Slokdarmlijster: Risico's, Symptomen En Behandeling

Inhoudsopgave:

Slokdarmlijster: Risico's, Symptomen En Behandeling
Slokdarmlijster: Risico's, Symptomen En Behandeling

Video: Slokdarmlijster: Risico's, Symptomen En Behandeling

Video: Slokdarmlijster: Risico's, Symptomen En Behandeling
Video: Diagnose en behandeling van slokdarm- en motiliteitsstoornissen Video - Brigham and Women's Hospital 2024, Mei
Anonim

Wat is slokdarmlijster?

Slokdarmlijster is een schimmelinfectie van de slokdarm. De aandoening staat ook bekend als oesofageale candidiasis.

Schimmels in de familie Candida veroorzaken slokdarmlijster. Er zijn ongeveer 20 soorten Candida die de aandoening kunnen veroorzaken, maar deze wordt meestal veroorzaakt door Candida albicans.

Hoe ontwikkelt slokdarmlijster zich?

Sporen van de schimmel Candida zijn normaal gesproken aanwezig op het huidoppervlak en in uw lichaam. Normaal gesproken kan uw immuunsysteem deze goede en slechte organismen in uw lichaam reguleren. Maar soms kan een verschuiving in de balans tussen de Candida en je gezonde bacteriën ervoor zorgen dat de gist overgroeit en zich ontwikkelt tot een infectie.

Wie loopt er risico?

Als je gezond bent, is het onwaarschijnlijk dat je deze aandoening krijgt. Mensen met een gecompromitteerd immuunsysteem, zoals mensen met hiv, aids of kanker, en oudere volwassenen lopen een hoger risico. AIDS hebben is de meest voorkomende onderliggende risicofactor. Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) ontwikkelt 20 procent van alle mensen met kanker de aandoening.

Mensen met diabetes lopen ook een verhoogd risico op het ontwikkelen van slokdarmlijm, vooral als hun suikerniveaus niet goed onder controle zijn. Als je diabetes hebt, zit er vaak teveel suiker in je speeksel. Door de suiker kan de gist goed gedijen. Wat nog belangrijker is, ongecontroleerde diabetes schaadt ook je immuunsysteem, waardoor candida kan gedijen.

Baby's die vaginaal worden geboren, kunnen spruw krijgen als hun moeder tijdens de bevalling een schimmelinfectie heeft gehad. Zuigelingen kunnen ook spruw krijgen als ze borstvoeding geven als de tepels van hun moeder zijn geïnfecteerd. Op deze manier slokdarmlijm ontwikkelen is ongebruikelijk.

Er zijn andere risicofactoren die ervoor zorgen dat iemand deze aandoening ontwikkelt. U loopt meer risico als u:

  • rook
  • draag een kunstgebit of partieel
  • neem bepaalde medicijnen, zoals antibiotica
  • gebruik een steroïde inhalator voor aandoeningen zoals astma
  • een droge mond hebben
  • eet veel suikerhoudend voedsel
  • een chronische ziekte hebben

Het identificeren van de symptomen van slokdarmlijm

De symptomen van slokdarmlijm zijn onder meer:

  • witte laesies op de bekleding van uw slokdarm die op cottage cheese kunnen lijken en kunnen bloeden als ze worden geschraapt
  • pijn of ongemak bij het slikken
  • droge mond
  • Moeite met slikken
  • misselijkheid
  • braken
  • gewichtsverlies
  • pijn op de borst

Het is ook mogelijk dat slokdarmlijster zich naar de binnenkant van uw mond verspreidt en spruw wordt. De symptomen van spruw zijn onder meer:

  • roomwitte plekken aan de binnenkant van de wangen en op het oppervlak van de tong
  • witte laesies op het dak van uw mond, amandelen en tandvlees
  • kraken in de mondhoek

Moeders die borstvoeding geven, kunnen een Candida-infectie van de tepels ervaren, die ze aan hun baby's kunnen doorgeven. De symptomen zijn onder meer:

  • vooral rode, gevoelige, krakende of jeukende tepels
  • stekende pijn voelde diep in de borst
  • significante pijn bij borstvoeding of pijn tussen verpleegsessies

Als u deze aandoeningen ervaart, moet u op uw baby letten op tekenen van infectie. Hoewel baby's niet kunnen zeggen of ze zich slecht voelen, worden ze misschien kieskeuriger en prikkelbaarder. Ze kunnen ook de kenmerkende witte laesies hebben die verband houden met spruw.

Slokdarmlijster: testen en diagnose

Als uw arts vermoedt dat u spruw heeft, zullen ze een endoscopisch onderzoek doen.

Endoscopisch onderzoek

Tijdens dit onderzoek kijkt uw arts met een endoscoop in uw keel. Dit is een kleine, flexibele buis met een kleine camera en een lampje aan het uiteinde. Deze buis kan ook in uw maag of darmen worden neergelaten om de omvang van de infectie te controleren.

Oesofaguslijster behandelen

De doelen van de behandeling van slokdarmlijm zijn om de schimmel te doden en te voorkomen dat deze zich verspreidt.

Slokdarmlijster rechtvaardigt systemische antischimmeltherapie en waarschijnlijk zal anantischimmelmedicatie, zoals itraconazol, worden voorgeschreven. Dit voorkomt dat de schimmel zich verspreidt en werkt om het uit het lichaam te verwijderen. De medicatie kan in verschillende vormen voorkomen, zoals tabletten, zuigtabletten of een vloeistof die u als mondwater in uw mond kunt slingeren en vervolgens kunt slikken.

Als uw infectie iets ernstiger is, krijgt u mogelijk een antischimmelmedicijn, fluconazol genaamd, intraveneus toegediend in het ziekenhuis.

Mensen met hiv in een laat stadium hebben mogelijk een sterkere medicatie nodig, zoals amfotericine B. Het belangrijkste is dat de behandeling van hiv belangrijk is voor het onder controle houden van de slokdarmlijm.

Als uw slokdarmlijm uw eetvermogen heeft aangetast, kan uw arts met u over voedingsopties praten. Dit kunnen eiwitrijke shakes zijn als je ze kunt verdragen of alternatieve voedingsopties, zoals een maagsonde in ernstige situaties.

Slokdarmlijm voorkomen

U kunt uw risico op het ontwikkelen van slokdarmlijm op de volgende manieren verminderen:

  • Eet yoghurt wanneer je antibiotica gebruikt.
  • Behandel vaginale schimmelinfecties.
  • Oefen een goede mondhygiëne.
  • Ga regelmatig naar je tandarts.
  • Beperk de hoeveelheid suikerhoudend voedsel dat je eet.
  • Beperk de hoeveelheid voedsel die je eet dat gist bevat.

Hoewel mensen met hiv en aids een groter risico lopen op slokdarmlijm, schrijven artsen zelden preventieve antischimmelmiddelen voor. De gist kan resistent worden tegen behandelingen. Als u hiv of aids heeft, kunt u het risico op een slokdarm-spruw-infectie verminderen door voorgeschreven antiretrovirale therapie (ART) -medicijnen te gebruiken.

Toekomstige gezondheidscomplicaties

Het risico op complicaties na de ontwikkeling van slokdarmlijm is hoger bij mensen met een immuunsysteem. Deze complicaties omvatten spruw die zich naar andere delen van het lichaam verspreidt en een onvermogen om te slikken.

Als u een aangetast immuunsysteem heeft, is het erg belangrijk om een behandeling voor spruw te zoeken zodra u symptomen opmerkt. Lijsters kunnen zich gemakkelijk verspreiden naar andere delen van uw lichaam, waaronder uw:

  • longen
  • lever
  • hartkleppen
  • darmen

Door zo snel mogelijk te worden behandeld, kunt u de kans dat spruw zich verspreidt, verkleinen.

Outlook voor slokdarmlijster

Slokdarmlijster kan pijnlijk zijn. Als het onbehandeld blijft, kan het een ernstige en zelfs levensbedreigende aandoening worden. Neem contact op met uw arts bij de eerste tekenen van spruw of slokdarmlijm. Slokdarmlijster is zeer vatbaar voor verspreiding. Hoe meer delen van het lichaam worden aangetast, hoe ernstiger de infectie kan zijn. Er zijn medicijnen beschikbaar voor de behandeling van spruw, inclusief antischimmelmiddelen. Een snelle en zorgvuldige behandeling kan uw pijn en ongemak verminderen.

Aanbevolen: