Wat is het?
Hoewel het vóór de 20e eeuw zeldzaam was, is diverticulaire ziekte nu een van de meest voorkomende gezondheidsproblemen in de westerse wereld. Het is een groep aandoeningen die uw spijsverteringskanaal kunnen beïnvloeden.
Het meest ernstige type diverticulaire aandoening is diverticulitis. Het kan ongemakkelijke symptomen veroorzaken en in sommige gevallen ernstige complicaties. Als deze complicaties onbehandeld blijven, kunnen ze op lange termijn gezondheidsproblemen veroorzaken.
Lees verder voor meer informatie over diverticulitis, inclusief de oorzaken, symptomen, behandelingsopties en hoe uw dieet uw risico op het ontwikkelen ervan kan beïnvloeden.
Symptomen van diverticulitis
Diverticulitis kan symptomen veroorzaken die variëren van mild tot ernstig. Deze symptomen kunnen plotseling optreden of ze kunnen zich gedurende enkele dagen geleidelijk ontwikkelen.
Mogelijke symptomen van diverticulaire aandoeningen zijn onder meer:
- pijn in je buik
- opgeblazen gevoel
- diarree
- constipatie
Als u diverticulitis ontwikkelt, kunt u last krijgen van:
- constante of hevige pijn in uw buik
- misselijkheid en overgeven
- koorts en koude rillingen
- bloed in je ontlasting
- bloeding uit uw rectum
Buikpijn is het meest voorkomende symptoom van diverticulitis. Het komt meestal voor in de linkerbenedenhoek van uw buik. Maar het kan zich ook aan de rechterkant van je buik ontwikkelen.
Als u een van de bovenstaande symptomen krijgt, zoals braken of bloed in uw ontlasting, kan dit een teken zijn van een ernstige complicatie door diverticulitis of een andere aandoening. Bel meteen uw arts.
Oorzaken van diverticulitis
Diverticulaire ziekte ontstaat wanneer zich zakjes vormen langs uw spijsverteringskanaal, meestal in uw dikke darm (dikke darm). Deze zakjes staan bekend als divertikels. Ze vormen zich wanneer zwakke plekken in uw darmwand naar buiten ballon.
Diverticulitis treedt op wanneer divertikels ontstoken raken en in sommige gevallen geïnfecteerd raken. Dit kan gebeuren wanneer uitwerpselen of gedeeltelijk verteerd voedsel de opening van de divertikels blokkeren.
Er is geen enkele bekende oorzaak van diverticulaire aandoeningen. Deskundigen zijn daarentegen van mening dat meerdere genetische en omgevingsfactoren waarschijnlijk bijdragen aan de ontwikkeling ervan.
Diagnose van diverticulitis
Om diverticulitis te diagnosticeren, zal uw arts u waarschijnlijk vragen naar uw symptomen, gezondheidsgeschiedenis en eventuele medicijnen die u gebruikt. Ze zullen waarschijnlijk een lichamelijk onderzoek uitvoeren om uw buik te controleren op gevoeligheid of, als ze meer informatie nodig hebben, een digitaal rectaal onderzoek om te controleren op rectale bloeding, pijn, massa's of andere problemen.
Verschillende andere aandoeningen kunnen symptomen veroorzaken die vergelijkbaar zijn met diverticulitis. Om andere aandoeningen uit te sluiten en te controleren op tekenen van diverticulitis, kan uw arts een of meer tests bestellen.
Tests kunnen zijn:
- abdominale echografie, abdominale MRI-scan, abdominale CT-scan of abdominale röntgenfoto om foto's van uw maagdarmkanaal te maken
- colonoscopie om de binnenkant van uw maag-darmkanaal te onderzoeken
- ontlastingstest om te controleren op infecties, zoals Clostridium difficile
- urinetest om te controleren op infecties
- bloedonderzoek om te controleren op tekenen van ontsteking, bloedarmoede of nier- of leverproblemen
- bekkenonderzoek om gynaecologische problemen bij vrouwen uit te sluiten
- zwangerschapstest om zwangerschap bij vrouwen uit te sluiten
Als u diverticulitis heeft, kunnen deze onderzoeken en tests uw arts helpen te leren of het ongecompliceerd of ingewikkeld is.
Meer dan 75 procent van de gevallen van diverticulitis is ongecompliceerd, waardoor ongeveer 25 procent complicaties krijgt.
Deze complicaties kunnen zijn:
- abces, een geïnfecteerde zak die gevuld is met etter
- phlegmon, een besmet gebied dat minder goed ingesloten is dan een abces
- fistel, een abnormale verbinding die kan ontstaan tussen twee organen of tussen een orgaan en de huid
- darmperforatie, een scheur of gat in de darmwand waardoor de inhoud van uw dikke darm in uw buikholte kan lekken, wat ontsteking en infectie veroorzaakt
- darmobstructie, een blokkade in uw darm waardoor de ontlasting niet meer kan passeren
Behandeling voor diverticulitis
De behandeling die uw arts voorschrijft voor diverticulitis hangt af van hoe ernstig uw toestand is.
Ongecompliceerde diverticulitis kan doorgaans thuis worden behandeld. Uw arts kan u aanmoedigen om uw dieet aan te passen. In sommige gevallen kunnen ze medicijnen voorschrijven, waaronder antibiotica.
Als u complicaties als gevolg van diverticulitis ontwikkelt, moet u waarschijnlijk voor behandeling naar een ziekenhuis. Mogelijk krijgt u vloeistoffen en antibiotica via een intraveneuze (IV) lijn. Afhankelijk van het type complicatie, moet u mogelijk een operatie of een andere procedure ondergaan.
Dieetveranderingen
Om uw spijsverteringssysteem een kans te geven om te rusten en te herstellen, kan uw arts voorstellen om vast voedsel te vermijden en een paar dagen een helder-vloeibaar dieet te volgen.
Als uw symptomen mild zijn of beginnen te verbeteren, kunt u mogelijk proberen vezelarm voedsel te eten totdat uw toestand beter wordt. Naarmate uw toestand verbetert, zal uw arts u waarschijnlijk aanmoedigen om meer vezelrijk voedsel toe te voegen aan uw snacks en maaltijden.
Medicatie
Om pijn of ongemak door diverticulitis te verminderen, kan uw arts vrij verkrijgbare pijnstillers aanbevelen, zoals paracetamol (Tylenol).
Als ze vermoeden dat je een infectie hebt, schrijven ze antibiotica voor om die te behandelen. Deze omvatten:
- metronidazol (Flagyl, Flagyl ER)
- amoxicilline
- moxifloxacine
Het is belangrijk om uw volledige kuur met voorgeschreven antibiotica te gebruiken, ook als uw symptomen na de eerste paar doses verbeteren.
Andere procedures
Als u een gecompliceerd geval van diverticulitis ontwikkelt dat niet alleen met een dieet en medicatie kan worden behandeld, kan uw arts een van de volgende procedures aanbevelen:
- naalddrainage, waarbij een naald in uw buik wordt ingebracht om een abces van pus af te tappen
- operatie om een abces van pus af te tappen, een fistel te repareren of geïnfecteerde delen van de dikke darm te verwijderen
Chirurgie voor diverticulitis
Als u meerdere episodes van diverticulitis ervaart die niet effectief kunnen worden behandeld met dieetveranderingen en medicijnen, kan uw arts een operatie aanbevelen. Chirurgie kan ook worden gebruikt om complicaties als gevolg van diverticulitis te behandelen.
Er zijn twee hoofdsoorten operaties die worden gebruikt om diverticulitis te behandelen.
Darmresectie met anastomose
Tijdens een darmresectie met anastomose verwijdert een chirurg geïnfecteerde segmenten van uw dikke darm en bevestigt de gezonde segmenten weer aan elkaar.
Darmresectie met colostomie
Bij een darmresectie met colostomie verwijdert de chirurg geïnfecteerde delen van uw dikke darm en bevestigt het uiteinde van de gezonde sectie aan een opening in uw buik, ook wel een stoma genoemd.
Beide procedures kunnen worden uitgevoerd als open chirurgie of laparoscopische chirurgie. Lees meer over de soorten operaties die kunnen worden gebruikt om diverticulitis te behandelen.
Dieet en diverticulitis
Deskundigen zijn nog niet zeker van de rol die voeding speelt bij diverticulitis. Er is geen bepaald voedsel dat iedereen met diverticulitis moet vermijden. Maar misschien merkt u dat bepaalde voedingsmiddelen uw toestand beter of slechter maken.
Tijdens een acute aanval van diverticulitis kan uw arts u aanmoedigen om uw vezelinname een tijdje te verminderen. Ze kunnen u adviseren om vast voedsel helemaal te vermijden en een paar dagen een helder-vloeibaar dieet te volgen. Dit kan uw spijsverteringssysteem een kans geven om te rusten.
Naarmate uw symptomen verbeteren, kan uw arts u aanmoedigen om meer vezelrijk voedsel te eten. Sommige onderzoeken hebben vezelrijke diëten in verband gebracht met een verminderd risico op diverticulitis. Andere studies hebben de mogelijke voordelen van voedings- of aanvullende vezels voor diverticulaire aandoeningen onderzocht, maar zijn nog steeds niet zeker van de rol die vezels zouden moeten spelen.
Uw arts kan u ook aanmoedigen om uw consumptie van rood vlees, magere zuivelproducten en geraffineerde graanproducten te beperken. Een groot cohortonderzoek wees uit dat mensen die een dieet volgen dat rijk is aan deze voedingsmiddelen, eerder diverticulitis ontwikkelen dan mensen die een dieet eten dat rijk is aan fruit, groenten en volle granen.
Dieet kan een rol spelen bij het beheersen van diverticulitis en uw algehele spijsvertering. Neem even de tijd om meer te weten te komen over enkele van de voedingsmiddelen die uw symptomen kunnen beïnvloeden.
Home remedies voor diverticulitis
Huismiddeltjes voor diverticulitis bestaan meestal uit het aanbrengen van veranderingen in het dieet, maar er zijn een paar andere opties die nuttig kunnen zijn voor de symptomen en de spijsvertering.
Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat bepaalde probiotica-stammen de symptomen van diverticulitis kunnen verlichten of voorkomen. Meer onderzoek is nodig om de mogelijke voordelen en risico's van het gebruik van probiotica voor de behandeling van diverticulitis te beoordelen.
Bepaalde kruiden of supplementen kunnen ook voordelen hebben voor uw spijsvertering. Er is momenteel echter weinig onderzoek gedaan om het gebruik van kruidengeneesmiddelen voor diverticulitis te ondersteunen. Lees meer over de huismiddeltjes die u kunnen helpen deze aandoening te beheersen.
Meckel's diverticulitis
Diverticulaire ziekte treft meestal volwassenen. Maar in zeldzame gevallen worden baby's geboren met divertikels. Wanneer dit gebeurt, staat het bekend als het divertikel van Meckel. Als de divertikels ontstoken raken, wordt dit de diverticulitis van Meckel genoemd.
In sommige gevallen veroorzaakt het divertikel van Meckel geen merkbare effecten. In andere gevallen kan het symptomen veroorzaken zoals:
- buikpijn
- misselijkheid
- braken
- bloederige ontlasting
- bloeding uit het rectum
Als u vermoedt dat uw kind mogelijk diverticulitis heeft, maak dan een afspraak met hun arts. Lees meer over enkele van de strategieën die kinderartsen kunnen gebruiken om het diverticulum van Meckel te diagnosticeren en te beheren.
Diverticulitis-afbeeldingen
Een colonoscopie gebruiken om diverticulitis te diagnosticeren
Als u symptomen van diverticulitis heeft, kan uw arts u aanmoedigen om een colonoscopie te laten ondergaan zodra de acute episode is verdwenen. Deze procedure kan helpen bij het bevestigen van een diagnose van diverticulitis of een andere aandoening die vergelijkbare symptomen veroorzaakt, zoals colitis ulcerosa of de ziekte van Crohn.
Tijdens een colonoscopie zal uw arts een flexibele scope in uw rectum en dikke darm steken. Ze kunnen deze scope gebruiken om de binnenkant van je dikke darm te onderzoeken. Ze kunnen het ook gebruiken om weefselmonsters te verzamelen om te testen.
Om u tijdens deze procedure comfortabeler te laten voelen, wordt u van tevoren verdoofd.
In sommige gevallen kan uw arts erachter komen dat u divertikels heeft tijdens een routine colonoscopie. Als de divertikels niet ontstoken, geïnfecteerd of symptomen veroorzaken, heeft u waarschijnlijk geen behandeling nodig.
Diverticulitis voorkomen
Meer onderzoek is nodig om te achterhalen wat diverticulaire aandoeningen veroorzaakt, waaronder diverticulitis. Momenteel zijn experts van mening dat meerdere factoren een rol spelen. Sommige van uw potentiële risicofactoren kunnen worden gewijzigd door veranderingen in levensstijl.
Het kan bijvoorbeeld helpen om:
- een gezond lichaamsgewicht behouden
- eet een dieet met veel vezels
- beperk uw consumptie van verzadigd vet
- voldoende vitamine D binnenkrijgen
- krijg regelmatige lichaamsbeweging
- vermijd sigarettenrook
Deze preventiestrategieën kunnen ook helpen bij het bevorderen van een goede algehele gezondheid.
Risicofactoren voor diverticulitis
Een van de belangrijkste risicofactoren voor diverticulitis is leeftijd. Oudere mensen hebben meer kans dan jongere mensen om diverticulitis te ontwikkelen. Het komt vaak voor bij mannen onder de 50 en vrouwen van 50 tot 70 jaar.
Maar mensen die op jongere leeftijd divertikels ontwikkelen, hebben meer kans op diverticulitis. Jongere mensen worden ook vaker opgenomen in een ziekenhuis als ze diverticulitis hebben dan ouderen.
Volgens een overzicht van in 2018 gepubliceerd onderzoek omvatten andere mogelijke risicofactoren voor diverticulitis:
Familiegeschiedenis
Twee grote tweelingonderzoeken hebben aangetoond dat genetica een rol speelt bij diverticulaire aandoeningen. De auteurs schatten dat ongeveer 40 tot 50 procent van het potentiële risico op diverticulaire aandoeningen erfelijk is.
Vezelarm dieet
Sommige onderzoeken hebben vezelarme diëten in verband gebracht met een verhoogd risico op diverticulitis. Andere studies hebben echter geen verband gevonden tussen de inname van voedingsvezels en deze ziekte.
Lage vitamine D-spiegel
Een studie suggereert dat mensen met een hoger vitamine D-gehalte een lager risico hebben om diverticulitis te krijgen. Meer onderzoek is nodig om het mogelijke verband tussen vitamine D en deze aandoening te begrijpen.
Obesitas
Verschillende studies hebben aangetoond dat mensen met een hogere body mass index en een grotere taille een verhoogd risico lopen op diverticulitis.
Het is mogelijk dat obesitas het risico op diverticulitis verhoogt door de balans van bacteriën in uw darmen te veranderen, maar er is meer onderzoek nodig om de rol die dit speelt te begrijpen.
Fysieke inactiviteit
Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat lichamelijk actieve mensen minder snel dan inactieve mensen diverticulitis ontwikkelen. Uit ander onderzoek is echter geen verband gevonden tussen lichaamsbeweging en deze aandoening.
Niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen (NSAID's) gebruiken of roken
Regelmatig gebruik van aspirine, ibuprofen of andere NSAID's kan het risico op diverticulitis verhogen.
Rokers hebben ook meer kans dan niet-rokers om diverticulaire aandoeningen te ontwikkelen, waaronder diverticulitis.
Diverticulitis versus diverticulose
Als u divertikels heeft die niet zijn geïnfecteerd of ontstoken, staat deze bekend als diverticulose.
Onderzoekers melden dat diverticulose in ongeveer 80 procent van de gevallen geen symptomen veroorzaakt. Als u diverticulose zonder symptomen heeft, heeft u waarschijnlijk geen behandeling nodig.
Maar in andere gevallen kan diverticulose symptomen veroorzaken zoals buikpijn en een opgeblazen gevoel. Wanneer dat gebeurt, staat het bekend als symptomatische ongecompliceerde diverticulaire ziekte (SUDD).
Ongeveer 4 procent van de mensen met SUDD ontwikkelt uiteindelijk diverticulitis.
Blaas diverticulitis
Divertikels kunnen zich ook in uw blaas ontwikkelen. Dit gebeurt wanneer de bekleding van uw blaas buidels vormt, die door zwakke plekken in de wand van uw blaas steken.
Soms zijn er bij de geboorte blaas divertikels aanwezig. In andere gevallen ontwikkelen ze zich later in het leven. Ze kunnen zich vormen wanneer uw blaasuitlaat is geblokkeerd of uw blaas niet goed werkt vanwege ziekte of letsel.
Als u blaas divertikels heeft die ontstoken raken, staat dit bekend als blaas diverticulitis. Om diverticulitis van de blaas te behandelen, kan uw arts antibiotica en pijnstillers voorschrijven. Ze kunnen ook een operatie aanbevelen om de divertikels te repareren.
Het is ook mogelijk dat diverticulitis in uw dikke darm uw blaas aantast. In ernstige gevallen kunt u een fistel ontwikkelen tussen uw dikke darm en blaas. Dit staat bekend als een colovesicale fistel. Ontdek wat deze aandoening inhoudt.
Slokdarm diverticulitis
Divertikels kunnen zich mogelijk ook in uw slokdarm vormen. Dit gebeurt wanneer er zakjes ontstaan in uw slokdarmwand.
Slokdarm divertikels zijn zeldzaam. Wanneer ze zich ontwikkelen, gaat het meestal langzaam en gedurende vele jaren. Naarmate ze groeien, kunnen ze symptomen of complicaties veroorzaken, zoals:
- problemen met slikken
- pijn bij het slikken
- halitose of slechte adem
- oprispingen van voedsel en speeksel
- pulmonale aspiratie; het ademen van uitgebraakt voedsel of speeksel in uw longen
- aspiratiepneumonie; het ontwikkelen van een longinfectie na het inademen van voedsel of speeksel
Als de divertikels ontstoken raken, staat deze bekend als oesofageale diverticulitis.
Om slokdarmdiverticulitis te behandelen, kan uw arts antibiotica en pijnstillers voorschrijven. Om de divertikels te repareren, kunnen ze een operatie aanbevelen. Krijg meer informatie over uw behandelingsmogelijkheden.
Diverticulitis en alcohol
In het verleden suggereerden sommige onderzoeken dat het drinken van alcohol het risico op diverticulitis kan verhogen. Maar andere studies hebben een dergelijke link niet gevonden.
Volgens een recensie van onderzoek dat in 2017 is gepubliceerd, is er geen sterk bewijs dat het drinken van alcohol uw risico op deze ziekte verhoogt.
Als u alcohol drinkt, zal uw arts u waarschijnlijk aanmoedigen om alleen met mate te drinken. Hoewel alcoholgebruik mogelijk geen diverticulitis veroorzaakt, kan te veel drinken het risico op veel andere gezondheidsproblemen verhogen.
Afhalen
Diverticulitis komt relatief veel voor in de westerse wereld. In de meeste gevallen kan het worden behandeld door middel van kortdurende veranderingen in het voedingspatroon en medicatie.
Maar als zich complicaties voordoen, kunnen ze zeer ernstig zijn. Als u gecompliceerde diverticulitis heeft, zal uw arts u waarschijnlijk adviseren om in een ziekenhuis te worden behandeld. Mogelijk moet u een operatie ondergaan om schade aan uw dikke darm te herstellen.
Als u diverticulitis heeft of vragen heeft over uw risico om het te ontwikkelen, neem dan contact op met uw arts. Ze kunnen u helpen te leren hoe u deze ziekte kunt behandelen en uw spijsvertering ondersteunen.
