Moeilijke Arbeid: Weeën En Duwen - Gezondheidslijn

2024 Auteur: Jesus Peterson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 11:22

Ontoereikende macht is de meest voorkomende oorzaak van onvoldoende arbeidsvooruitgang bij vrouwen die voor het eerst bevallen. De arbeidskrachten worden bepaald door hoe hard de baarmoeder samentrekt en hoe hard de moeder duwt. Vermogen in de eerste fase van de bevalling kan worden beoordeeld door het arbeidspatroon te evalueren, bestaande uit de duur, frequentie en kwaliteit van samentrekkingen van de baarmoeder.

Samentrekkingen moeten lang genoeg duren, frequent genoeg zijn en krachtig genoeg zijn om de baarmoederhals te verwijden en de foetus door het geboortekanaal te laten afdalen. Hoeveel precies genoeg is, kan sterk variëren voor individuele vrouwen en voor individuele zwangerschappen. Voor vrouwen in spontane bevalling zijn de weeën meestal twee tot vijf minuten uit elkaar, duren ze 30 tot 60 seconden en hebben ze een matige kracht.

Beoordeling

De gemakkelijkste manier om de kracht van arbeid te beoordelen, is door de frequentie en duur van de weeën te timen (van het begin van de ene tot de start van de volgende). De intensiteit van de weeën kan worden geschat door de baarmoeder aan te raken. De ontspannen of licht samengetrokken baarmoeder voelt meestal ongeveer zo stevig als een wang, een matig samengetrokken baarmoeder voelt net zo stevig aan als het uiteinde van de neus en een sterk samengetrokken baarmoeder is zo stevig als het voorhoofd.

Tocodynometer

In het ziekenhuis is de tocodynometer de meest gebruikelijke manier om de frequentie en de duur van de weeën te beoordelen. Dit apparaat wordt met een elastische riem op de buik, boven de baarmoeder, vastgehouden en bevat een knop die een veer beweegt wanneer de baarmoeder samentrekt. Met een elektrisch signaal kan de contractie dan worden geregistreerd als een piek op een computerscherm of monitorpapier. De tocodynometer meet frequentie en duur zonder de intensiteit te meten. Dit apparaat kan ook worden beperkt door het gebruik ervan op de baarmoeder, de grootte en vorm van de buik van de moeder en de beweging van de baby. Tocodynometers worden meestal gebruikt in combinatie met een foetale hartslagmeter.

Intra-uteriene drukkatheter (IUPC)

Als er nog onzekerheid is over een adequaat bevallingspatroon, wordt de contractiedruk vanuit de baarmoeder gemeten met een intra-uteriene drukkatheter (IUPC). De IUPC bestaat uit een met vloeistof gevuld stuk zachte slang dat door de vagina en de baarmoederhals naar de baarmoeder wordt gevoerd. Het uiteinde van de katheter zit in het vruchtwater en zet de gemeten druk om in een elektrisch signaal dat wordt getraceerd naar een computermonitor of een stuk papier. Deze weeën lijken op die van een tocodynometer. Een IUPC meet echter de frequentie, duur en intensiteit van weeën. De sterkte van de contractie wordt gemeten vanaf de basislijn (wanneer de baarmoeder ontspannen is) tot aan de piek van de contractie en wordt geregistreerd in eenheden - één eenheid is de hoeveelheid druk die nodig is om een kolom kwik één millimeter omhoog te brengen. Studies hebben gesuggereerd dat 200 eenheden samentrekkingen elke 10 minuten gewoonlijk voldoende is voor vaginale bevalling na spontane bevalling. Een IUPC verhoogt het risico op intra-amnion infectie en wordt daarom niet routinematig gebruikt.