat je thuis bent in een joggingbroek en je afvraagt wat er in hemelsnaam komt. Of proberen te bepalen hoe u alle dingen kunt doen in de paar dagen die u heeft voordat u weer aan het werk moet.
Het kan bijna aanvoelen als bij alle voorbereidingen die voor de baby komen, de nasleep net zo druk moet zijn. En dus vullen we het aan, met zaken als trainingsplannen voor baby's en babyschema's en slaaptraining en lessen voor babymuziek en schema's om je zelfzorg weer op gang te krijgen.
Om de een of andere reden lijken we graag een baby voor te stellen als een kortstondige blip in het leven van een vrouw - denk dat hertogin Kate glimlacht bovenop die stenen treden in haar perfect geperste jurk en gekamd haar - in plaats van het te behandelen zoals het verdient te zijn behandeld: alsof je bij een gigantische, krijsende, meestal pijnlijke, stop op de weg komt.
Een baby krijgen verandert alles in je leven, en terwijl iedereen gefocust is op de pasgeborene, krijgt de fysieke, mentale, emotionele en spirituele gezondheid van moeder gewoon niet de tijd en prioriteit die het verdient.
We geven vrouwen een willekeurige tijdlijn van 6 weken om te herstellen, wanneer dat amper genoeg tijd is om je baarmoeder terug te laten keren naar zijn vorige grootte. Hiermee wordt voorbijgegaan aan het feit dat alles in je lichaam nog aan het herstellen is en je leven waarschijnlijk volledig in rep en roer is.
Dus ik zeg dat het tijd is voor vrouwen om verandering te eisen - door te verklaren dat we na een baby niets zullen doen.
We zullen niets anders doen dan voorrang geven aan slaap boven alles in ons leven.
We zullen niets doen voor ons persoonlijke uiterlijk als we gewoon niet de energie hebben om te zorgen.
We zullen er niets aan doen om een vliegende toot te geven hoe onze maag eruitziet, of wat onze dijen doen, of als ons haar in bosjes uitvalt.
We zullen niets anders doen dan prioriteit geven aan onze eigen rust, herstel en gezondheid, naast onze baby's.
Hoe niets doen als een nieuwe moeder eruit ziet
Als dit voor jou lui klinkt, of als je innerlijk ontzet bent en denkt: 'Dat zou ik nooit kunnen!' sta me toe u te verzekeren dat dit niet het geval is, en u kunt, en misschien nog belangrijker, dat u dat zou moeten doen.
Dat zou je moeten doen, want 'niets doen' als postpartummoeder doet eigenlijk alles.
Want laten we echt zijn - je moet waarschijnlijk nog werken. Ik bedoel, luiers kopen zichzelf niet. En zelfs als je het geluk hebt om wat zwangerschapsverlof te hebben, zijn er al die verantwoordelijkheden die je had voordat je beviel. Net als andere kinderen of ouders waar je om geeft of gewoon een huishouden beheert dat niet is gestopt, alleen omdat je een baby hebt gekregen.
Niets is dus niet helemaal niets. Maar wat als het niets extra was. Niet meer boven en buiten en niet meer: "Ja, natuurlijk kan ik helpen", en geen schuldgevoel meer voelen om thuis te blijven.
Niets doen lijkt misschien oké te zijn en niet te herkennen wie je bent, wat je wilt zijn of wat de toekomst op dit moment in petto heeft.
Niets doen als een nieuwe moeder kan betekenen dat wanneer je de kans hebt, je urenlang alleen maar je baby vasthoudt en Netflix binged en absoluut niets anders probeert omdat het je lichaam de tijd geeft om te rusten. Het kan betekenen dat u een paar uur extra schermtijd voor uw andere kinderen en twee keer per week voor het diner moet gebruiken, omdat ontbijtgranen gemakkelijk zijn.
Niets doen als moeder betekent een band opbouwen met je baby. Het betekent melk maken met je lichaam of je beperkte energie besteden aan het mengen van flessen. Het betekent dat je je kleintje helpt meer te weten te komen over de wereld om hem heen en dat je voor korte tijd het middelpunt van iemands universum wordt.
Voor moeders die dat kunnen, kan een standpunt innemen om niets te doen ons allemaal helpen terug te winnen wat de postpartumfase zou moeten zijn: een tijd van rust, herstel en genezing, zodat we sterker dan ooit kunnen worden.
Hoe ik eindelijk leerde postpartum niets te doen
Ik geef toe dat ik vijf kinderen nodig had voordat ik mezelf eindelijk toestemming gaf om helemaal niets te doen in de postpartumfase. Met al mijn andere kinderen voelde ik me constant schuldig als ik mijn "normale" schema van wassen en werken en sporten en spelen met de kinderen en leuke uitstapjes niet bij kon houden.
Op de een of andere manier dacht ik dat ik een soort extra moederpunten zou krijgen om eerder met elke baby op pad te gaan.
Ik deed dingen zoals teruggaan naar de middelbare school toen mijn eerste nog een baby was, ze allemaal meenemen op uitstapjes en uitstapjes en meteen weer met volle kracht weer aan het werk gaan. En elke keer vocht ik postpartumcomplicaties en eindigde ik zelfs twee keer in het ziekenhuis.
Het kostte me heel veel tijd om hier te komen, maar ik kan eindelijk zeggen dat ik met deze laatste baby eindelijk besefte dat het deze keer doen van "niets" in mijn postpartumfase niet betekende dat ik lui was, of een slechte moeder, of zelfs een ongelijke partner in mijn huwelijk; het betekende dat ik slim was.
'Niets doen' is niet gemakkelijk of natuurlijk voor mij gekomen, maar voor het eerst in mijn leven heb ik mezelf toestemming gegeven om in orde te zijn zonder te weten wat er daarna komt.
Mijn carrière heeft een hit gekregen, mijn bankrekening is zeker een hit geworden en mijn huis is niet op peil gehouden zoals iedereen gewend is, en toch voel ik een vreemd gevoel van vrede in de wetenschap dat niets van dat soort dingen definieert me niet meer.
Ik hoef mezelf niet te dwingen om de leuke moeder te zijn, of de moeder die terug stuitert, of de moeder die geen beat mist als ze een baby krijgt, of de moeder die erin slaagt haar drukke schema bij te houden.
Ik kan de moeder zijn die op dit moment helemaal niets doet - en dat komt helemaal goed. Ik nodig je uit om met me mee te doen.
Chaunie Brusie is een verpleegster van bevalling en bevalling die schrijver werd en een pas geslagen moeder van vijf kinderen. Ze schrijft over alles, van financiën tot gezondheid tot hoe je die eerste dagen van het ouderschap kunt overleven, terwijl je alleen maar kunt denken aan alle slaap die je niet krijgt. Volg haar hier.
