Het leven is perfect onvolmaakt, zelfs op de mooiste dagen. Ik zeg dat veel. Ik schrijf er zelfs de hele tijd over in mijn column over gesyndiceerde humor en mijn boeken over ouderschap. En ik herinner mijn twee dochters er bijna dagelijks aan, omdat het waar is.
Hoe hard we ook proberen ervoor te zorgen dat het leven soepel verloopt, vooral als ouders, het universum is er altijd om ons in het oor te slaan om ons eraan te herinneren dat sommige dingen buiten onze controle liggen en soms moeten we gewoon doen wat goed en geruststellend voelt en aarding.
Een beetje zoals nu. Want als het meemaken van zoiets episch en episch als een pandemie met onze kinderen niet de grootste oorverdoving is, dan weet ik niet wat het is.
Dus bezuinig jezelf.
In een kwestie van één dag gingen we allemaal van gewone, gewone ouders die onze kinderen naar school of kinderopvang stuurden of naar het park slenterden, naar het volgen van een wereldwijde thuisbestelling voor een onbepaalde tijd, sociaal afstandelijk van familie en vrienden, het rantsoeneren van rollen wc-papier en het omarmen van TikTok als onze nieuwe beste vriend.
Nu zijn onze kinderen thuis, we zijn thuis, veel van wat we vroeger het huis verlieten, gebeurt thuis, en we hebben allemaal de rol van ouder, leraar, speelkameraad, tutor, coach, therapeut en cruise op zich genomen regisseur allemaal verpakt in één mens. En dat is veel druk. Oh ja, en voor alle duidelijkheid, niemand van ons heeft daar een plan voor.
Dus sla iedereen wat speling.
Dingen zijn veranderd
Tegenwoordig leven we pal in het midden van The New Normal, in quarantaine met onze families en proberen we door een wereld achter gesloten deuren te navigeren, zonder pauzes, en zonder toegang tot de mensen en dingen en routines die we altijd zijn geweest kunnen rekenen.
'S Nachts zijn al onze strak gechoreografeerde dagelijkse schema's en activiteiten en takenlijsten geïmplodeerd. Dingen zoals school en werk en het normale dagelijkse leven zijn opnieuw gerangschikt, en we zoeken gewoon manieren uit om onze stress te beheersen en alle dingen te betreuren die we verloren hebben. En we doen dat terwijl we tegelijkertijd onze kinderen helpen hetzelfde te doen.
Om nog maar te zwijgen van het feit dat ouders overal deze overweldigende schuld en druk voelen om onze kinderen bezig te houden en te leren en te bewegen en te laten bloeien en zich elke minuut van de dag te vermaken.
Bovendien hebben degenen onder ons die vanuit huis werken de extra laag om dit alles in evenwicht te brengen met werk- en zoomoproepen en FaceTime en virtuele vergaderingen. Om nog maar te zwijgen van degenen die het huis verlaten om te werken, voelen ongetwijfeld de stress van het veilig houden van iedereen terwijl ze voor hun gezin zorgen en hun werk doen. En het is veel.
Snijd elkaar dus wat speling.
Ouderschap moet ook veranderen
Hier is het ding - en dit is de sleutel - terwijl ik weet dat de drang onweerstaanbaar is om de ouder te zijn zoals we altijd hebben - met structuur en routine en tal van activiteiten om onze kinderen actief en gestimuleerd te houden, moeten we nu gewoon stoppen. Alleen maar. Hou op. En adem. Dan moeten we onze kinderen knuffelen, uitademen en loslaten.
Dit is niet het moment om de moeder van de helikopter of de vader van de grasmaaier te zijn, die elke seconde van onze kinderdag controleert. Dit is het moment om onze kinderen kinderen te laten zijn.
Dus laat ze de forten maken en de spellen spelen en de koekjes bakken en de troep maken en de apparaten gebruiken. Omdat het simpele feit is dat we allemaal in de overlevingsmodus zijn en dat normale regels voor het leven nu gewoon niet bestaan. Ze kunnen het niet.
Dat betekent dat het enige dat we nog moeten doen, is wat goed voelt, en dat zal er voor ons allemaal een beetje anders uitzien.
Voor ons ouders kan het betekenen dat we wat vaker door onze Insta-feeds moeten scrollen om in contact te komen met de wereld. Voor onze oudere kinderen zou het kunnen lijken op extra tijd FaceTiming om hun vrienden minder geïsoleerd en meer verbonden te voelen. En voor onze jongere kinderen kan het meer uren zijn voor hun favoriete video's om hun kleine ziel te kalmeren. Omdat de wereld van iedereen is veranderd en het ritme van iedereen is uitgeschakeld.
Dus als er ooit tijd was voor zelfzorg, dan is het nu. Dat is het spul waar we op moeten leunen totdat dit voorbij is. Het spul dat ons hart en onze geest vult met uitstel of gelach of de kalmte die ons zal ondersteunen.
We moeten onze kinderen de extra bandbreedte geven om door sociale afstanden te navigeren met behulp van de technologie die ze binnen handbereik hebben, want we hebben geluk dat ze het hebben.
Nu toegegeven, ik stel niet voor dat we ze FaceTime laten zien en Netflix 19 uur per dag bekijken, maar we moeten ze een langere startbaan geven om te profiteren van die manieren van verbinden om de isolatieschalen een beetje in evenwicht te brengen.
Dus sla je kinderen wat speling.
Zoals de experts zeggen, we leven door de geschiedenis. We moeten dus erkennen dat dit moeilijk is. Reeeeally hard. En op dit moment is het belangrijk om ieders emotionele, mentale en fysieke welzijn te behouden, wat een behoorlijk grote uitdaging is, aangezien echtgenoten en partners meer tijd samen doorbrengen dan ooit tevoren. Zonder buffer. En daardoor lopen de spanningen op een recordhoogte.
Dus snijd je partner of partner wat speling.
Waar het op neerkomt, is dat iedereen toestemming nodig heeft om nu een beetje doelloos te zijn. We moeten allemaal kunnen ontsnappen aan de gelijkheid van elke dag op een manier die voor ons logisch is. En als dat betekent dat onze kinderen nu meer tijd in een boek of voor een scherm doorbrengen, dan zij dat maar. Omdat dat ons overlevingsplan is.
Dus bezuinig je familie.
Zoals ik al zei, dit zijn rare, rare tijden, dus geef jezelf toestemming om prioriteit te geven aan de dingen die op dit moment vreugde voor jou en je gezin veroorzaken, en laat de rest gaan. Gewoon laten gaan. Want als we de toon zetten, zullen onze kinderen volgen.
We hebben dit, vrienden. Voorwaarts.
Lisa Sugarman is een auteur, columnist en radiopresentator die net ten noorden van Boston woont met haar man en twee volwassen dochters. Ze schrijft de nationaal gesyndiceerde opiniekolom "Het is wat het is" en is de auteur van "Hoe perfect onvolmaakte kinderen opvoeden en ermee akkoord gaan", "Ontstoring van ouderangst" en "LEVEN: het is wat het is." Lisa is ook de co-host van LIFE UNfiltered op Northshore 104.9FM en levert regelmatig bijdragen aan GrownAndFlown, Thrive Global, Care.com, LittleThings, More Content Now en Today.com. Bezoek haar op lisasugarman.com.
