Anatomie, Diagram En Functie Van Het Binnen- En Middenoor - Lichaamskaarten

2024 Auteur: Jesus Peterson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 11:22

Het slakkenhuis is het meest kritische onderdeel van het binnenoor. Het is verdeeld in drie met vloeistof gevulde kamers, genaamd scalae, die rond een benige kern draaien. De scala media, of het cochleaire kanaal, bevat het orgaan van Corti, dat geluid waarneemt. Het orgaan van Corti bestaat uit ondersteunende cellen en vele duizenden zintuiglijke haarcellen. Elke haarcel heeft tot 100 haren die op haren lijken en die mechanische beweging vertalen in elektrische sensorische impulsen die rechtstreeks naar de hersenen worden overgebracht.

Het orgel van Corti wordt geactiveerd wanneer trillingen veroorzaakt door geluidsgolven door het oor reizen en het ovale venster bereiken, een membraan bij de ingang van het binnenoor. Wanneer dit membraan trilt, creëert het golfachtige bewegingen in de vloeistof die het slakkenhuis vult. Deze golven stimuleren de haarcellen om berichten naar de hersenen te sturen.

Het binnenoor is ook verantwoordelijk voor het behoud van het evenwicht. Sensorische structuren binnen de vestibule en halfronde kanalen regelen dit.

De vestibule bevat twee zakjes, de utricle en de saccule, en elk bevat een sensorische patch die een macula wordt genoemd.

• De maculae bewaken de positie van het hoofd ten opzichte van de grond.
• Kleine haartjes die uit sensorische cellen steken, zijn ingebed in een gelatineuze massa.
• Wanneer het hoofd is gekanteld, trekt de zwaartekracht de massa naar beneden en stimuleert het de haarcellen.

Elk halfcirkelvormig kanaal bevat een ampulla of uitstulping die een receptorstructuur bevat die de crista ampullaris wordt genoemd.

• De crista ampullaris reageert op draaibewegingen. De haarcellen zijn ingebed in een kegelvormige gelatineuze massa die de cupula wordt genoemd.
• Wanneer vloeistof in de halfcirkelvormige kanalen tijdens beweging wervelt, verplaatst het de cupula, die de haarcellen stimuleert.

Ons evenwichtsgevoel is afhankelijk van de sensorische structuren van het binnenoor en van visuele input en informatie die wordt ontvangen van receptoren in het lichaam, vooral die rond de gewrichten.