Zolang ik me kan herinneren, heb ik aanvallen van ernstige depressie ervaren.
Soms betekende ernstig depressief zijn dat ik elke avond uitging, zo dronken mogelijk werd en op jacht ging naar iets (of iemand) om me af te leiden van de interne leegte.
Andere keren hield het in dat ik in mijn pyjama bleef en dagen, soms weken doorbracht met het kijken naar binge-watching shows op Netflix vanuit mijn bed.
Maar of ik nu in een periode van actieve vernietiging of passieve winterslaap was, een deel van mijn depressie bleef constant: mijn huis zag er altijd uit alsof er een tornado doorheen was gescheurd.
Hoe uw omgeving uw staat van zijn weerspiegelt
Als je ooit depressief bent geweest, ben je waarschijnlijk maar al te bekend met het krachtige vermogen van depressie om je van alle energie en motivatie te laten zappen. Alleen al de gedachte om te douchen voelt alsof het de moeite van een marathon zou kosten. Het is dus niet verrassend dat het huis van een ernstig depressieve persoon meestal niet in een geweldige vorm verkeert. De mijne was zeker geen uitzondering.
Jarenlang was mijn omgeving een perfecte weerspiegeling van mijn mentale toestand: chaotisch, ongeïnspireerd, ongeorganiseerd en vol schandelijke geheimen. Ik zou bang zijn op het moment dat iemand vroeg om langs te komen, omdat ik wist dat dat een van de volgende twee dingen zou betekenen: een schijnbaar onoverkomelijke schoonmaakuitdaging of het annuleren van plannen voor iemand waar ik om geef. Deze laatste won 99 procent van de tijd.
Ik ben opgegroeid met het idee dat depressie niet zozeer een legitieme ziekte was als wel een zwakte. Het zou kunnen worden verholpen als ik het maar harder zou proberen. Ik schaamde me zo dat ik mezelf er niet uit kon trekken, ik zou er alles aan doen om het te verbergen. Ik nam een glimlach, een nepbelang, een neplach en ging maar door met vrienden en familie over hoe gelukkig en zelfverzekerd ik me voelde. In werkelijkheid voelde ik me stiekem hopeloos en soms suïcidaal.
Helaas zou de gevel waar ik dagelijks aan werkte, instorten als iemand mijn appartement binnenliep. Ze zagen de vuile vaat overlopen in de gootsteen, de kleren die eromheen lagen, de overvloed aan lege wijnflessen en de hopen rommel die zich in elke hoek ophoopten. Dus ik vermeed het. Ik brak plannen, maakte excuses en schilderde mezelf als een diep privépersoon die er gewoon de voorkeur aan gaf dat mensen niet langskwamen, ondanks het feit dat ik niets meer nodig had dan dat mensen langskwamen.
Deel op Pinterest
Reinheid is een vorm van zelfrespect
Na jaren van deze voorstelling die waarschijnlijk niemand van mijn stabiliteit overtuigde, hoorde ik terloops een zin die ik later zou ontdekken als katalysator voor een grote verandering in het leven:
Reinheid is een vorm van zelfrespect.
Die woorden begonnen mijn perspectief te veranderen, waardoor ik besefte dat ik mijn omgeving gedeeltelijk zo lang had verwaarloosd omdat ik me totaal uitgeput voelde. Maar meestal zag ik niet in waarom ik er prioriteit aan moest geven. Ik had achterstallige rekeningen, de meeste dagen worstelde ik om mijn werk te doen en mijn relaties leden ernstig onder mijn gebrek aan zorg en aandacht. Dus het schoonmaken van mijn appartement leek niet op de top van mijn taken.
Maar de betekenis van die simpele zin bleef bij mij. Reinheid is een vorm van zelfrespect. En het begon steeds waarder te klinken in mijn gedachten. Terwijl ik door mijn appartement keek, begon ik de puinhoop te zien voor wat het werkelijk was: een gebrek aan zelfrespect.
Klein beginnen
Hoewel het oplossen van relaties te uitdagend leek en het vinden van voldoening op mijn werk onmogelijk leek, begon het elke dag een beetje tijd te besteden aan het zorgen voor mijn appartement als iets tastbaars dat ik kon doen om mijn welzijn te bevorderen. Dus dat is wat ik deed.
Ik begon klein, wetende dat als ik te veel tegelijk aannam, de verlamming van depressie het over zou nemen. Dus beloofde ik om elke dag maar één leuk ding voor mijn appartement te doen. Eerst verzamelde ik al mijn kleren en legde ze op één stapel, en dat was het voor de eerste dag. De volgende dag heb ik de afwas gedaan. En ik ging zo door en deed elke dag een beetje meer. Ik merkte eigenlijk dat ik bij elke nieuwe dag dat ik dingen gedaan had, wat meer motivatie had om de volgende dag aan te pakken.
Na verloop van tijd stapelde deze motivatie zich op in de energie die nodig is om een schoon genoeg huis te onderhouden dat ik me er niet langer voor schaamde. En ik ontdekte dat ik me ook niet zo beschaamd voelde.
Deel op Pinterest
De impact op lange termijn
Ik had geen idee hoeveel de chaos van mijn huis mijn welzijn aantastte. Voor het eerst in jaren kon ik wakker worden en werd ik niet meteen geconfronteerd met mijn depressie in de vorm van lege wijnflessen en oude meeneemdozen. In plaats daarvan zag ik een ordelijke ruimte. Dit weerspiegelde een gevoel van mijn kracht en capaciteiten.
Dit kleine reliëf dat ik ervoer was net genoeg om me te inspireren om door te gaan. Toen mijn appartement eenmaal schoon was, begon ik meer na te denken over de inrichting. Ik hing foto's die me aan het lachen maakten, veranderde mijn bedsprei van iets saai naar iets lichts en kleurrijks en haalde de verduisterende tinten van mijn ramen om de zon voor het eerst in jaren binnen te laten.
Het was bevrijdend. En het blijkt dat deze simpele verschuiving wordt ondersteund door de wetenschap. Een studie gepubliceerd in het Bulletin Persoonlijkheid en Sociale Psychologie suggereert dat mensen die hun huis als rommelig of onafgemaakt beschrijven, in de loop van de dag een toename van depressieve stemming ervaren. Aan de andere kant voelden mensen die hun huis als ordelijk beschreven - je raadt het al - hun depressie verminderden.
Afhalen
Van de talloze worstelingen die mensen met dit aandoeninggezicht hebben, is het organiseren van uw huis een van de meest tastbare dingen die u kunt aanpakken. De wetenschap suggereert zelfs dat als je dat eenmaal doet, je je sterker en gezonder zult voelen.
Ik begrijp volledig dat het veranderen van een chaotische ramp in een huis waar je je goed bij voelt, een onmogelijke prestatie kan zijn, vooral als je in een depressie zit. Maar vergeet niet dat het geen race is! Zoals ik al zei, begon ik simpelweg door al mijn kleren op één stapel te leggen. Dus begin klein en doe alleen wat je kunt. De motivatie volgt.
Meer informatie: Depressie »
Kelly is een fulltime freelanceschrijver, gevestigd in Austin, TX. Een vrolijke hybride van nerd en hippie, als ze niet met haar ondeugende chihuahua in haar bank zit te slingeren terwijl ze slordig proza aan het smoren is, kun je haar buiten zien stoeien om haar gezond verstand onder controle te houden.
